08

598 38 6
                                    


"Stephy!!"


Hindi na ako nakailag pa nang salubungin ako ni Ynna ng isang napakahigpit na yakap pagkapasok namin ni Cy sa employee's lounge. Halos hindi na nga ako makahinga dahil sa higpit pero pinabayaan ko nalang din siya.


"What the fuck, Stephanie. Isang buwan! Nasaan ka?! 'Yung pamasko ko?!" Nag h-hysterical na naman siya matapos kumalas sa pagkakayakap. Hindi pa nakuntento at niyugyog pa ako ng bruha.


"Nahihilo ako, Ynna!" Napahawak ako sa ulo nang biglang dumoble ang paningin ko. 


"Ay, sorry." She giggled like a kid, making a peace sign.


Nakita ko namang binatukan siya ni Cy kaya nag bangayan ulit sila. Pilit inaabot ni Ynna 'yong buhok ni Cy kaso kahit tumingkayad pa siya ay di niya pa rin kaya. Maliit na bata, e.


Napailing nalang ako ng bahagya at tinalikuran sila para kunin ang mga gamit ko sa ibabaw ng higaan. Nasa loob kasi kami ngayon ng kwarto namin ni Ynna. I was a bit surprised na malinis 'yong lugar lalo na't burara 'tong gaga sa lahat ng bagay.


Isa-isa ko nang niligpit ang mga gamit ko. May box na rin kasing nakahanda sa gilid kaya 'yong paglalagay nalang 'yong inatupag ko. Nilagay ko 'yong mga mga novels ni Leonardo Da Vinci, Jonathan Sparks, at JK Rowling. Marami-rami rin 'yon kaya halos na consume nito ang space ng box.


I was just arranging my things to make it fix in the box when I felt a hug from my behind. I can't help but to smile sadly when I get to hear Ynna's soft sobs.


Binitiwan ko ang hawak na we bare bears neck pillow at hinarap siya. I mimicked her pouting face while wiping the tears from her eyes. I gestured her to sit down and she so she did.


Sandali akong napatingin sa loob ng kwarto at nagtaka kung bakit hindi ko nakita si Cy. But then, I realized that he might want us to have a girl or heart to heart talk so he probably gave us a privacy.


"Why did you leave?" Her sobs were almost gone now but the cracking of her voice was still there.


"I'm sorry." I cleared my throat when I heard it cracked. I looked at her with a sad smile. "I just have to. My conscience won't let me stay."


"I told you, I-I can be your crying pillow. I'm always here, willing to listen.. but w-why.." Her stuttering voice stopped when she started to cry again. "I-I felt very sad. You were also my sister, Steph. Do I look like someone you can't be trusted?"


I immediately shook my head after hearing that. "No." I nearly whispered. "I just don't want to be a burden, Nana. I don't want you to carry my problems."


"I will just help you to lift it up. I will always be ready to back you up." She reached for my hand to squeeze it a little, staring at me with her sparkling eyes. "Because you're my sister. You're precious for me just like my twin."


Nag-iyakan ulit kami pagkatapos noon. Halos madumihan na nga 'yong suot niyang grey sweater dahil sa mga uhog namin. Pupunta pa kasi siya ng hospital dahil may duty pa siya kaya mabilis niya akong tinulungan sa pagliligpit.

Rain of Nightmares (Medical Series #2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon