Gangsters of Ateneo

XX

Deanna's POV

"Saan ka nakatira?" I asked.

"W-walking distance lang po d-dito ang apartment na tinutuluyan ko." Nanginginig niyang sagot. Hinawakan ko ang kamay niya.

"Don't be scared, okay? Hindi ako katulad nila and besides, ihahatid pa kita pauwi sa inyo at baka balikan ka pa ng mga ungas na yun." Sabi ko sa kanya. Tumanggi siya pero ko ito pinansin at nagsimulang maglakad palabas ng campus. Wala siyang nagawa kundi sumunod sakin.

Buti na lang at hinayaan kami ni manong guard na makalabas ng school dahil hindi naman kami taga rito.

"Bakit hindi pa kayo umaalis?" Tanong ko sa mga kaibigan kong naghihintay sa labas ng kotse.

"Malamang hinihintay ka." Sarkastikong sagot ni Maddie sabay irap.

"Wait, who is this girl beside you?" Jaycel asked.

"Nakita kong pinagtutulungan siya ng tatlong lalaki sa may court kaya tinulungan ko. Ihahatid ko na siya pauwi sa kanila para mas safe." Paliwanag ko.

"Samahan ka na namin." Aly insisted.

"Wag na Ate. You guys need to go home and rest. Ako na bahala sa kanya." Tanggi ko.

"Oh sige basta mag-iingat ka ha. Magkwento ka pagkauwi mo." Sabi ni Bei sabay kindat.

Hinintay ko muna silang makaalis bago kami maglakad.

"Ano nga pala ang pangalan mo?" Tanong ko sa babaeng kasabay kong naglalakad ngayon.

"Maria Fe Galanza. Mafe na lang po ang itawag niyo sakin." Napahinto ako sa paglalakad nang marinig ang surname niyang 'Galanza.'

"May problema po ba?" Kunot-noo niyang tanong at tumigil din sa paglalakad.

Naalala ko si Jema.

"Wala wala." Napatuloy kami ulit sa paglalakad.

"Are you connected to Jema Galanza?" I asked kaya she looked at me.

"Ate ko po siya." Once again, my jaw dropped but not literally ha.

What the! Sa dinami-dami ng pwede kong iligtas, na pwede kong makasama, ito pa talagang kapatid ni Jema?!

"Bakit niyo po kilala si Ate?" She asked again.

"Hmm classmate ko siya. And please, wag ka nang mag 'po'. Nakakatanda e." Pasimple akong tumawa.

"Eh ikaw? Anong pangalan mo?" Tanong nito.

Sasabihin ko ba? Eh pati nga Ate niya hindi alam ang totoong pangalan ko.

"You can call me Deanna." I answered.

Wala naman sigurong mali doon and besides, magaan ang loob ko sa kanya at mukha naman siyang mapagkakatiwalaan. Pero sabi nga nila, don't trust anyone that easily.

"But can I ask you a favor?" I ask. She looked confused at me.

"Kahit ano basta yung kaya ko lang ah." Sabi niya.

I took a sigh.

"Please don't tell anyone about this. About my name."

"Ha? Bakit naman?" Tanong niya.

"Because no one else knows who I really am." I replied. "Unless, you're one of our close and most trusted friend."

Halata namang nagulat siya dahil natigilan siya sa paglalakad.