Epitome Of Revenge (Scarred Heart Series 1)

2

"Ayoko sayo kasi kasing taas kalang ng electric fan nila yaya"  I said hostilely

I heard how my girls laughed.

It's Valentine's day today and he just showed up outside my room and confess his feelings. Geez, I don't even know or saw him inside the campus even once. He also offered his chocolate.

"Shoo ka na, I'm not gonna take that chocolate. We have plenty of that in our house kasi" pagtataboy ko sa kanya

I surveyed him from head to toe. He look so dungis and small.

Well I'm not being mean but he's really small. Parang hanggang kili-kili ko lang sya. While I was blessed with long legs. Kahit noong elementary pa lang ay matangkad na ako, dahilan para ako lagi ang muse at panglaban sa mga pageant sa school namin noon.

Nahihiyang umalis sya doon kasama ang ilang mga kaibigan. Dala rin ang kantyaw at pang-iinis ng ilang mga nakakita sa ginawa kong pagtanggi sa kaniya.

It was our first interaction. We're at our 7th grade that time.

We didn't often see each other back then because he's at lower section, while I am at the pilot. But we're on the same grade level.

Nathan Primo Ybardolaza

I carefully write his name under mine. Sya kasi ang naka-partner ko sa isang project namin sa english. We are at our 8th grade already.

Yes, nasa pilot section na rin sya. And he's not that small anymore.

Bakasyon lang ang dumaan pero ang laki na agad ng itinangkad nya, I wonder what he did? Mas mataas na sya sa akin ng isang dangkal, I heard sasali rin daw ata sya sa try out para sa basketball team ng school namin next month.

"Ako na dyan, kumain kana muna Nami" sinubukan nyang kuhain ang pentel pen sa akin

Napantig naman ang tenga ko sa sinabi nya.

"Excuse me, it doesn't mean na naging ka-group kita ay close na tayo, your are still not allowed to call me by my nickname"I rolled my eyes

"Kumain ka na Nadine Mira Montañez" he said sarcastically

I just rolled my eyes again and started eating. Sya naman ay pinagpatuloy ang pagsusulat sa cartolina namin. We are at our house doing the visual for our presentation next week. Inuna na namin 'to dahil sa susunod na mga araw ay survey naman ang gagawin namin.

"Nakakapagod din kaya, I'm not like you na sanay na sanay sa paglalakad!" Bulyaw ko sa kanya dahil nagpupumulit pa rin syang dumiretso sa paglalakad

We'd been walking since 9:00 AM, alas diyes na ngayon! And to think we walked from our house which is at Tavera, ngayon ay nasa Burgos na kami.

Isang barangay nalang ay nasa Paete na kami, kabilang bayan na 'yon!

He irritably sighed.

"Sabi ko kasi sayo dapat nagpa-drive nalang tayo kay manong!" reklamo ko ng makitang tinititigan nya ako

"Nagsu-survey tayo tapos kotse dadalhin mo? Edi patigil tigil tayo kada bahay? Sa palagay mo ilang bahay ang meron dito sa Pakil ha? Sige nga" Nanghahamon na tugon nya, mukang iritado na rin

"Bakit ka nang aaway...?" mahinang bawi ko ng mapag isip isip na talo ako sa pakikipag-argumento sa kanya

"Tsk" nag iwas tingin nalang sya at hinayaan na akong mamahinga saglit

"Okay ka na? Tara na" sabi nya pagkatapos ng halos sampung minuto

"Hindi pa, pagod pa ako"

Nagpacute ako sa kanya bago ngumiti ng pagkatamis-tamis.