"Burdayım güzelim, seninleyim."
Hayatımın, oldum olası tuhaflıklardan ibaret olması sebebiyle, sen de tuhaf bir şekilde giriş yapmıştın hayatıma. Öyle ki, ilk karşılaşmamızda pembe bir tavşan kostümü ile neredeyse üzerine düşecek olmam bunu kanıtlam...
Ertesi sabah okula gittiğimde, bütün bakışlar üzerimdeydi. Bir anlam veremeden koridordaki fısıldaşmalar eşliğinde sınıfıma girdim. Kesinlikle bir şeyler dönüyordu.
Sırama oturduğumda anca beni fark edebilen Mina ve Youra, içinde endişe barındıran bakışlarını bana çevirdiler. Herkes bugün bir acayipti. Tam ne olduğunu soracaktım ki, Mina benden önce davranmıştı.
"Shin Ji sen ne yaptın?"
Ben mi ne yaptım? Ben ne mi yaptım?
Telaşlı ses tonu ve hayret içeren bakışları biraz ürkmeme sebep oluyordu. Benden bir cevap alamayınca daha da endişe ediyordular.
"Neden böyle bir şey yaptın Shin Ji? Cidden senden beklenilecek hareket değil? Ya atılırsan?"
Youra'nın hesap sorması ile iyice sinirlenmiş ve sonunda sesimi çıkartmıştım.
"Neyden bahsediyorsunuz?! Adam akıllı açıklayın."
"Okulun boş pano duvarına yaptığın çalışmadan bahsediyoruz tabi ki! Kızım başka yer mi yoktu? Hayır madem yaptın, neden kendi işin olduğunu belli ediyorsun?"
"Ben panoya bir şey yapmadım ki!"
"Sprey boya ile o yazıyı yazan sen değil misin? Altında baş harflerin var ve sprey boya senin dolabından çıktı."
nE?!
Şok ile ikisi arasında geziniyordu bakışlarım. Ben sprey boya ile hiçbir şey yapmamıştm, ne demek benim dolabımdan çıktı. Alt tarafı beş dakika geç kalmıştım, niye her şey benim aleyhime oluyordu ki bu günde?
"Müdür Kim çok kızgın. Sabah senin ve şüphe ettiği birkaç kişinin dolaplarını açtırdı. Sprey boya seninkinden çıkınca tabi... Shin Ji, bize doğruyu söyle sen mi yaptın?"
Sinirden ve stresten gözlerim dolmaya başlamıştı. Nasıl olur da...
"Bu iş burada bitmedi Shin Ji! Pişman edeceğim seni, duydun mu?!"
"Oh He Min..."
Kendi kendime mırıldanmamın ardından kızlar aynı anda "Oh He Min mi?" diye sorunca onlara döndüm.
"O yaptı! Yemin ederim ben sizden hemen sonra eve gittim. O kuş pisliği beni tehtid etti, reddettiğim için de intikamını böyle aldı işte!"
Mina ellerini güven verircesine omuzlarıma koydu ama ben telaştan ölüyordum. Nasıl aklayacaktım kendimi?
"Orası kör nokta, oraya bakan bir kamera yok. Ve diğer kameralarda dünden beri kayıtta değil."
Youra'nın çaresiz cümlesi ile daha da perişan olmuş bir hale büründüğüm anda, sınıftan içeri giren müdürün sesi doldu kulaklarıma. Yerimde zıplamıştım resmen.
"Lee Shin Ji! Derhal odama."
Yanımdaki sınıf hocamız ile müdürün karşısında oturmuş, kendimi savunmaya çalışıyordum. Ama tek bir kanıtım bile olmaması durumu zorlaştırıyordu. Üstelik Müdür Kim çok öfkeliydi. Duvardaki yazı da hiç iç açıcı görünmüyordu. Ben bitmiştim.
اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
