Mendilimin Yeşili

3. Bölüm

Keyifli okumalar

Gözlerimi Eymen'in elini tutan adamdan alıp Eymen'e gülümsedim. "Olur mu öyle şey Eymen'cim. Ama ismim ile hitap etme konusunda anlaştığımızı sanıyordum."

"Tamam Ahucum, artık sana Ahucum demem."

Eymen'in bu haline tekrardan gülümserken adamın bakışlarını üzerimde hissedebiliyordum.

"Şimdi gitmem lazım Eymen. Yarın görüşürüz olur mu?"

Eymen homurdanırken adamın elini bırakıp belime sarıldı "Ya gelmezsen?"

Onu belimden ayırıp eğilerek yüz yüze gelmemizi sağladım "Neden gelmeyeyim ki? Ben sizi çok sevdim, gelmez olur muyum hiç?"

Eymen gülerek boynuma sarılırken gülümseyerek karşılık verdim. Sarılırken adamla göz göze gelmemizle içim ürperirken bakışlarımı yere indirdim.

Eymenden ayrılıp motoruma bindiğimde tekrardan seslendi "Hava kararmak üzere Ahucum, dikkatli git olur mu?"

Eymen'e kafa sallarken gözlerim istemsiz adama kaydı. Başına pansuman yapmış olması içimi rahatlatmıştı. Benim yüzümden herhangi birine zarar gelsin istemezdim.

"Bırakabilirim."

Yüzüne dalmış bakarken gelen sesle irkildim. Muhatabı bendim. "Kendim gidebilirim."

"Bu saatte oralara tek gitmen tekin olmaz. "

Kaşların çatılırken kendimden emin bir şekilde "Kendimi koruyabilecek yaştayım." deyince adamın dudakları yukarı doğru kıvrıldı.

"Ona ne şüphe."

Bahsettiği şeyle vücudumu mahçupluk sarmıştı "Bak kusura bakma tamam mı? Ama bir daha olsa aynı şeyi yine yapardım."

Ellerini bir şey demedim der gibi iki yana açtı. Sıkıntıyla nefes verirken Eymen'in bize şaşkın bakışlarını hissedebiliyordum.

Bir şey demeyip Eymen'e dönerek kulağına bir şeyler fısıldadı. Eymen gülerek ilerdeki askere koşarken adamın bakışları tekrardan beni buldu. "Arabam hemen şurda, gelecek misin? Gelmeyecek misin?"

Kararsızlıkla bir yola bir adama baktım. Adını bile bilmiyordum adamın, arabasına binmek ne kadar doğru olurdu ki? Öte yandan birde yol vardı, kendimi koruyabilecek güçteydim. Burada yaptığım tek şey vakit kaybetmemi ve havanın iyice kararmasını sağlıyordu.

"Tabi ki gelmeyeceğim."

Aceleyle motoruma binerken arkamdan güldüğünü hissedebiliyordum.

Kışın yavaş yavaş gelmesi havaları erkenden karartırken, soğutmaya da başlamıştı. Kapüşonlumu başıma geçirerek üşüyen yüzümü bir nebze olsun korumaya çalıştım.

Lojmandan merkeze giden yol hep dağlık ve ağaçlıktı ve çok sık araba geçmiyordu. Üzerimde istemsiz oluşan tedirginliği yok etmeye çalışarak yoluma devam ettim. Hep o adamın suçuydu tüm bunlar. Durduk yere aklıma kurt düşürmüştü.

Yolun boş olmasıyla hızla ilerlerken önüme atlayan şeyle ani frenle durdum. Vücudumdaki adrenalin hızla artarken şokun etkisi ile birkaç saniye motordan inemeyip sadece durdum. Kalp atışım git gide hızlanıyordu.

Kapşonlumu indirerek motorumdan indiğimde sadece herhangi bir canlıya çarpmamış olmayı diledim. Etrafıma bakınırken birden itilmemle yere kapaklandım. 3-4 adam hınzırca gülerek yüzüme bakıyorlardı. Biri eğilip üstüme doğru gelirken sürünerek geri geri gittim.

"Korkma be kızım."

Aynı konuşan adam bu seferde arkasına dönüp gözleriyle beni işaret etti "Görüyor musunuz? Korktu bizden. Korkulacak ne yanımız varsa."