၃၁ဘံုမွာဦးအခ်စ္တတ္ဆံုး

၃၃+နညး္နည္း

ေနလံုးႀကီးလဲ တျဖည္းျဖည္း ေျပာက္ကြယ္လုနည္းပါျဖစ္ေနၿပိီ.. ေကာင္းကင္တခြင္လံုးလဲ မဟူရာဘက္ကုိ သန္းေနၿပီ..
ေကာင္းကင္ႀကီးကုိ ေငးၾကည့္ၿပီ ႐ုတ္တရက္ ကြၽန္ေတာ္ေဘးက ဟုိတေယာက္ကုိၾကည့္မိေတာ့ ေအးေဆးစြာ ကားကုိ ေမာင္းနင့္ေနတယ္..

" ခင္ဗ်ာဗ်ာ..စီးေတာ့ ကားကအေကာင္းစား ေျပးတဲ့အ႐ွိန္က လိပ္ထက္ေတာင္ေႏွးေနတယ္.."

" ျပခုျမန္ျမန္ေမာင္းလုိ႔ရၿပီ.."

သူရိန္ ဥကၠာ ေျပာလာတဲ့ စကားေတြကို နားမလည္လို္ ေၾကာင္အစြာ ေငးၾကည့္ေနမိတယ္..

" ဟမ္း."

ဥကၠာ ပါးစပ္က ေယာင္ၿပီမွ ထြက္က်လာေသာစကားလံုးေတြကုိ ျပန္ဘရိတ္အုပ္လုိက္ၿပီ..

" ေျသာ္..ကုိယ္ေျပာတာက ကားက တေန႔ကုန္ စက္ရပ္ထားေတာ့ အ႐ွိန္နဲ႔ ေမာင္းၿပီမွ ျမန္တာ.."

သူစကားနဲ႔ သူကေတာ့ေခ်ာေနတာပဲ သူရိန္လက္ကနာရီကုိ ၾကည့္မိေတာ့.. ၆နာရီထုိးဖို႔ ၁၀ပဲလုိေတာ့တယ္..

" ဒီညေတာ့ အိမ္ျပန္ေနာက္က်ၿပီထင္တယ္...ခင္ဗ်ာလုပ္တာနဲ႔.. "

လုိခ်င္တဲ ့ ပြိဳင့္ကုိ ေရာက္လာၿပီေလ ဒါက ကုိယ္ဂြင္ပဲ..သူရိန္မသိေအာင္ ကားေမာင္းေနရင္ ႏႈတ္ခမ္းစြန္႔နားေလး ေကြးသြားေအာင္ျပံဳးလုိက္ၿပိီ..

" ကုိယ္နဲ႔ ဟိုတယ္မွာ လုိက္အိပ္လုိက္ေလ မနက္က်မွ ျပန္ပို႔ေပးမယ္.."

သူရိန္ ဥကၠာ ဘက္ကုိ ခ်က္ခ်င္းလွည့္လာၿပီ.. မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္အေနအထားျဖစ္သြားေတာ့..

" ခင္ဗ်ာ ဘာစကားေျပာတာလဲ.."

" ကုိယ္ေျပာတာက ကုိယ္ေနတဲ့ ေနရာက အခန္းက်ယ္တယ္ ေလးငါးေယာက္လဲ အိပ္လုိ႔ရတယ္...အဲတာကုိေျပာတာပါ...တျခားသေဘာနဲ႔ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး.. "

ဥကၠာ ျပာျပာသလဲ ျပန္႐ွင္းျပလုိက္ေတာ့..

" ကြၽန္ေတာ္ကို အဲ ဟုိတယ္က လူေတြက ဘယ္လုိထင္မလဲ..ၿပိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ဒိၿမိဳ႕က ဆရာဝန္တေယာက္က.. "

" ကုိယ္နာလည္းၿပီ..အဲတာဆုိ ဟုိတယ္မွာ မအိပ္ျခင္းရင္.. ကုိယ္အိမ္ကုိပဲ ေခၚသြားမယ္ အိမ္မွာပဲ အိပ္လုိက္...အဲတာဆုိ ဘယ္သူမွမသိဘူး...အိမ္ကလူေတြလဲ ညီနဲ ပတ္သတ္တာ ဘယ္သူမွမေျပာရဲဘူး..ေျပာတဲ့ သူေတြကုိ ညီေ႐ွ႕မွာတင္ ကုိယ္အျပစ္ေပးမယ္..ဘယ္လုိလဲ.."