Neunzehn

20 2 0
                                    

Chapter 19

Bridgeland, Calgary, Canada

"I wish living here will not be a hell" bulalas ko kay Neil

After a long flight, deretso kami agad sa bahay kung saan ang mga magulang din namin ang pumili. We will be living in the same roof, imagine that.

"You're free to do what you wanted to do, wag ka lang papahuli dahil dalawa tayong lagot" sagot niya sa akin

"As if naman may kalokohan ako di ba"

"But seriously, we're living in the same roof?" nag-aalalang tanong ko

"Nope, sa hotel namin ako mag-stay. Every weekends, I'll visit you. Nagkaliwanagan na kami ni mommy doon and I respect you, Yahna" malumanay niyang saad

"Salamat Neil" nakangiti kong saad

"Fix your things, let's eat outside" saad niya pa

Inayos ko na agad ang gamit ko. Pinili kong kwarto ay yung nasa ibaba dahil masyado akong tamad mag-akyat panaog kapag may mga nakakalimutan. Our place is not that bad, hindi rin kalayuan sa Academy na papasukan namin. Good thing is calming ang lugar kung nasaan kami.

Summer season pa rin dito kaya hindi mahirap magkikilos unlike kapag winter na gusto mo na lang talagang nasa loob ng bahay even though you have classes or works.

"Where do you want to it?" tanong niya pagkalabas ko ng kwarto

"I'm craving for japenes foods" malumanay kong saad

"Well, your favourite as always"

Napangiti naman ako nang pinasunod niya ako sa kanya. I didn't any place here kaya good thing na kasama ko siya at hindi kami nagkakailangan.

The whole ride is awesome. Each places we passed by my mouth formed an 'o'. Kapag bago ka talaga sa isang lugar, mamangha ka.

"Your mom talked to me" bigla niyang saad

"About?" taka kong saad habang tinatanggal ang seatbelt ko

"She remove any thing that will traced us. Gusto ka talagang ilayo sa love of your life" at bigla siyang natawa.

"Abnormal ampotek" natatawa ko ring saad

"But seriously, if you want to meet him just tell me"

"Maybe... not now. Hindi ko rin kakayaning makita siya. He probably mad at me because I left withou any reason" malungkot kong saad

"Nakakabaliw talaga magmahal"

And we laughed together.

We went out the car and entered a simple but shouts an elegand place, Shibuya Izakaya. It's a restaurant that serves Japenese foods. Feel mo talaga nasa Japan ka dahil sa lugar na ito.

"Order what do you want to it" bulalas ni Neil habang nakatingin sa menu

Napangiti naman ako at agad na tinignan ang menu. I choose Salmon Tataki, Yaki Gyoza, Takoyaki, Sashimi, Sushi and many more that I love.

"Kaya mong ubusin yan ha" natatawang saad ni Neil

I look like a kid now with my childish attitude. Basta kapag masaya ako, I'm like this and gladly, he can take it.

Ilang minuto lang din naman ang itinagal at dumating na rin ang pagkain namin. We ate silently and sometimes changing gaze with each other. That was a great day of me.

The next few days, we both got busy with our school stuffs. We passed all the requirements needed. We took some exams for the courses we will take in college.

Portrait behind barsWhere stories live. Discover now