Chasing Captivated Dreams (Part Time Series #1) | (On - going)

Kabanata 29

Kabanata 29

"Ah, so ikaw si Icehelle..." puna ng isang matandang babae.

Nakatitig lamang sa akin ang tatlo, at pakiramdam ko ay gusto kong lamunin na lang ng lupa sa mga sandaling iyon. Ramdam ko ang bigat ng kanilang presensya, na parang umiipit sa aking paghinga.

I looked at the woman who spoke first. She was in her late 40s, dressed formally, yet her expression looked forced.

"O-opo..." I replied, slowly extending my hand to greet them, wanting to show respect.

The couple exchanged looks, then I shifted my gaze to Liander's father. He appeared to be in his early 50s, his skin was sun‑baked, also dressed formally. A few strands of his hair were streaked with gray.

Nang iniabot niya ang kamay niya, agad akong nagmano. Sumunod ang kanyang asawa, na siya ring ginawa ko. Pagkatapos ay muli silang nagkatinginan, para bang nag uusap sila sa kanilang isip.

"Ayos ha, bakit hindi ka nagsabi agad?" sabay sabing may halong puna mula sa gilid. Napatingin kami sa kaliwa at nakita kong may babaeng nakatayo.

Mukhang nasa mid-20s na siya, mas matangkad sa akin, may mahabang itim na buhok at pangangatawan na parang sa isang modelo. Maliit ang kanyang mukha, at halos kahawig niya ang kanila ina.

"Kasi madaldal ka, Ate," sagot ni Liander habang napapabuntong-hininga. Napairap tuloy sa kanya ang kanyang ate.

Tumingin siya sa akin mula ulo hanggang paa, at hindi ko maipinta ang aking mukha sa ginawa niyang iyon.

"Icehelle... tama?"

"O-opo..." mahina kong sagot.

"Joanna. Ako ang ate ni Liander," pakilala niya habang iniabot ang kanyang kamay. "Sila naman si Nanay Veronica at Tatay Laurence, ang mga magulang namin."

I sensed a slight undertone of bitterness in ate Joanna's voice. Though she smiled politely, I could feel the simmering tension beneath the surface.

"Liander never mentioned you looked... so young," ate Joanna stated slowly.

Pagtingin ko sa mga magulang ni Liander, ngumiti sila— pero hindi ito totoo. Hindi umabot sa mata ang kanilang mga ngiti. Ramdam ko.

"Ang tagal ninyong dumating, Marco," wika ng kanilang nanay.

"Pasensya na, Ma. Hinanap ko lang si Icehelle," sagot niya habang inaakbayan ako. Napansin ko ang bahagyang buntong-hininga ni Veronica sa narinig mula sa anak.

Magsasalita pa sana siya nang biglang may dumating na babae... Si Tita Andria.

"Liander!" Masigla itong lumapit at niyakap si Liander, dahilan para mabitawan ako ng kanyang braso. "Grabe ka, congratulations! Hindi ko nabasa yung chat mo kahapon, sira ka talaga!" sabay tawa. Nang mapansin niya akong nandoon, agad rin niya akong binati.

"Inimbita ka ni Liander, Andria?" tanong ni Laurence.

"Siyempre naman kuya, pamangkin ko 'yan!" masayang sagot ni Tita habang tinatapik ang balikat ni Liander, sabay bati rin kina Joanna at Veronica.

"Alam ba ito ng asawa mo, Andria?" tanong ni Veronica.

Umiling si Tita Andria habang kinakamot ang batok, bahagyang natawa.

"H-hindi eh... hindi ko na sinabi. Hayaan mo na," sagot niya.

They didn't waste any more time. Together, we headed to a restaurant. Aunt Andria had brought her own car, so she rode separately. During the ride, I felt everyone sneaking glances at me. Liander opened the passenger door for me, and as I got in, I could sense their collective stare even inside the vehicle.