•Twelve•

1.5K 118 87
                                    

Yıl 1941

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Yıl 1941

13 Kasım

"B-bucky...-"

"Steve, sakin ol hayatım."

"Başka çarem yok."

"Hayır! Hayır! Steve! Hayır! Bebeğim, sesime odaklan...-"

"Uçağı düşürmeliyim."

"Buna gerek yok. H-howard ile konuşacağım. S-sana uygun iniş yapabilmen için...-"

"Uçak bomba yüklü."

"G-güzelim...-"

"Özür d-dilerim. B-ben çok özür dilerim.
B-benim yüzümden bebeğimiz ö-ölecek...-"

"Steve, böyle deme...-"

"Bucky, beni affet."

"Ben sana küs değilim. Güzelim, sana küs değilim. Buraya geldiğin zaman...-"

"Yeniden sev. Yeninden aşık ol. Seni çok seviyorum. Sen daima benim tek aşkım olacaksın."

"Steve! Steve! Steve!"

12 Kasım

"Steve, nereye gidiyorsun?" diyerek kafasını yastıktan kaldırdı Bucky. Kısa saçları dağılmış, yüzünde uykunun sersemliği hâkimdi. Steve onun bu halini çok tatlı buldu ve bir dizini yatağa koyup sevgilisine eğildi.

"Karargaha gidiyorum, güzelim. Birkaç belge imzalanacakmış." dedikten sonra sızlayan vicdanı ile Bucky'nin saçlarına büyük bir öpücük bıraktı.

"Tamam, ben de seninle geleyim o zaman." dedi Bucky üstündeki yorganı çekerken fakat Steve hızla yorganı tekrardan sevgilisinin üstüne örttü.

"Gerek yok hayatım. Sen uyu."

"Uykum senden daha önemli değil."

"Ben gelene kadar kahvaltı hazırlarsın."

"Dışarıdan yeriz."

"Bucky." dedi Steve net bir sesle. Kumral adam dışarıya doğru bir nefes verip elini Steve'in karnına koydu.

"Sizi bir saniye bile tek bırakmak istemiyorum. Kalbim sıkışıyor ve nefes alamıyormuşum gibi hissediyorum."

мy тwo dαdѕ » ѕυpeтғαмι̇ly•StuckyWhere stories live. Discover now