GÖKKUŞAĞI

🌈 G/24⭐

Satır arası yorumları merakla bekliyorum.
Keyifli okumalar dilerim...

Aras Şirketi~2012

Ata kararsız bir şekilde şirkete baktı.Son beş dakikadır olduğu gibi. Kararlarının arkasında durması için elinde ki son fırsattı.Zaten bu zamana kadar yapmadığı hata idi.

Kapıdan girip kendi şirketlerinin katına çıkmak için asansöre bindi.On ikinci kata geldiğinde daha kararlı bir hal almıştı.

"Hoşgeldiniz Ata Bey." diyen asistana döndü.

"Hoşbuldum babam odasın da mı?"

"Evet ben geldiğinizi haber vereyim." başını sallayıp bekledi bir kaç dakika sonra asistan ona dönmüştü.

"Sizi bekliyor."

"Teşekkür ederim." Ata önde ki iki basamağı çıkıp kapıyı tıklattı.

"Ne için geldin?" daha gelir gelmez hesap sorması Ata'yı üzdü ama önce ki kavgalarından dolayı böyle davrandığı belli idi.

"Bir karar aldım onu söyleyecektim."

"Söyle."

"Buralardan gideceğim." uzun zamandır aklında olan düşünceyi babasına söylemişti.

"Ee gidip ne yapacaksın?" babasının dalgaya alan sözlerinden sonra daha da hırslanmıştı.

"Elbet yapacak bir şeyler bulurum."

"Sen buna inanıyor musun gerçekten? İstanbul'u en iyi özel okullarından birinde okuyorsun, istediğin her şeyi daha dile getirmeden ayağına geliyor bu şirketin yarısı sana aitken gerçekten her şeyi bırakıp gidecek misin?"

"Bir şeyi atlıyorsun baba, İstanbul'un en iyi okulunda okuyabilirim ki bu senin tercihin, okuduğum okulda senin tercih ettiğin bölümü okuyorum... Benim istediğim değil senin isteklerin benim ayağıma geliyor... Senin isteklerin olmadan yaşayabilirim."

Söyledikleri ile babasının kızaran yüzünden sinirlendiği belli oluyordu. Herkes gerçekleri duyunca böyke olurdu zaten.

" Sen varya şu kapıdan çıksan ne yapacağını bilemezsin... Şimdi git bir daha da beğenmediğin babanın şirketinin önünden geçme. "

" Unutma ki bu şirketi sadece sen kurmasın, annem olmasaydı sen hiç bir şey yapamazdın ... Şimdi gidiyorum ama bir gün beni kendin çağıracaksın.! "

Ata Martin Aras
Önün de durduğum uzun binaya bakıyordum. Geldiğimden beri aklımdan geçen düşünceler sadece babamın beni bu şirketten kovmasıydı. Şimdi ise bana muhtaç kalıp geri çağırmasıydı.Bu durumdan zevk almak yerine mutsuzdum.Çünkü bu duruma gelip çağırmasını istemezdim.

"Beyfendi yok ortasında durmaya devam mı edeceksiniz?" ince bir kadın sesi duyduğunda yanına döndü.

"Ben üzgünüm." diyip içeri girdi. Yedi yılın ardından çoğu yüz değişmişti.

Asansöre bindiğimde beni uyaran kadının da bindiğini farkettim. İkimiz aynı anda asansör düğmesine elimizi uzattığımızda eli çektim ve bekledim. Kadın on ikiye basınca basma gereği duymamıştım.

"Siz de basın isterseniz."

"Bende o kata çıkıyorum." kısa bir cevap verip önüme dönmüştüm. Ama kadın ısrarcı bir şekilde sohbet açmak istedi.

"Aa öyle mi daha önce sizi görmedim. Uzun yıllardır buradayım aslında." uzun yıllardan kastı neydi bilmiyorum ama yedi yıldan önce olmadığı belli idi.