Unconditionally [Completed]

Part 9

[Zawgyi]

'ဒီအပင္ႀကီးေတြ ရွိေနေတာ့ မိုး႐ြာ႐ြာ ေနပူပူ တစ္ခ်ိန္လံုး မႈိင္းညိဳ႕ညိဳ႕ႀကီး ျဖစ္ေနမွာ . ျခင္ကလဲ ကိုက္ဦးမယ္ . ခုမိုးတြင္းက ပိုဆိုးမယ္'

'အင္း ျခင္ကေတာ့ ေပါတယ္ . အိမ္ထဲမွာ ျခင္ေျပးေအာင္ နႏြင္းခဲကို မီးရႈိ႕ထားတဲ့ အနံ႔က အၿမဲရေနတာသာ ၾကည့္ေတာ့ေလ . အဲ့အနံ႔ေၾကာင့္ ျခင္ေတာ့ မကိုက္ဘူးရယ္'

'အင္း'

မဟာထူးျမတ္က သားေရပတ္စာအုပ္ေလးကို လက္တစ္ဖက္ကကိုင္ကာ ေနာက္လက္တစ္ဖက္ကို ဂ်ာကင္အက်ႌရဲ႕ အိတ္ကပ္ထဲမွာ ထည့္ထားရင္း ေသာ္ကၿမိဳင္ စံအိမ္ရဲ႕ ၿခံဝင္းထဲက နွစ္ရွည္ပင္ႀကီးေတြေအာက္ ရပ္ရင္း ေဘးဘယ္ညာ ပတ္ၾကည့္ကာ ေျပာသည္။ လင္းေသြးကလဲ ေဘးကေန မဟာထူးျမတ္နဲ႔ အတူလိုက္လာတာမလို႔ မဟာထူးျမတ္ေျပာသမွ်ကို အလိုက္သင့္ျပန္ေျဖသည္။

'ဒါနဲ႔ ေမးခ်င္တာ တစ္ခုရွိတယ္ . ငါေမးခ်င္တာကေလ မင္းအေဖနဲ႔ မင္းအေမ တစ္ခါတစ္ေလက်ရင္ ကေတာက္ကဆ ျဖစ္တတ္တာမ်ိဳးေတြ ရွိလား . ရန္ျဖစ္ၿပီး မင္းအေဖအိမ္ကေန ထြက္သြားတာမ်ိဳး'

'အင္းးး . မရွိပါဘူး . ေဖႀကီးနဲ႔ ေမေမက ကြၽန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ကတည္းက အရမ္းခ်စ္ၾကတယ္ . ေႏြးေႏြးေထြးေထြးလဲ ရွိတယ္ . မႏၲေလးကို ေက်ာင္းသြားမတက္ခင္ အခ်ိန္ထိကို ေန႔လည္တိုင္းမဟုတ္ရင္ေတာင္ ညတိုင္းမွာ မိသားစု ထမင္းဝိုင္းေလးရွိတယ္'

လင္းေသြးရဲ႕ စကားအဆံုးမွာေတာ့ သိသိသာသာ မ်က္နွာပ်က္သြားသည့္ မဟာထူးျမတ္။ ခ်စ္ေနရသူျဖစ္တာေၾကာင့္ စကၠန္႔နဲ႔မလပ္ မ်က္နွာေတာ္ကို ေမာ္ဖူးေနတဲ့ လင္းေသြးအတြက္ကေတာ့ ေျပာင္းလဲသြားသည့္ မဟာ့ရဲ႕ မ်က္နွာ အရိပ္အကဲက သိသာလြန္းလွသည္။

'ခင္ဗ်ား ဘာျဖစ္တာလဲ'

'ဟင္ . ဘာျဖစ္လို႔လဲ'

'ကြၽန္ေတာ့ စကားထဲမွာ ခင္ဗ်ား စိတ္အေနွာက္အယွက္ျဖစ္စရာပါေနလို႔လား . စိတ္အေနွာက္အယွက္ျဖစ္ရေအာင္လဲ ခင္ဗ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ ခ်စ္တယ္ လို႔မေျပာရေသးဘူးေလ'

'မင္း ! လင္းေသြးျမတ္ !'

'အားးး ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားအနားေလးတင္ ရွိတယ္ေလဗ်ာ . အရမ္းမေအာ္ပါနဲ႔'