The beginning

202 10 1
                                    

Ik loop naar de bushalte. Ik schud met m'n hoofd hard heen en weer. Druppels vliegen in het rond. Iemand kijkt me boos aan, omdat ik hem nat heb gespat. Het boeit me weinig. Ik zet mijn oortjes harder, want St. Helena komt op. Dan zie ik mijn bus komen richting A'dam. Vanavond eindelijk de ziggodome... Ik ga op tijd van huis, zodat ik rond 2 uur al bij de ingang sta. Ik hoop vooraan te staan en dan vooral links bij de verlaging waar Eloi altijd opstaat. Hopen dat hij met Regret of  Rivals daar op z'n hurken gaat... 2 Jaar geleden raakte hij m'n hand aan, hopen dat het nu weer gebeurd.
Ik sta zo erg in gedachte dat ik bijna vergeet de bus in te stappen. De buschauffeur kijkt me geïrriteerd aan, maar ik negeer het.
Eindelijk als ik bij de ziggo aangekomen ben zie ik andere Fansingtons staan.
Het is nog zeker niet druk, dus ik loop even een stukje terug om bij de Febo een broodje te halen.
Na een uurtje rondgelopen te hebben loop ik terug naar de Ziggo. Het is al iets drukker, maar gelukkig kan ik nog zitten tegen de deuren. Ik pak m'n telefoon erbij en ga een online boek lezen... Wat moet je anders doen? Ik zit helemaal in mijn verhaal. Ineens voel ik een tikje op m'n schouder en ik kijk op. 'Hey,' een meisje rond mijn leeftijd kijkt me vriendelijk aan. 'Hoi,' zeg ik. Het meisje ploft naast me neer. Ze steekt haar hand uit en ik zie meteen dat ze het zelfde kensington bandje heeft als ik. 'Ik ben Veerle.' Ik schud haar hand en glimlach. 'Ik ben Eva.' Ze begint over de band en stelt een paar vragen.
Na een lange tijd gekletst te hebben is het bijna zo ver. Nog een uurtje. We zitten nog steeds tegen de deur aan. Het staat nu al veel voller, ik gok rond de 200 mensen.
Veerle haalt een grote zak snoep uit haar tas. 'Die moet op voordat de ziggo open gaat, anders moeten we het weggooien.' Ik kijk haar triomfantelijk aan en lach dan. Ze scheurt de zak open en we pakken beide een grote hand snoep. We hebben het heel gezellig en dan is het eindelijk zo ver, de deuren gaan open. We geven onze tickets en rennen naar de zaal. We zijn al eerst binnen! We twijfelen nog waar we gaan staan maar beslissen toch om voor de verlaging te gaan staan. Dan hebben we de grootste kans om Eloi aan te raken!
Er staat een matig bandje in het voorprogramma. Dus we doen allebei een oortje in en en zetten keihard Bats aan.

Eindelijk, het slechte bandje loopt af en de lichten gaan langzaam uit. Er komt een witte scheur in het scherm die steeds breder word. We horen het begin van What lies ahead! Ik krijg nu al tranen en kijk Veerle aan, ze heeft ook tranen. Eloi komt het podium opgerend en de rest van de band volgt. Ik sta te trillen op me benen en zet m'n telefoon aan om het te filmen. Eloi begint heerlijk hard te spelen en alles is perfect.
Na een tijdje komt Eloi eindelijk op de verlaging staan waar Veerle en ik voor staan. We kijken elkaar aan en vervolgens naar Eloi. Hij staat nu nog rechtop. Regret begint en hij knielt neer. Ik zie hem naar Veerle kijken en vervolgens kijkt hij mij diep aan. Ik sta zo erg te huilen. Hij steekt zijn hand uit en gaat  heel langzaam van links naar rechts. Ik steek mijn hand ook uit en zie Veerle het zelfde doen. Hij kijkt me weer aan, terwijl hij ondertussen heel intimiderend zingt. Hij buigt iets verder naar voren. Ik steek mijn hand zo ver mogelijk uit. Shit. Hij gaat weer iets naar rechts... Hij is nu weer bij Veerle. Ze heeft geluk! Ze raakt zijn hand aan! Ze kijkt me huilend aan en dan voel ik ook ineens iets. Geschokt kijk ik terug. Eloi raakt nu ook mijn hand aan!
Hij staat op en rent een rondje over het podium.

Na een tijdje lopen ze het podium af. Ik dacht dat het afgelopen was, maar Veerle kijkt me hoopvol aan. 'Blijven we staan?' Vraagt ze. Ik knik. Na een uurtje blijven staan komt er een beveiliger op ons af. 'Willen jullie alsjeblieft de zaal verlaten?' Vraagt hij. Ik knik en loop alvast weg. Veerle blijft nog staan. Ik kijk om en zie de  beveiliger boos kijken. Ze roept ineens keihard 'ELOI!'. De beveiliger word nu echt boos en trekt haar mee, maar dan ineens zien we iemand over het podium lopen. 'Dit is niet waar,' denk ik...



Heyy, dit is het eerste deel van mijn zelfverzonnen verhaalll :'). Binnenkort deel 2!

His deep stare ~Eloi YoussefWhere stories live. Discover now