Magkabilang Mundo (BOOK1)

Kabanata 12

KABANATA 12

HINDI alam ni Louisa kung bakit kinakabahan at wala siya sa sarili. Nasa loob pa rin niya ang galit at kamunghi sa ama ng anak niya! Kapag nakikita niya ang anak niya, naalala niya ang nakaraan na noon paman niya kinakalimutan subalit ngayon hindi siya mapalagay.

What's wrong with her? Mahinang bulong ni Louisa sa sarili. And then Luis face come up in her head. Yung sakit sa mukha ng anak at ang iyak na palagi niyang naririnig. Ano ba ang ginawa niya? She's heartless. A heartless mother.

Hindi na mapigilan ni Louisa umiyak habang nakatingin sa labas. Kahit anong gawin ni Louisa nasasaktan pa rin siya. Sobrang mahal niya ang kasintahan na kahit ngayon ay hindi ito mawala ang pagmamahal niya subalit naging manhid ang puso niya at dinadamay niya sa galit ang anak na walang ka-muang mu-ang sa nangyari sa kanila.

Nabitawan ni Louisa ang baso niya, biglang kinabahan siya at tila hindi siya mapakali.

Louis!

Mabilis na kinuha ni Louisa ang susi ng kotse at umuwi sa mansyon na nakatira ang nag-iisa niyang anak.
Dalawang araw palang nang umalis ito sa mansiyon, pero kahit ganun ay hindi siya mapalagay ito. Hindi niya iniwan si Louis kahit kailan. Nasa malayo lang siya at palihim na tinitingnan ang anak niya. Gusto man niya mayakap ang anak pero naka humagulgul lang ito nang iyak sa harap ng anak niya. Sa bawat taon na nag-lipas ay nakikita ko ang nangungulila at sakit sa mukha ng anak. Naawa akong nakatingin dito araw-araw at taon-taon. Wala siyang kwentang ina dahil sa nakikita sa anak niya.

Tumakbo si Louis na pumunta sa kwarto ng anak niya.

“Louis! Louis !”

Napa-awang ang mukha ni Louisa habang nakatingin sa anak. Ang mutla nang mukha nito, anong nangyayari?! Kasalanan niya ang lahat kung hindi lang niya iniwan ang anak. Hindi ito mangyayari. Hinawakan ni Louisa ang kamay at mukha ni Louis ang lamig at tila parang isang patay. Lumukob ang kaba at takot sa puso ni Louisa. Natatakot na iwan siya nang anak!

Niyakap ni Louisa ang anak nang mahigpit. Sobrang higpit.

“I'm sorry, Louis. Sorry, anak. Kasalanan ko ang lahat nang ito kung hindi lang sana galit at kamunghi ang nasa puso ko hindi ito mangyayari sayo. Mommy is here, baby. Don't leave me please. I'm sorry.” Hinalikan ni Louisa ang noo ng anak at kinuha ang medical kit para sa anak. She's a doctor, at kahit na mahirap ay lahat ginawa niya para sa anak. Para mailigtas niya ito kapag dumating ang panahon na pumunta ito sa mundo—.

Napatigil si Louisa sa kumidlip sa isip niya at napatakip ang bibig sa nasa-isip. Napa-bagsak ito sa tabi ni Louis na walang malay.

No! Hindi maaari.

“Hindi maaaring pumunta siya sa lugar na 'yun! Delekado ang magiging buhay niya” Sigaw sa isip ni Louisa.

Kailangan kung puntahan ang anak ko!

Kinuha ni Louisa ang basahan at binihisan si Louis. May IV fluid narin ito para bumalik ang sigla niya sa mundo na 'yun. Hindi siya nagkakamali, nasa panganib ang buhay ni Louis!

Tiningnan niya ang anak. Sising-sisi si Louisa! Hindi niya mapatawad ang sarili kapag may mangyari masama dito. Sana hindi siya pababayaan doon ng walang puso niyang ama kundi hindi-hindi na niya ito mapapatawad pa.

Hinawakan ni Louisa ang kamay ni Louis ng mahigpit. Masaya pala ang pakiramdam nang ganito sabi ni Louisa sa sarili. Hinayaan niya ang puso na magalit at kamunghi-an ang anak. Ngayon sinisisi ni Louisa ang sarili niya. Sa lahat ng ginawa niya sa anak.

“Mommy is here, Louis. I'm sorry, gagawa ako nang paraan para bumalik ka dito. Wag mong ulitin ang nakaraan Louis magiging katulad ka sa akin anak. Ayoko mangyari 'yon, bumalik kana anak. Hindi na galit si Mommy, please. Bumalik kana” Nakasubsub ang mukha ni Louisa sa kamay nang anak nito habang umiiyak ito sa sinapit nang anak.

