You'll Never Be Alone

Wakas

*listen to Eraserhead's With a Smile while reading this chapter*

It's my graduation day at nagtapos ako ng may mataas na karangalan. Tuwang-tuwa si Mama dahil sa natamo kong mga awards at special recognitions. My friends are also jumping in happiness and I really thank them for supporting me.

Ngunit sa isang tao ako lubos na nagpapasalamat. I made all of these achievements becausee I have him as my inspiration. Kapag pakiramdam ko ay hindi ko na kaya, tila may boses na bumubulong sa akin at sinasabing, "kaya mo yan, Arian" at kasabay nito ay ang pagpisil sa aking pisngi ng tila isang di ko makitang nilalang.

Tunay ngang hindi mo ako iniiwan hanggang ngayon, Shawn. Kapag may mga lalaking umaaligid sa akin ay bigla na lang silang umaaway siguro ay dahil minumulto mo sila. Napakabad mo talaga, Shawn. Paano ako magkakaboyfriend niyan?

Naaalala kita habang naglalakad ako patungo sa stage upang kunin ang aking diploma. Bawat hakbang ko ay iniisip kong nasa tabi lang kita at nakaalalay. Iniisip kong nariyan ka lang rin at nakikihalubilo sa mga graduates at isinisigaw ang pangalan ko. Hindi man kita nakikita pero nararamdaman pa rin kita, Shawn.

Sayang lang at ikaw sana ang nagbigay ng inspirational message kanina. Ikaw sana ang aming class valedictorian at paniguradong marami kaming makukuhang aral sa sasabihin mo. Pero alam ko namang masaya ka na kung nasaan ka man ngayon.

Matiwasay na natapos ang graduation at ang lahat ay kanya-kanya ng gala kasama ang kanilang pamilya. Bakas sa mukha ng bawat isa ang galak dahil sa wakas, makakatuntong na sila sa kolehiyo.

Yung iba kong kaklase ay alam na ang kukunin nilang course habang ako ay hindi pa rin sigurado. I applied for BS Civil Engineering course dun sa isang school habang dun sa isa namang pinasahan ko ay Medicine.

Nagpaalam na ako kina Celine at mukhang natatagalan na ulit bago kami magkita-kitang muli. Mamimiss ko ang mga babaeng iyon dahil nung mga panahong nangungulila ako kay Shawn, sila ang nagpapasaya sa akin.

Pinuntahan ko na si Mama na nag-aabang sa bungad ng gymnasium.

"Mama, pwede po mauna na kayo. May pupuntahan lang po ako.", paalam ko sa aking Mama.

"Sige anak. Ipagluluto na lang kitang meryenda sa bahay. Ingat ka pag-uwi ha."

I wave my mom goodbye at inihatid siya sa sakayan. Pagkatapos, ako naman ang sumakay at papunta sa aking destinasyon. I am still wearing my toga and I am holding my diploma together with my medals that are still hanging in my neck.

I'm in my way to vist you and here I am longing for your presence once again. As I saw streetkids dwelling for food, naaalala kita at kung paano mo sila tinutulungan sa tuwing makakasalamuha mo sila. I can always see your face behind every person wearing mask and with their earphones plucked in as it was the look I used to know you. I can still see you everytime I passed through a 7/11 store that became an essential place in our friendahip.

I can still remember those moments that we shouted at couples saying the words "walang forever" as part of our bitterness in lovelife. I can still see you everytime I close my eyes. Your presence will still remain as I never forgot memorizing your favorite songs. I know it will took me a hard time to completely move on from your haunting thoughts. I will promise that I will keep on helping the kids and I will continue improving myself.

And right now, I'm here standing beside your grave while looking at the gray sky with tears starting to roll down from my chubby cheeks . Naaalala ko kung paano mo pisilin ang mga iyon sa tuwing nakakaramdam ako ng hiya o di kaya naman kapag may nagawa kang kasalanan sa akin at lalo na kapag sinsasabihan mo ako ng mabubulaklak mong salita.

Lumuhod ako upang ipatong ang dala kong bulaklak sa puntod mo.

"Shawn, nakikita mo ba itong mga medals na ito, para sayo lahat yan. Dahil sayo kaya ako nagpursige sa pag-aaral. And this diploma, this is all dedicates to you. Alam kong patuloy mo pa rin akong binabantayan. Pero last favor na Shawn, dalawin mo naman ako sa panaginip ko. Kahit isang beses lang. Gusto lang ulit kitang makausap. Pramis, huling iyak ko na ito sayo basta dadalawin mo ako sa panaginip. Haha joke lang, Shawn. Stay ka lang diyan ha. Bantayan mo si Ate Portia mo at syempre kami ni Mama. Hindi kita malilimutan, Shawn."

Muling bumagsak ang maiinit na luha sa aking mga pisngi. Kasabay niyon ang pagkurba ng aking mga labi at paghahandog ng ngiti sa puntod mo.

I never thought that I will be happy once again for this short moment of time I spent together with you, my bestfriend. You are the one I will treasure for a lifetime, my bodyguard, my tutor, my adviser, my life coach, my so called brother, my bestfriend and most especially my everything.

Thank you for that sudden roller coaster ride of different emotions and thank you for turning me to be a better Arian for my friends. Hinding-hindi kita makakalimutan kahit pa makilala ko na ang lalaking makakasama ko sa habambuhay. You have your special place here in my heart, Shawn.

A tear once again roll down. I can feel someone hug me from the back and I know it's you. You gave me sacrifice and by those, I feel that I'll never be alone.

And yes, I will never be alone as you were engraved in my heart, and carved to my soul. Those memories of us will still remain and there will only be one and only Shawn Paul Chavez in my life. No other man can replace your worth here inside my heart. I know your in the paradise now and in a complete peace.

I will forever miss you Shawn. I will never forget you, Shawn. Love you, till we meet again.