Unconditionally [Completed]

Part 16

[Zawgyi]

သန္းေခါင္ေက်ာ္မွ သည္းႀကီးမဲႀကီး ႐ြာခ်တဲ့မိုးေရေတြၾကား ေသာ္ကၿမိဳင္အိမ္ရဲ႕ ၿခံဝင္းထဲမွာ ရဲကားေတြရဲ႕အခ်က္ေပးသံေတြ အေရးေပၚကားရဲ႕ အခ်က္ေပးသံေတြနဲ႔ ဆူညံေနသည္။ ေသာ္ကၿမိဳင္အိမ္ထဲကေန ပထမဦးဆံုး စိုးသိန္းဆြဲေခၚလာတဲ့ ေဒၚရည္မြန္ကေတာ့ လက္ထိပ္တန္းလန္းနဲ႔ ရုန္းရင္းကန္ရင္းနဲ႔ အရူးတစ္ေယာက္လို ေအာ္ဟစ္လိုက္ပါလာသည္။ ေနာက္မွာေတာ့ ရဲသားနွစ္ေယာက္ရဲ႕ အလယ္မွာ လက္ထိပ္ခတ္ခံထားရတဲ့ ရဲသူက အသက္မပါသလို ၿငိမ္ၿပီး ေခါင္းငံု႔ကာလိုက္လာသည္။

'ဦးမဟာ ခင္ဗ်ားဘာမွျဖစ္လို႔မရဘူးေနာ္ . ကြၽန္ေတာ္ေျပာေနတယ္ . သတိထားဦး . ဦးမဟာလို႔ !'

အိမ္ထဲကေန ထပ္မံသယ္ထုတ္လာၿပီး လူနာတင္ထားတဲ့ ထမ္းစင္ေပၚက မဟာထူးျမတ္ရဲ႕ ေဘးကေန လင္းေသြးက လိုက္လာသည္။ သတိရတစ္ခ်က္ မရတစ္ခ်က္ျဖစ္ေနတဲ့ မဟာကို လင္းေသြးက ေဘးကေန သတိမလြတ္သြားေအာင္ ေအာ္ဟစ္ေနရင္း ထပ္ခ်ပ္မကြာလိုက္လာသည္။ ဓားနဲ႔ ဗိုက္ကို အထိုးခံထားရတဲ့ ကူဘိုေလးကလဲ ထမ္းစင္နဲ႔ ေနာက္ကေန ပါလာသည္။ မ်က္စိေရွ႕တင္ ေသြးသံရဲရဲျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ လင္းေသြးသိပ္ကို တုန္လႈပ္ေနရတာ ဝန္ခံသည္။ လင္းေသြးခ်စ္ရတဲ့ မဟာက လင္းေသြးေၾကာင့္ တစ္ခုခုျဖစ္သြားမွာရယ္ ဒီေန႔မွ သံေယာဇဥ္စတြယ္မိတဲ့ ကူဘိုေလးက လင္းေသြးကို ကာကြယ္ေပးရင္း ဒဏ္ရာရသြားေၾကာင္း ျပန္ျပန္ေတြးမိရင္း လင္းေသြးပ်ာယာခပ္ေနရသည္။

'လႊတ္ ! ငါ့ကို လႊတ္စမ္း ... အားးး နင္တို႔ ေနာင္တရမယ္ေနာ္ . ဟားဟား . ငါကေလ အကုန္လံုးကို သတ္မွာ'

အဖမ္းခံရၿပီျဖစ္ေနတာေတာင္ ရုန္းကန္ေနတဲ့ ေဒၚရည္မြန္က ေလသံလံုးဝမေလ်ာ့ပဲ သည္းေျခပ်က္ေနတဲ့ အရူးမတစ္ေယာက္လို ေအာ္ဟစ္ေနသည္။ လင္းေသြးမွာ မဟာ့လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း ေဒၚရည္မြန္ကို စိတ္ပ်က္သလို ၾကည့္လိုက္မိသည္။ မ်က္ခမ္းစပ္ေတြ ရဲေစြးၿပီး မ်က္လံုးထဲက ေသြးေၾကာနီရဲရဲေတြပါ ထေနတဲ့ ေဒၚရည္မြန္ရဲ႕ ေဆးေၾကာင္ေနသလို အၾကည့္ရဲရဲေတြက ညသန္းေခါင္ယံအခ်ိန္ ေဘးမွာ လူေတြရွိေနတာေတာင္ ၾကက္သီးထစရာေကာင္းေနသည္။ ကိုစိုးသိန္းက ရုန္းကန္ၿပီး ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ ေဒၚရည္မြန္ကို ရဲကားရဲ႕ အေနာက္ခန္းထဲကို တြန္းထည့္လိုက္ရင္း ကားတံခါးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္ပိတ္လိုက္သည္။ ရဲသူကိုလည္း ရဲသားနွစ္ေယာက္က ေဒၚရည္မြန္ကို ဖမ္းထည့္လိုက္တဲ့ ကားရဲ႕ေနာက္က ကားထဲမွာ ထည့္လိုက္သည္။