'Neeneenee... NEE ELOI NEE!' Ik raak in paniek. Ik schud hem door elkaar. Ik pak mijn telefoon. 'NILES?! DIT IS NIET GOED! JE MOET NU KOMEN!' Roep ik uit. Ik val huilend neer op mijn knieën.
De bel gaat. NILES! Ik ren naar beneden. Ik doe de deur open en val huilend in zijn armen. 'Wat is er gebeurd?!' Zegt hij. 'Kom snel naar boven!' zeg ik. We rennen de trap op. 'Hij- Hij heeft een overdosis aan paracetamol genomen en word niet meer w-wakker!' Zeg ik snikkend. Niles rent naar hem toe. 'ELOI! Luister naar me!' Hij pakt hem bij zijn schouders en schud hem helemaal door elkaar. Geen reactie. Hij ligt daar als een lamme zak. 'Hij leeft nog wel, want hij ademd...' Zegt Niles. 'Moeten we naar het ziekenhuis?' Vraag ik. 'Ik denk dat we beter eerst de huisarts kunnen bellen.' Hij pakt zijn telefoon en begint te bellen. Ik hoor hem het verhaal uitleggen. 'Oke, Uhm nee hij heeft volgensmij geen medicijnen. Nee, nee oke. Top. Oke bedankt tot ziens!' Zegt hij. Hij hangt op. 'We moeten hem laten slapen. Om de 2 uur moeten we proberen hem wakker te maken, ookal word hij waarschijnlijk morgen of overmorgen pas wakker.' Zegt hij. 'Ik blijf wel bij hem,' Zeg ik. 'Wil je dat doen? Je weet niet hoe hij wakker word he?' Zegt hij. 'Nee, ik blijf bij hem,' Zeg ik besluit bewust. 'Oke dan ga ik zo naar Judith. Als er iets is, kan je me bellen!' Zegt hij. We leggen Eloi nog even goed op bed, slaan de dekens om hem heen. Dan gaat Niles weg. 'Bel me sowieso als hij wakker word oke?' Vraagt hij. Ik knik. Hij geeft me een knuffel en dan gaat hij naar huis. Hij en Judith zijn wel echt heel lief samen...
Ik kijk door het huis. Het is zo lang geleden... Ik voel me hier zo fijn. Dan loop ik naar Eloi. Hij slaapt nogsteeds. Ik ga naast hem liggen. 'Waar was je...' Fluister ik. Ik leg mijn hoofd op zijn borst en begin wat tegen hem te praten/fluisteren. Misschien hoort hij het, maar ik denk het niet. Ik val in slaap.
Ik word wakker omdat ik de bel hoor gaan. Ik sta op en kijk hoe laat het is. Ik heb een halfuurtje geslapen. Ik loop snel naar beneden. Ik open de deur. 'Hey!' Judith staat voor me. 'Hey wat doe jij nou hier?' Vraag ik verbaasd. Ik laat haar binnen. 'Niles vertelde me over wat er gebeurd was, dus ik dacht, ik kom even langs!' Zegt ze en geeft me een knuffel. 'Wat lief! Eloi ligt boven...' zeg ik. Over ongeveer 1 uurtje ga ik hem proberen wakker te maken, want dat moet om de 2 uur...' zeg ik daarna. 'Oké, laten we dan maar een film gaan kijken ofzo,' zegt ze. We lopen naar de woonkamer en gaan op de bank zitten. Ik kijk of er iets lekkers ligt, maar bijna alles is op... Hij eet dus echt amper iets... 'Sorry we hebben niks lekkers!' Zeg ik. 'Geeft niet!' Hoor ik haar terug zeggen. Ik loop terug naar de kamer en plof neer. Ik ken Judith al een tijdje. Vroeger waren we vrienden maar dat vervaagde, en sinds ik Eloi ken is het weer een beetje opgebloeid tussen ons. Alleen ik vond het raar om aan haar het nummer van Niles te vragen, want zó goed kende we elkaar toch ook weer niet. We zetten een film op, maar ik kijk niet heel aandachtig mee. Na de film lopen we samen naar Eloi. Ik probeer hem wakker te maken door hem een beetje heen en weer te wiegen en zijn naam te zeggen. Het heeft geen nut. 'Zullen we zo ergens gaan lunchen?' Vraagt Judith. 'Dan bel ik Niles op of hij mee gaat!' Zegt ze daarna. 'Is goed, Eloi word toch niet wakker, hij kan wel 2 dagen slapen zei de huisarts,' zeg ik.
Na een tijdje komt Niles ons ophalen. Het is ondertussen 1 uur en ik heb best wel honger. We stoppen bij een café en bestellen eten. We praten wat over de band, en Eloi. Daarna gaan we langs de supermarkt want er is niks vers bij Eloi thuis. We nemen een boel groentes en fruit mee, en vleesvervangers. Eloi is natuurlijk vegetarisch. Niles en Judith gaan mee naar huis.
Terwijl zij alles uitpakken loop ik naar Eloi toe. Ik ga op de bedrand zitten. 'Hey Loitje, word alsjeblieft wakker... wat is er toch met je?' Zeg ik. Ik breek en leg mijn hoofd op zijn borst. Na 10 minuten kom ik overeind. Ik heb perongeluk zijn shirt nat gehuild... Ik pak een nieuw shirt en trek zijn ander uit. Het gaat niet heel makkelijk, maar na een tijdje lukt het. Ik loop naar beneden. 'Hey, is het goed als we vanavond bij je blijven?' Vraagt Niles. 'Ja tuurlijk! Alleen maar gezellig,' ik kan gelukkig weer een beetje lachen.
Die avond staan we met zijn 3e in de keuken. We maken hamburgers, want die hebben we wel meegenomen. Dan pakken we de verse broodjes en snijden wat groentes. We gaan met zijn alle aan tafel zitten. 'Hoe lang hebben jullie nu eigenlijk?' Vraag ik. Judith en Niles kijken elkaar aan '5 maanden volgensmij,' zegt Judith dan. 'Lieefff!' Zeg ik. We kletsen nog een tijdje verder.
Dan bel ik Veerle op. 'Hey, hij heeft een overdosis paracetamol genomen... hij slaapt aan een stuk door, ik moet hem om de 2 uur hem proberen wakker te maken...' leg ik uit. 'O jeetje, ben je nu alleen?' Vraagt ze. 'Nee Niles en Judith zijn hier, die gaan straks naar huis,' zegt ik dan. 'O gezellig!' Zegt ze en zo praten we nog even door.
Daarna gaan we met zijn 3e nog een film kijken. Een tijdje na de film besluiten Judith en Niles naar huis te gaan. Het is ook al 20:45. 'Als je ons nodig hebt kan je altijd bellen!' Zegt Niles. 'Dankjewel!' Zeg ik. Ik geef ze beide een knuffel en zeg ze dan gedag.
Ik ben kapot en besluit maar alvast naar bed te gaan. Ik probeer Eloi nog wakker te maken. Natuurlijk geen nut. Ik ga naast hem liggen en sla mijn arm om zijn middel. Zo val ik in slaap.
