de wolk uit de zevende hemel 1.0

~ 27 ~

Hoofdstuk 27

____________________

...Beslissingen nemen...

---

Automatische Piloot is mijn beste vriend vandaag. Ik heb vannacht haast geen oog dichtgedaan na wat er gisteravond plaatsvond. Al een hele ochtend en twee lesuren lang kom ik door zonder iets beschamends te doen en dat vind ik een hele prestatie. Mijn gedachten zitten namelijk continu bij iets anders. Iemand anders, natuurlijk.

Er rolt – ook al automatisch – een glimlachende zucht van mijn lippen als ik bij mijn kluisje aankom en de hemelse momenten van gisteravond alwéér door mijn hoofd dwalen. Ik pak mijn kluissleutel uit het voorvakje van mijn tas en open mijn kluisje, dat nog altijd moeilijk te vinden is in deze zee van deuren en nummers. De begane grond van het TC is misschien nog wel de ingewikkeldste verdieping van alle vijf.

Wanneer ik de boeken die ik vandaag niet meer nodig heb in mijn kluisje heb gedumpt en ik net mijn kluisje weer sluit, klinkt de geweldigste stem op aarde door de gang, op een paar meter bij me vandaan.

'Anna,' zegt Jax.

Mijn hele lijf tintelt direct bij het geluid en ik voel hoe mijn mondhoeken onbedoeld omhoogkruipen. Ik werp een blik opzij en tref Jax aan, met één schouder leunend tegen een rij kluisjes.

'Jax,' zeg ik. Mijn wangen worden weer enkele tinten roder. Beelden en gevoelens van gisteren schieten door mijn hoofd als ik zijn knappe uiterlijk zie. Volgens mij hebben mijn lippen nog urenlang getinteld. Misschien doen ze dat nog steeds wel, ik weet het niet eens meer. Helder nadenken is me ook al vergaan. De woede die ik voor hem voelde gisteren is weggezakt, maar is deels ook opgelost. Ik wist niet dat een kus zo veel met mensen kon doen. Of met míj kon doen.

Maar dan schakelt Automatische Piloot zich uit en moet ik alles weer zelf regelen. 'Hebben we een relatie?' valt Jax met de deur in huis.

Mijn ogen worden groot van verbazing en ik staar hem aan. 'Wat...?' stamel ik.

'Sorry, dat was veel te direct,' zegt hij vlug, en hij zet enkele stappen in mijn richting. Hij kijkt naar de grond en slaat zijn ogen dan op naar mij. 'Het is oké als je het niet wilt...' Dat meent hij niet, dat zie ik aan hem.

Ik kan hem alleen maar als een idioot aankijken en niets zeggen. Het is best moeilijk om ineens alles weer zelf te moeten doen, zeg. 'Nee, nee... je overviel me alleen, dat is alles.'

Een relatie met Jax... Dat zou ik om eerlijk te zijn supergraag willen. Het is eng om zomaar een relatie te starten en zomaar ineens te moeten zeggen dat je niet single bent maar een vriendje hebt. Het is vreemd dat je dan plots met iemand bent. Maar ik wil het wel. Ik wil het proberen, hoe ingewikkeld Jax ook mag zijn.

Allereerst moet ik echter wat dingen helder krijgen. 'Ga je... Heb je nog... ehm... onenightstands en zo?'

Hij lacht naar me – misschien om mijn verlegenheid. 'Nee,' zegt hij. 'Al weken niet meer en dat ga ik ook niet meer doen. Niet als ik gisteravond aan een bepaald meisje verteld heb dat ik gevoelens voor haar heb.'

Ik glimlach. 'Dat is in ieder geval mooi om te weten. Maar ik moet nog wat meer weten.' Langzaam zet mijn geglimlach zich om in een lichte frons.

'Vertel.'

Zo voorzichtig mogelijk probeer ik mijn vraag te stellen. 'Ga je... geheimen voor me achterhouden? Als je begrijpt... waar ik het over heb?' Ik doel op de plotselinge verdwijningen van school, de verwondingen op zijn lichaam en enge gasten in steegjes en nog meer dingen. Deels zijn dit dingen waar ik gisteren over schreeuwde.