მენეჯერი

16

- ნუნააააა, - ჩონლო იმხელა ხმაზე მეძახის, ყურსასმენებშიც კი მესმის. დამფრთხალი ვხტები საწოლიდან და ქვემოთ ჩავრბივარ იმის შიშით რომ რამე ცუდი მოხდა.

- რა ხდება?! - ვიძახი ეგრევე როგორც კი მისაღებში შევდივარ.

- სონჩანმა და შოთარომ სად უნდა დაიძინონ?  - მეკითხება ბიჭი და ჩიფსის ჭამას უდარდელად აგრძელებს.

- გული გამიხეთქე ჩონლო, - შვებით ვოხრავ და თავისუფლად ვისუნთქავ.

- ცარიელი ოთახი აღარ გვაქვს, - მეუბნება თეიონი, - მოგვიწევს თავიდან გადავნაწილდეთ.

- კარგი. იუტა! - ვეძახი ბიჭს რომელიც რამდენიმე წამში ოთახში შემოდის, - ვისთან ერთად ხარ ოთახში?

- მე, ვინვინი და ჰეჩანი ვართ, - მიპასუხა, - წესით თეილი უნდა ყოფილიყო, მაგრამ მარკთან ჩხუბის მერე ჰეჩანმა ადგილის გაცვლა სთხოვა.

- ჰეჩან, - ვუბრუნდები დივანზე მჯდომ ბიჭს,- შენს ოთახში ბრუნდები, თეილიც ისევ მანდ დარჩება, მის ნაცვლად კი იუტას და ვინვინს, შოთარო დაემატებათ.

უთქმელად დამიქნიეს თავი.

- სონჩან, შენ ჯემინთან და ჯენოსთან დარჩები, მათთან დიდი სივრცეა... აბა, ვინმე უკმაყოფილო ხომ არ არის? - დავამატე ბოლოს.

- არა, - ყველამ ერთდროულად მიპასუხა.

- მშვენიერია, ახლა დაიძინეთ, გვიანია.

ბიჭებს ტკბილი სიზმრები ვუსურვე და ჩემს ოთახში ავბრუნდი. გადავწყვიტე ჩოსთვის დამერეკა.

კომპიუტერი ჩავრთე და სკაიპით დაკავშირება ვცადე. რამდენიმე წუთში ეკრანზე ჩოს სახე გამოჩნდა.

- გამარჯობა ლამაზო ქალბატონო, - მივესალმე და ჰაეროვანი კოცნა გავუგზავნე, - როგორ ხარ?

- შენი აზრით?

- როგორც თევზი უდაბნოში ხომ? - ვცადე გამოცნობა.