❛Deny❜ ┇SB19's Sejun✔️

➷forty-five

SEJUN

"Tita" tawag ko sa mama ni Reign when I saw her sleeping.

"Sejun, anak" napangiti ako sa tinawag niya sakin. This is what I like about her family. Never nila pinaramdam sakin na iba ako sa kanila.

"Tita, you should have some rest. Ako na pong bahala kay Reign" nakangiting sabi ko.

"Okay lang ba anak?" Tumango ako at nilapag ang dala kong basket ng prutas.

"Salamat, Sejun" ngumiti muli ako at inabot ang kamay ni Tita.

"Wala yun tita. I'll do everything para makabawi kay Reign" nakangiting sabi ko.

"Salamat ulit. Oh siya, una na ako" tumango ako at nginitian si Tita bago ito tuluyang makalabas ng room ni Reign.

I turned around and saw her sleeping peacefully. Sabi ng doktor, hindi naman daw masyadong malalim yung saksak buti na lang at nadala agad sa ospital. But she needs to stay at the hospital for the mean time. Halos hindi ako nakatulog kagabi kung ano na bang kalagayan niya and it keeps on bugging me. Nagi-guilty ako sa lahat ng masasakit na salitang sinabi ko sa kanya.

Sana magising na siya.

"Reign, I've bought you some fruits. Gumising ka na dyan please" napabuntong-hininga na lang ako at umupo sa upuang katabi ng higaan niya.

"Please wake up, Reign. Miss ko na yung nangungulit sa akin. Wala ng nangtatadtad ng chat sakin kahit di ako online. I hope you are okay now" sabi ko. I don't know but I just can't stop crying. Bakla man pakinggan pero sa sobrang dami kong nararamdaman, it just went out that I am bursting onto my tears.

"About sa Step-Father mo, naka-kulong na siya Reign. Sobrang galit si Tita sa kanya. I've never seen her that angry kase usually cheerful siya palagi at kalmado. Sabi niya nagsisisi daw siya sa ginawa niya sayo. But still, huli na ang lahat at napahamak ka na" I held her hand at saka nagpatuloy sa pagsasalita. Alam kong hindi niya ako naririnig but still I just wanted apologize to her.

"I'm sorry, Reign. I'm sorry if I hurted you so many times. Ni hindi ko man lang pinigilan yung sarili ko at nasabihan kita ng masasama. Tama sila, Stell. I should've done that. Pero kase, sa tingin ko hindi na kase tayo pwede" I smiled bitterly.

"Maybe we're destined to be friends right?" Siguro nga mas mabuti na lang kung magkaibigan kami. Para atleast hindi ko siya masasaktan.

"Siguro nga" I automatically looked at her and saw her smiling at me.

"Reign!" I immediately got up at niyakap siya.

"Ouch! Dahan-dahan, John Paulo!" Sigaw niya sakin. Napatawa na lang ako. I just missed this times.

—

REIGN

"Kamusta ka na?" He asked me.

"Okay na naman ako. Don't worry" nakangiting sabi ko. A fake one

Narinig ko yung sinabi niya. All of it. Masaya na sana akong okay na kami pero masakit kase na hanggang friends lang. Pero okay na rin naman siguro yun. Kesa sa wala diba? I'll just pretend na walang nangyare noon. I'll just pretend that I don't love him so much. Siguro naman magwo-work yun diba?

"Bakit?" Napatingin ako sa kanya and he was staring at me seriously. Umiwas ako ng tingin at inilibot na lang ang mata ko. Feeling ko nahuhulog na naman ako sa tingin niyang ganyan.

"Huh?" Patay-malisya kong tugon.

"Bakit hindi mo sinabing binubugbog ka pala niya?" mas lalong humapdi ang puso ko. How I sacrificed everything for him.

"I wanted to protect you" tipid kong sabi at nakatingin parin sa ibang direksyon

"You should've done that" Reign please, don't cry. Wag kang iiyak. Please don't show him na mahina ka. Be strong, okay?

"Ginusto ko naman yun, Sejun" maybe masanay na rin akong tawagin siyang Sejun.

"Ayokong makadagdag sa problema mo. Ayoko ring mamroblema sakin si Mama. Ayokong alalahanin niyo ko" panimula ko. I just wanted to cry with all my heart pero taena, hindi pwede.

"You're not a problem to me, Reign" eto na naman. Eto na naman yun puso ko sa t'wing babanat siya ng ganyan. Taena, can you please stop beating for him kahit isang beses lang? Nakakapagod na eh.

"Ayokong madamay kayo sa problema ko"

"Ano pang ginagawa niya sayo?" Tanong niya.

"He started to do those things kapag umaalis si Mama. There are times na susubukan niya akong gahasain pero tumatakas ako palagi. Kaya ko naman sikmurain yun lahat. Ang hindi ko lang kaya ay makita kayong madamay pa dahil sakin"

"Josh, si Josh lang yung naging sandalan ko palagi. He'd been on my side lalo pag alam niyang binubugbog niya ako. I never cheated on you, Sejun. And I will never ever do that" napayuko lang ako at pinaglalaruan ang kamay ko.

"We're close pero never pumasok sa isip kong magustuhan siya and same as him. Siya lang ang nakaalam ng lahat simula nung mag-hiwalay tayo" mas lalong bumigat ang pakiramdam ko. Sobrang bigat.

"Kase mahal na mahal kita" this time, I looked on his eyes. I never saw any reactions at his eyes. Siguro nga wala na talaga siyang feelings para sakin.

I was the only one to insist that he still loves me.

"I chose to broke up with you para ayusin ang lahat. Kase sabi ko babalikan kita and i'll explain everything to you" I smiled bitterly at him. Gusto kong makita niya lang ako ng nakangiti.

"Pero mukhang wala na ata akong dapat balikan HAHAHAHA" I tried to make up the atmosphere pero taena he was still staring at me.

"Pero okay lang naman. Gaya ng sabi mo, we can still be friends right? Atleast kampante na akong alam mo na ang side ko and I will never ever cheat on you. Magaan na sa loob ko ngayong okay na tayo" lies, lies, lies. Wala na ata akong nagawang matino kundi ang magsinungaling

"Reign.." ngumiti lang ako sa kanya. A fake one again.

"Magpapahinga na ako, Sejun. You should go home and take a rest. Besides, hindi din kase ako nakakatulog pag may ibang tao sa kwarto ko" I said making him leave. I know it's rude pero gusto ko lang muna mapagisa at pagisipan ang lahat

"Pero Reign—" pinutol ko ang sasabihin niya. I don't want to be a burden to him. Hindi niya naman kailangan maramdaman na responsable siya sa nangyare sakin.

"Please Sejun. Just go home and take a rest. Kaya ko na ang sarili ko" sabi ko. I looked at him for a second and showed him a smile. Bumuntong hininga lang siya at saka tumayo at lumabas ng room ko.

When he was gone, I started to cry with all my heart. Ang sakit kase taena. Akala ko magiging okay akong alam niya na ang lahat pero bakit mas lalong bumigat? Nakakainis. Bakit ba pag dating sa kanya ang hina hina ko.

Siguro nga tama siya, we should be friends instead. Kahit pa alam kong di ko kaya, kakayanin ko para sa kanya.

TO BE CONTINUED...