ISANG araw ang hinintay nila para sa dalaga pero wala parin pagbabago. Dahil kay Luxe naging ganito ang kalagayan ni Yubie. Hindi mawala sa kaniya ang mag-alala at takot na mawala sa kanila ang dalaga. Napapahamak ito dahil kay Luxe. Hindi niya mapapatawad ang sarili dahil sa kapabayaan sa dalaga.

Nandito silang lahat sa silid ni Yubie at malungkot na tumingin sa dalaga. Dalawang araw na pero wala parin epekto ang lahat ng mga herbal na gamot na ginagawa ni Nay Sora.

Ngayon lang naramdaman ito ni Luxe, ngayon lanv niya naramdaman na wala siyang silbi, na mawalan ng gana, malungkot dahil walang Yubie na maingay at guguluhin ang tahimik na mundo niya.

“Pasensiya na pero mas lalong lumalala ang kalagayan ni Señorita” Malungkot na ani ni Nay Sora.

Bagsak ang balikat ni Kuya Argon habang papalapit kay Yubie.

“Sandali lang ang kamay ni Louis!”

Lahat ng pares ng mata ay dumako kay Ate Argara dahil sa biglaan na pag-sigaw nito. Hinawakan ni Luxe ang kamay ni Yubie at nakikita niyang bumabalik ang sigla ng kutis at mukha nito.

“May gumagamot sa kaniya.. Sa mundo niya” Pangunguna ni Ate Argara.

Anong ibig niyang sabihin?

“Si Louisa! Siya lang ang nasa paligid ni Margarita para gamutin ito” Tumingin ang dalaga kay Kuya Argon.

May pangulilala at lungkot ang mukha ng binata.

“Naguguluhan ako sa mga sinasabi mo Argara” Sabi nang ina ni Luxe.

“Katulad ni Haring Hylem at Louisa si Margarita. Kapag namatay siya sa atin, babalik siya sa totoo niyang mundo. Kapag buhay siya sa atin mundo, tulog siya sa kanilang mundo. Kung isipin panaginip lang ito pero sasabihin ko sa inyong lahat totoo ang lahat ng ito”

Naguguluhan pa rin si Luxe sa naririnig niya kay Ate Argara. Ganito ba kagulo ang mundo nila? Paano ito nalaman ni Ate Argara?

“Kahit na walang paki-alam si Louisa sa anak niya, nakita ko at alam ko na palihim na tinitingnan ni Louisa ang anak niya sa malayo. Galit lang ang puso niya at ngayon naramdaman kong inaalagan nito ang anak. Siguro dahil mas nanaig ang pagmamahal niya sa anak niya kaysa sa galit. At, siguro mahal ka pa niya?” Sabay tingin nito kay Kuya Argon.

Naguguluhan si Luxe! Ano ba talaga ang nangyayari? Kahit sina Hiriku at kapatid ay ganun rin. Sina ama at ina, Kuya Argon, Nay Sora at Argara lang ang may alam.

“M-mommy”

Napatingin sila sa boses na 'yun!

Nabuhayan ang nasa loob ni Luxe ng makita ang kalagayan ng dalaga. Napatingin silang lahat at nakatingin lamang kay Yubie.

“Hindi na malamig ang kamay niya. Unti-unti narin nawawala ang lason sa katawan ni Señorita Louis”

Hinawakan ni Luxe ang kamay ni Yubie.

Iiwasan na niya ang dalaga para hindi na ito mapahamak dahil sa kaniya.  Matutuwa siyang buhay ito sa mundo na ito. Kaysa mawala ito at maraming magluluksa..

“M-mom” Pabaling-baling ang ulo nito, hindi rin ni Luxe alam ang sinasabi ng dalaga.

“Tinatawag niya ang ina niya” Paliwanag ni Ate Argara. Siguro nakita nito sa mga mata nila ang kaguluhan..

Guminhawa ang dibdib ni Luxe sa nakikita. Okay lang sa kaniya na hindi sila mag-usap ni Louis, makikita lang niya na maayos ito.

Hinalikan ni Luxe ang noo ni Yubie ng matagal.

Simula sa araw na ito. Iiwasan na kita, Yubie.

Sana wala nang mangyaring masama sayo..

Dahil sa kaniya, napahamak ito. At, wala man lang siya nagawa! Paano kung sa susunod, mapahamak ulit ito?

Ayaw niyang makita na nagdudusa ito dahil sa kaniya katulad ngayon..