oyun bozan | tamamlandı

Son

Başlamadan önce final hatrına son bir defa yıldızı parlatalım.

Ayrıca lütfen yorumlarınızı alayım rica ediyorum son kez beni kırmayıp bu bölümde neler hissettiğinizi açıkça yazın. Kimse size bir şey demez kendi fikrinizi söylediğiniz için.

❄️

❝ Çünkü kar küresini hâlâ tutuyorum; eskiden hiç bırakmadığın ellerimde. ❞

Bir kalp vuruşu nasıl sağlardı nefes almamızı?

Nasıl bütün vücudumuzu bu kalp denen organ kontrol edebiliyordu? Hayır hayır, beyin kontrol etmiyordu. Bana göre kalpti, kimine göre beyin, akciğer, mide...

Bana göre kalpti işte. Onun görevi kan pompalamak değildi ki sadece. Bir duygu vardı hani, üç harf tek kelime; aşk olması gerek. Evet evet, o. Onu bize tattıran kalbimizdi. Onun acısını yaşayan, eksikliğini hisseden, özleminden cayır cayır yanan kalbimizdi. Aşkımızı gördüğümüzde heyecandan küt küt atan kalbimizdi. Herhangi bir hareketinde aklımızı kaybedecek gibi olmamızı sağlayan kalbimizdi.

Kalp, aşka âşıktı.

Ansızın giriverir bir hastalık gibi vücuduna, etkisi altına alırdı seni. O kadar sinsi hallederdi ki işini ruhun sonradan farkederdi.

Yağmurdan kaçarken doluya yakalandığın gibi yakalanırsın ama kurtuluşun olmaz. Sırılsıklam olursun, bu tatlı ıslaklık kalbinin hoşuna gider...

❄️

Ateş bu sabah bambaşka biri olarak uyanmıştı. Sanki bedenine başka bir ruh girmişti. İçi, heyecanlı bir hırsa ev sahipliği yapıyordu. Yanında yatan dişinin çıplak bedenine yandan bir bakış attı ve boğazından erkeksi bir hırıltı çıkararak yataktan kalktı. Az sonra yapacağı şey işlediği günahların en büyüğü ve en yıkıcısı olacaktı, bunu biliyordu. Aldırmadı, sonradan olacakları düşünmeden odadan çıktı. Büyük ve yeri titreten adımlarla salonda dün akşamdan hazırladığı demir kerpeteni alarak arka cebine koydu. Siyah tişörtüyle onu gizleyerek son kez salona bir bakış attı, bir daha ayak basmayacağı evden ayrıldı.

Evin önünde duran iki aracın etrafından dolanarak arka cebine koyduğu demir kerpetenin varlığını hatırladı. Ateş, yukarıda yatakta hâlâ olacaklardan habersiz bir şekilde uyuyan kadının aracını, cebinde bulunan anahtarlarla açarak içerisine bindi ve kaputu açtı. Arabadan tekrar inerek önüne doğru geçti, kaputun kapağını kaldırarak uzun demirden yapılmış çubuğu açık durması adına küçük deliğe yerleştirdi. Ellerini birbirine sürterek şeytani gülümsemesinin dudaklarında peydah olmasına izin vererek arka cebinden demir kerpeteni eline aldı.

Arabanın motoruna baktıktan sonra kalın demirlere kerpetenin ucuyla dokundu. Frenleri tespit ederek kerpetenin ucunu kalın demirlere geçirdi ve dişlerini birbirine bastırarak olağan gücüyle demire asıldı. Demir yamulsada parçalanmadı. Ateş alt dudağını ıslatarak biraz daha asıldığında demirler parçalanarak yağ akıtmaya başladı. Ateş derin bir soluk bırakırken etrafına bakarak izlenip izlenmediğini kontrol etti. Etraf temiz görünüyordu, görünürde kimse yoktu. Eliyle terleyen alnını silip kestiği frenlere son kez baktı ve sırıtarak kerpeteni elinde çevirdi. Kaputu kapatarak kerpeteni cebine yerleştirdi ve ıslık çala çala kendi aracına yerleşti, evden ayrıldı.