We lopen naar het podium. 'Bjorn laat ze maar los,' zegt de schim. Het is Niles! 'Wat doen jullie nog hier?!' Zegt hij. 'Uhmm..' Ik kom niet uit m'n woorden en stotter iets heel raars uit. 'We hadden hoop!' Zegt Veerle opgewekt. Niles springt van het podium en schuift een hek weg. Hij klimt vervolgens het podium en steekt z'n hand uit. Ik snap het niet. 'Kom,' zegt hij. Ik pak zijn hand en hij trekt me het podium op. Het zelfde doet hij bij Veerle. Hij geeft met zijn hand een seintje dat we mee mogen lopen. We lopen zenuwachtig richting een trappetje waarna we backstage komen. We komen een kamer in waar de hele band zit! 'Omg,' fluister ik naar Veerle. Ik begin weer te huilen. Wat is dat toch met mij en huilen? Ik kan het gewoon niet stoppen, het is alsof er zomaar sluizen open gaan die niet zomaar dicht kunnen. 'Hey!' Zegt Eloi. 'H-hoi,' zeg ik. 'Deze fans stonden als gekken nog steeds in de zaal,' zegt Niles.
Ik word rood en zie dat Veerle ook rood is. 'Kom maar,' zegt Casper en knikt naar twee lege plekken op de bank naast Eloi. We gaan zitten, maar Eloi staat gelijk op. 'Wat willen de dames drinken? Hoe heten jullie trouwens?' Zegt hij. 'Ik ben Eva,' zeg ik. 'Veerle,' hoor ik naast me. 'Tof! Nou ik hoef me niet voor te stellen denk ik zomaar, maar wat willen jullie? Bacardi, Limoncello?' Grapt hij. 'Doe mij maar een colaatje.' Zeg ik. Veerle stemt in.
Eloi loopt weg. Er valt een ongemakkelijke stilte. Jan en Casper die maast elkaar zitten op een andere bank beginnen vragen te stellen. 'Hoe kwamen jullie nou zo gek om te blijven wachten?' Vraagt Jan nieuwsgierig. 'We hadden natuurlijk hoop dat jullie terug kwamen, zoals iedere grote fan, maar wij hadden zo'n grote hoop dat we bleven staan!' Zegt Veerle. 'Klopt, haar idee,' zeg ik lachend.
Eloi komt terug met twee grote glazen cola en zet het neer. Hij ploft tussen ons in en doet zijn armen op de leuning achter ons. Het valt me op dat hij erg lekker fris ruikt. Waarschijnlijk heeft hij in de tijd dat wij stonden te wachten al gedoucht.
Niles, die tegenover ons zit in een grote stoel verbreekt weer de ongemakkelijke stilte. 'Nu jullie hier toch zijn, zullen we zo eerst maar een paar foto's maken, toch?' Zegt hij. Ik knik en lach. 'Nou kom op dan!' Eloi staat lachend op en pakt onze armen vast en sleurt ons mee naar een andere kamer. 'Hier! Dat behang is zo gaaf, daar maken we foto's!' Zegt hij. We gaan staan en hij slaat zijn armen om ons heen. Niles pakt zijn telefoon en begint als een gek te klikken. Dan geeft hij de telefoon aan Eloi en komt hij bij ons staan. Na een tijdje zijn we klaar. Ik ben nog steeds helemaal overdonderd en gok er maar gewoon op dat dit een droom is. Ik pak mijn telefoon en zie dat het al 3 uur 's nachts is. Ik schrik er van. 'Wat is er?' Vraagt Casper. 'Ja.. Het is al 3 uur, m'n moeder zal zich wel afvragen waar ik blijf..' zeg ik. 'Geef is,' en zonder dat ik de kans heb, heeft casper mijn telefoon al vast. Hij komt naast me staan, maakt een gekke bek foto via whatsapp en begint vervolgens te typen: 'Hey mam, we mochten backstage!'. Zie ik staan.
Hij verstuurd het bericht en loopt lachend terug naar de bank. Veerle en ik gaan nog even bij Eloi zitten om ons drinken op te drinken en ik ga alvast staan om te bedanken en gedag te zeggen. Als ik probeer op te staan voel ik een hand op mijn schouder die me terug trekt. Ik val heel gek naar achter waardoor ik half op Eloi's schoot kom. Ik ga nu wel snel weer staan en zeg: 'Bedankt! Het was echt een top avond!'. 'Gaan jullie nu nog weg? Het is fucking laat, weet je hoe gevaarlijk het is om alleen te reizen in het openbaar vervoer rond deze tijd?!' Zeg Eloi half boos en half bezorgd. 'Wat moeten we anders?' Zeg ik. 'We gaan straks naar een hotel, da's toch voor 10 personen ofzo,' hoor ik achter me. Niles. Dit is echt een droom, nu weet ik het zeker, denk ik. Ik kijk naar Veerle die natuurlijk gelijk volop ja knikt. Ach... wat maakt het ook uit! Een droom of niet. Dit word top! 'Ja, tuurlijk gaan we mee!' Roep ik uit. 'Oeps...' zeg ik dan een beetje beschaamd. Jan lacht en staat op om onze glazen weg te brengen. De rest staat ook op. 'Kom! We gaan,' zegt Eloi. 'Ik neem hun wel mee, gaan jullie dan met Casper?' Zegt Niles tegen de rest als we op het parkeer terrein staan. 'Ja is goed,' zeggen Eloi en Jan tegelijk. We lopen mee met Niles en stappen in... Veerle en ik ploffen moe op de achterbank. 'Hoe lang is het rijden?' Vraagt Veerle. 'Kwartiertje als het meezit in het verkeer gok ik,' zegt Niles. Ik hoor het amper nog. Voordat ik het weet ben ik in slaap gevallen.
Heyy! Dit is het einde van Hoofdstuk 2! :) xx
