Hoofdstuk 29

113 6 0
                                    

'Loi!' Eva zit op me en schud me door elkaar. 'Wakker wordenn!!' Lacht ze. 'Wat is er,' kreun ik. 'Het heeft gesneeuwd!' Roept ze. Ze springt van me af en rent naar het dakraam. 'Kijk! Hoeveel is het wel niet?! 40 centimeter?' Lacht ze. Het is half februari, dus eigenlijk best laat voor sneeuw... 'Kom nou kijken!' Roept ze. 'Ja, ja!' Lach ik. Ik stap uit bed en trek een badjas aan. Eva staart uit het raam. Ik sla mijn armen van achter om haar middel en leg mijn kin op haar hoofd. Het heeft inderdaad veel gesneeuwd. 'Gaan we straks naar buiten? Pleasseee!' Smeekt ze. Ik grinnik. 'Ik wist niet dat jij zó erg van sneeuw hield,' lach ik. 'Dan weet je dat nu,' zegt ze en maakt zich los. Ze huppelt vrolijk richting de inloopkast. Ik ben blij dat het normaal is sinds gister. Ik was echt bang dat ze misschien anders zou zijn... Eva loopt uit de kast. 'Tadaaaa!' Lacht ze. Ze heeft een zwarte skinny broek aan met mijn zwarte gucci trui. 'Hoezo heb jij eigenlijk zo'n strontlelijke trui in je kast?' Vraagt ze terwijl ze hem uittrekt. 'Ooit gekregen volgensmij...' zeg ik. Ik weer dondersgoed dat ie bij m'n ex vandaan komt, maar ik wil het haar niet aandoen het te vertellen, ik was toch al van plan hem weg te doen. 'Nou, als ik jou was zou ik hem nooooiiit aandoen, past totaal niet bij je,' zegt ze. Dan loopt ze weer terug. Ik lach er om. Ze kan zich zo bezig houden met mijn kleding. 'Heb jij nou ooit eens een trui met een bouwvakkers bouse aangehad?' Vraagt ze nieuwsgierig als ze om het hoekje kijkt. 'Doe normaal,' lach ik. Ze lacht ook en duikt dan de kast weer in. Ik loop richting de badkamer en poets mijn tanden. Ik ga vanmiddag maar eens gitaar spelen. Dat heb ik al een tijdje niet meer gedaan. Of als Eva er even niet bin was. Ik ben bang dat ik haar lastig val. Ik loop terug. Eva is nogsteeds in de kast. 'Wat ben je toch allemaal aan het doen,' zeg ik lachend. 'Ik zoek je lichtblauwe spijkerjas,' zucht ze. 'Daar,' Zeg ik en wijs daar links. 'Oooh, daar helemaal,' zegt ze en rent er op af. Ondertussen zie ik ook dat ze een zwart shirt met lange mouwen van me aan heeft. 'Is dat shirt niet een beetje groot voor je?' Lach ik. 'Ooh, nejoh,' ze kijkt om. Ik grinnik om de lange mouwen die helemaal over haar handen vallen. Ze pakt de jas en trekt hem aan. 'Mooi?' Vraagt ze. 'Prachtig!' Zeg ik. Ze heeft de voorkant van het shirt in haar broek gestopt dus het ziet er nu wel echt lief uit. 'Nu jij,' zegt ze. Ze pakt een zwarte oversized crewneck en gooit hem naar me op. 'Lekker basic, en dan die groene muts!' Zegt ze en begint tussen mijn mutsen te neuzen. 'Ik doe je donkerrode dan op oke?' Vraagt ze. 'Wat jij wilt,' lach ik. Ze gooit de groene muts. 'Nu een zwarte broek, en dan ge grijze sokken!' Ze praat helemaal in zichzelf. Als ze eindelijk klaar is heb ik mijn grijze sokken, zwarte ripped skinny broek, oversized crewneck, grijze sjaal en groene muts aan. 'Nou top!' Lacht ze. Ze rent naar beneden. Die rode muts staat haar leuk. Ik loop achter haar aan. 'Gaan we donuts halen, pleaassee!!' Smeekt ze. Ik kijk op de klok. 10 uur. 'Ja kom! Maar kleed je goed aan want het is koud,' zeg ik. Ik trek mijn dokter martins aan. Eva trekt ook laarzen aan. Dan trekken we onze jassen aan en lopen naar buiten. Ik pak haar hand vast en stop hem in mijn zak. Het knarsende geluid van sneeuw maakt me rustig. Ik neem diep adem en voel kou door mn longen stromen. Steeds knijp ik zachtjes in Eva's hand. Zachtjes laat ik haar hand los en ga uit mijn zak. Ik sla mijn arm om haar schouders. Ze leunt haar hoofd op mij. Eenmaal bij Dunkins aangekomen staat Eva gelijk bij de donuts te kijken. 'Ik wil die! Of nee, die,' staat de weer in zichzelf te praten. Ik sla mijn armen om haar schouders en gluur mee. 'Kom we doen die,' lachend wijs ik naar cookiemonster donuts. 'Nee, ik wil iets met chocolade vulling ofzo,' zucht ze. Ik grinnik in haar oor. Ik voel weer dat ze opgewonden raakt. Dat doet ze altijd als ik in haar oor praat. 'Die,' fluistert ze en wijst naar een choco donut. Ik ga alsnog voor de cookie monster. Als we eenmaal buiten lopen begin ik over de band. 'Hey uhm, vanmiddag gaan we in de studio waarschijnlijk plannen maken voor ons nieuwe album,' mompel ik. Eva kijkt me aan. Ik ben bang voor haar reactie. 'Gaaf!! Mag ik mee?' Vraagt ze opgewonden. 'Wow, ja, tuurlijk! Ik dacht dat je het misschien niet leuk zou vinden als ik veel met muziek bezig zou zijn,' zucht ik opgelucht. 'Hallooo! Dat is hoe we elkaar hebben leren kennen schat, dat is ook een reden dat ik bij je ben' zegt ze lief. Ik sla mijn arm om haar heen en druk haar tegen me aan. 'Nou, dan gaan we vanmiddag lekker plannen maken!' Zegt ze. 'I love you,' fluister ik. Een van de eerste keren dat ik dit zeg... 'too,' fluistert ze.

Je hebt het einde van de gepubliceerde delen bereikt.

⏰ Laatst bijgewerkt: Jul 05, 2020 ⏰

Voeg dit verhaal toe aan je bibliotheek om op de hoogte gebracht te worden van nieuwe delen!

His deep stare ~Eloi YoussefWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu