Still You, Only You

Chapter 35: PANINIRA NI ANDREA

"Edison, ano ba?! Wag mong saktan ang anak mo!" -Mom

Nakahawak lang ako sa mukha ko habang dumudugo na ang bibig ko dahil sa pagsuntok ni daddy sakin.

"Anong wag saktan?! Tingnan mo nga  kung anong ginawa ng anak mong yan! Kahihiyan ang binigay nan sakin... at isa pa, it's my client's daughter so pano kung umayaw yon sa partnership namin?! Pano kung mawalan ako ng trabaho ha?!" -dad

I felt hurt and see my self crying.. while mom is on my back to hold me..

"Bakit daddy? Mas naniniwala ka pa ba dun sa anak ng kliyente mo kesa sakin? Yan lang ba mahala sayo? Only about your work?! Is that all what matters for you?!"

Dad pointed me his finger "Ethan, You have no right to shout infront of me! Matuto kang rumespeto sa tatay mo!!"

"And why would I do that? Ako po ba pinakinggan nyo? Nirespeto nyo ba ko bilang anak nyo?! Diba Hindi nman, because all of your attentions are only for that stupid work! Mas importante pa sayo ang trabaho mo kesa sa pag intindi samin..."

Hindi ko na hinintay na sumagot si daddy sa sinabi ko...

I go straiht out of our house at ginamit ko ang motor ko para umalis sa bahay.

▪•▪•KEI'S POV▪•▪•

Nagulat ako nang makita kung Sino ang nasa harapan ng bahay namin... Hindi ko alam kung bakit naandito si Andrea ngayon sa harapan ko.

Lumapit sya sakin... "Kayo na ba ulit ni Ethan?" -Andrea

Nagsalubong bigla ang kilay ko,
"Bakit? Importante ba sayo kung kami o Hindi?"

Ngumiti sya "Sakin hindi... pero sa magiging anak namin, oo"

Natawa ako.. "Magiging anak? Ayos ka lang ba? Tsk.."

"Oo dahil buntis ako at si Ethan ang ama..."

I smirked "Buntis ka? At si Ethan ang ama? Niloloko mo ba ko? Matagal na kayong hiwalay diba, wag mo kong gawing tanga"

Inabot nya sakin ang isang envelope,
"Ohh ayan.. nasa loob nan ang checkup result na nagpapatunay na buntis ako at ang pregnancy test na ginamit ko.."

Kinuha ko ang envelope at dahan dahan ko itong binuklat...

Napatigil ako nang mabasa ko ang nakalagay sa papel...

Unti unti nang tumulo ang luha mula sa mata ko..

"K-kailan may nangyari s-sa inyo?" tanong ko habang naiiyak.

"Last time na nagpunta sila ng mga kaibigan nya sa bar.... alam mo ba na lasing na lasing si Ethan nung time na yon at nilapitan nya ako at ginawa ang gusto nyang gawin... ngayong alam mo na, sana makatulog ka" pagyayabang nya.

▪•▪•ETHAN'S POV▪•▪•

Pumunta ako sa bahay ni Kei para sabihin sa kanya ang totoo pero....

I think it's already late....

Nasa harapan ko sila ngayon, nandito din si Andrea..

Kei suddenly looked and see that I'm here on the side of her house...

She's crying...

"Kei... a-anong sinabi n-nya sayo?"

"Ethan.. magsabi ka ng totoo, totoo bang ikaw ang ama ng dinadala ni Andrea?" she asked while crying so bad...

Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwag toh kay Kei...

"P-please Kei, let me explain.."

"Sagutin mo ang tanong ko.... totoo ba na ikaw ang ama ng dinadala ni Andrea?!"

Ramdam ko na sobra na ang galit ni Kei dahil sa kung ano mang sinabi ni Andrea sa kanya. Hindi ko na alam kung anong gagawin ko...

"SUMAGOT KA ETHAN!!"

I feel how guilty I am infront of her... I just can't take myself for being ashamed..

Tumango ako.. "O-oo.."

Kei cries a lot and then slap my face...

"ANG KAPAL NG MUKHA NYO.... ETHAN, BINIGYAN KITA NG ISA PANG PAGKAKATAON PERO ANONG GINAWA MO? TINATANGA MO LANG AKO NG PAULIT ULIT!!"

"Kei... it's not like that, please give me a chance to explain this all to you.. lasing lang ako non.."

"Lasing?!Bakit pag nalalasing ba ang isang tao, nalilimutan nya ang tama sa mali?! Ethan ang laki ng tiwala ko sayo, tapos ano hanggang ngayon ganyan ka pa rin...."

"Kei, I'm sorry..."

"Sorry?? Tsk sa tingin mo mababawi pa ng sorry ang panggagago mo sakin?! Sa tingin mo may magagawa pa ang sorry mo..." pinunasan ni Kei ang luha nya "Ngayon tanggap ko na... tanggap kong kahit anong pilit na itama ang lahat para sa tin, sa huli Hindi pa rin talaga tayo ang para sa isa't isa..."

"Don't say that... Kei Mahal na mahal kita, I just can't believe na kahit sarili ko Hindi ko manlang nagawang kontrolin..."

"Don't worry Ethan... hahayaan ko na kayo ni Andrea.. buoin nyo ang pamilyang nararapat para sa magiging anak nyo" patuloy parin ang pag iyak ni Kei at pati ako at Hindi ko na napigilang maluha "Wala nman akong magagawa diba... tutal halos lahat naman ay hadlang sa ting dalawa.... salamat Ethan, ngayon nararamdaman ko na kung gaano kawalang kwenta akong tao... dahil ginagawa na kong tanga, patuloy parin ako sa pagmamahal..." hinawakan ni Kei ang pisngi ko "Sana maging masaya kayo... lagi mong tatandaan, Mahal kita kahit ginagago mo lang ako..."

▪•▪•KEI'S POV▪•▪•

Biglang tumigil ang mundo ko dahil sa bagong katangahan na ginawa sa kin ng lalaking pinagkakatiwalaan ko...

Pumasok ako sa bahay na umiiyak ng sobra....

"Oh anak! Bakit ka umiiyak?!" -mama

Kita ako ni mama at papa na naiyak..

"Ma... si Ethan, niloko nanaman nya ako"

Pinaupo ako ni mama sa sofa namin at inabutan ako ni papa ng tubig.

"Bakit? Ano bang nangyari? Sinaktan ka ba nya?" -mama

"Ma.. nabuntis nya yung pangalawang ex nya... ginawa nila akong tanga ma, GINAWA NILA AKONG TANGA!!"

Niyapos ako ni papa.. "Wag ka ng umiyak anak... nandito kami ng mama mo..." hinalikan ako ni papa sa noo at hinagod hangod ni mama ang likod ko.