Unconditionally [Completed]

Part 22

[Zawgyi]

'မဟာေရ ေစာက္ျပႆနာေတာ့ တက္ၿပီ !'

'ဘာျဖစ္လို႔လဲ စိုးသိန္း'

မဟာထူးျမတ္တို႔ သံုးေယာက္ညေဈးတန္းကေနျပန္လာၿပီးကတည္းက ကိုယ္စီအခန္းထဲဝင္ကာ အနားယူၾကသည္။ ယူနီေဖာင္းေတြကို ခြၽတ္ၿပီးကုတင္ေပၚေျခပစ္လက္ပစ္နဲ႔ အနားယူေနတုန္း စိုးသိန္းက အခန္းထဲကို ဖုန္းကိုင္လ်က္ ဝုန္းဒိုးႀကဲကာ ေရာက္လာသည္။ ပံုစံက တစ္ခုခုအေရးႀကီးေနတဲ့ပံုျဖစ္တာေၾကာင့္ မဟာလဲ လွဲေနရာကေနထၿပီး စိုးသိန္းကို ေမးရသည္။

'ရဲသူေလ . ရဲသူ . အဲ့ေကာင္ေသၿပီတဲ့ . ငါခ်ီးတဲ့မွ ေစာက္ျပႆနာပဲ'

'ဘာ ! ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ စိုးသိန္း'

'ေအး ငါလဲမသိဘူး . အေစာင့္က ညစာသြားပို႔ေတာ့ အဲ့ေကာင္က အခန္းထဲမွာ ဆြဲႀကိဳးခ်ရက္ေသေနတယ္တဲ့'

'ဆြဲႀကိဳးခ်ေသရေအာင္ အဲ့ေကာင္က ဘယ္ကႀကိဳးရတာလဲ !!!'

ျဖစ္တဲ့ကိစၥက စိုးသိန္းနဲ႔ မဆိုင္မွန္းသိေပမယ့္ မဟာ စိတ္တိုတိုနဲ႔ စိုးသိန္းကိုေအာ္ေမးမိသည္။ ရံုမတင္ရေသးတာေၾကာင့္ မဟာတို႔စခန္းမွာပဲရိွေနေသးတဲ့ ရဲသူက ဘယ္ကရတဲ့ႀကိဳးနဲ႔ သတ္ေသသြားသည္လဲ မသိတာေၾကာင့္ မဟာစဉ္းစားရၾကပ္သြားသည္။

'ဘယ္လို ဘယ္ပံုျဖစ္လဲဆိုတာ စခန္းသြားမွသိမွာေပါ့ဟ . ငါ့ကို ဂ်ဴတီသမားဖုန္းဆက္တာ ရဲသူဆြဲႀကိဳးခ်ေသတယ္ဆိုတာပဲ ေျပာသြားတာ'

'လိ့တဲ့မွကြာ . လာကြာ သြားမယ္ အဲ့တာဆိုလဲ . လင္းေသြးျမတ္ကို ငါတို႔ စခန္းကိုျပန္သြားမယ့္အေၾကာင္းေျပာခဲ့ဦး'

'ေအး ေအး'

စိုးသိန္း အခန္းထဲကထြက္သြားေတာ့ မယာစိတ္ရႈပ္ရႈပ္နဲ႔ဆံပင္ေတြကို ထိုးဖြပစ္သည္။ မလုပ္လို႔မျဖစ္တဲ့ တာဝန္ေတြၾကား အနားယူခ်ိန္ေတြကလဲ ေပ်ာက္ကြယ္သည္။ ကိုယ္တိုင္ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့အလုပ္ျဖစ္တာေၾကာင့္လဲ ဘယ္သူ႔ကိုမွအျပစ္တင္ေနလို႔မရ။ စခန္းကို ျပန္သြားရမွာျဖစ္ၿပီး တာဝန္ခ်ိန္မဟုတ္တာေၾကာင့္ ယူနီေဖာင္းဝတ္မေနေတာ့ပဲ အျပင္အဝတ္အစားတစ္စံုကိုသာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္လဲဝတ္လိုက္ေတာ့သည္။ မဟာ အခန္းထဲကထြက္လာေတာ့ စိုးသိန္းေဘးနားမွာ လင္းေသြးျမတ္က မ်က္ႏွာအပ်က္ပ်က္ႏွင့္ ရပ္ေနသည္။