41

5K 508 35
                                    


မင်းအဂ္ဂရဲ့ အိပ်ခန်းတံခါးဖွင့်တဲ့ အသံလာရာကို ကြည့်မိတော့

" မင်းသွေးပိုင် "

" ဦး "

ထိုအသံနှစ်သံမှာ တပြိုင်နက်ထဲ့ ထွက်လာသည် ။

" ခုထိ စကား​ပြောလို့ မပြီးကြသေးဘူးလား ကျွန်တော်အိပ်ချင်နေပြီ "

" မင်းဘာသာအိပ်ချင်တာ အိပ်လေ ဘာလို့ လာပြောနေတာလဲ "

" လာပြောတာမဟုတ်ဘူး လာခေါ်တာ "

" ဘယ်သူကိုလဲ "

ကျွန်တော်ရှေ့မှာ ထိုင်နေတဲ့ အဖိုးနဲ့ အခန်းတံခါးဝမှာ ရပ်နေတဲ့ ဦး တို့ရဲ့ စကားတိုက်ပဲဲကြားမှာ စစ်တလင်းထဲ့ကို ရောက်နေသလို ခံစားနေရတယ် ဒီလူကြီး နှစ်​ယောက်ကြားထဲ့ ကျွန်တော် ဝင်ပါမှရတော့မယ်ထင်တယ် မဟုတ်ရင်

"  ဦး အရင်အိပ်နှင့်လိုက်လေ ကျွန်တော် အဖိုးနဲ့ စကားပြောလို့ ပြီးရင် လာခဲ့မယ် နော် "

အဖုိးက နိုင်ငံရပ်ခြားကနေ လာခဲ့တာလေ တကူးတကအပင်ပန်းခံပြီး

" မရပါဘူး "

" မရလဲ အဲနားမှာ အိပ်စောင့်နေ "

မင်းအဂ္ဂ စကားပြောရင် မျက်နှာအမူရာဖြင့် အခန်းတံခါးဝကို မေ့ငေါ့ပြလိုက်သည်

"  မနက်ဖြန်ကျရင် Mr. Johnson အတွက် ကျွန်တော် လေယာဉ် လက်မှတ်ကြိုဖြတ်ထားလိုက်မယ်နော် "

" ဘာလုပ်ဖိို့လဲ "

"  လေယာဉ် ​မောင်းရာနောက်ကို လိုက်သွားလိုက်ပါ အေးအေးဆေးးေဆအနားယူပြီ...မြန်မာနိုင်ငံဘက်ကို ခြေဦးပြန်တည်မလာရင် ရပြီ "

မင်းသွေးပိုင် သူစကားလဲ အဆုံး ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေတဲ့ မိုးမခအာ ဒူးအောက်ကနေ လက်လျှိုသွင်းပြီ ပွေ့ချီခေါ်သွားသည် ...

ထိုအဖြစ်ပျက်ကို ဦးမင်းအဂ္ဂတယောက် မျက်တောင်မခတ်တမ်းကြည့်ပြီ နားထဲ့ကနေ အငွေ့တွေ ထွက်နေသည် ပုံရိပ်ဟာ.... မိုးမခ တယောက် မင်းသွေးပိုင် ချီခေါ်ဆောင်ရာကနေ  မြင်တွေ့နေရသည်...

" ဟိတ်ကောင် ငါပြောလို့မပြီသေးဘဲ ဘာလို့ ​ခေါ်သွားတာလဲ.... ပြန်ချခဲ့... "

၃၁ဘံုမွာဦးအခ်စ္တတ္ဆံုး Where stories live. Discover now