Hogwarts Mystery [L.s] [Z.M]

⚡part 29⚡

هاااااااای
هاگوارتز کیدز من چطورن؟

حرف های بعد پارت رو بخونید لطفاً:)

ووت و کامنت یادتون نره.⁦❤️⁩
___________________________

د.ا.د سوم شخص:

-ببین ال در حد فاک هم برام مهم نیست که چه اتفاقی تو کتابخونه افتاده. تنهام بذار.

لویی برای بار چندم سعی کرد خونسردیش رو حفظ کنه. ولی خب النور نمیتونست بیخیال موضوع بشه.

+تو اونا رو میشناسی. من میدونم اونا قبلا تو و زین رو هم اذیت کردن. تو مثلا یه تاملینسونی! بهشون یه درس درست حسابی بده.‌

لویی با حرص چشم هاش رو روی هم فشار داد. با قدم های کوتاه و تند بی هدف تو راهرو ها میگشت تا بلکه النور خسته بشه یا گمش کنه ولی هیچ فایده ای نداشت. بعد از شنیدن آخرین جمله ها دیگه طاقت نیاورد و با صدای بلند و پرخاشگری شروع به جواب دادن کرد.

-چون دلم نمیخواد خودم رو بخاطر بحثی که بهم ربطی نداره به زحمت بندازم میفهمی؟ اصلا اگر من جای اون لیتل شتا بودم هم‍-

+لویی

حرف لویی با شنیدن صدای ضعیف و آشنای شخص سومی قطع شد. چرخید تا چشمش ببینه و مطمئن بشه اشتباه نشنیده یا توهم نزده.

-هری؟
لویی با اخم هایی که نه از سر عصبانیت بلکه از سر نگرانی تو هم رفته بودن به هری نگاه کرد.

هری چند قدم دور تر از لویی ایستاده بود و کاملا مضطرب و پریشون به نظر می‌رسید. صورتش و لب‌هاش مثل گچ سفید شده بود و نگاهش ترس و گیجی رو القا میکرد. از نفس نفس زدنش مشخص بود که تمام راه رو تا اینجا دویده.

لویی نمیدونست چرا هری انقدر ترسیده به نظر میاد. این تقریباً اولین باری میشد که هری سراغ لویی اومده بود.

هری مردد بود که بمونه و حرفش رو بزنه یا بره‌. به لویی و النور نگاه میکرد و احساس میکرد وقت مناسبی رو انتخاب نکرده.

-هری چیشده؟
لویی وقتی دید هری حرفی نمیزنه و داره آروم آروم به عقب قدم برمیداره پرسید و خودش جلوتر رفت تا فاصله‌شون رو جبران کنه.

+من... گفتم شاید- وقت داشته باشی با هم حرف بزنیم؟ ولی فکر کنم الان مزا-

-نه مشکلی نیست هری. در واقع من الان هیچ کاری ندارم.

لویی قبل از اینکه هری جمله‌اش رو تموم کنه جواب داد. بعد از جمله‌ی آخر نیم نگاهی به النور انداخت که اخم کرده بود و مشخص بود که خیلی عصبانی‌تر از قبل شده.

هری متوجه شد که لحن و حال لویی درست بر خلاف چند لحظه‌ی پیش خیلی آروم و نگران به نظر میاد و یه جورایی از اینکه عصبانیتش به این زودی فروکش کرده بود تعجب کرد.