Chick Clique Series 01: Falling Again

Kabanata 31

I know i shouldn't laughed but i can't help it, pupunta kaming Li fonti's restaurant ni pietro. Doon daw kami kakain, ang expensive kaya ng mga luto nila doon. I asked mom if she can make it cheap a lil' bit the price but she said business is business, sabagay.

I can't wait na matapos iyong restaurant namin, we made it for students para afford ng lahat. Incoming third year na kami next school year. Nililingon ako ni pietro.

"Sana nakita ko iyon!" Sabi ko sa kanya, sayang! Siguro he's calling her in her full name, ayaw ni bera na tawagin syang benedetta. "Uh-huh." Hinawakan nya ang kamay ko. Napatitig na lang ako sa kanya. I missed him. Lumingon sya sa akin, nagulat na lang ako sa malakas na tunog. Napasigaw ako doon, napamura si pietro.

"Oh my gosh!" Sigaw ko, sunod sunod ang ingay ng putok ng mga baril. They're aiming us!

"Duck, duck baby!" Mabilis akong yumuko, i cover my ears, oh my gosh! What's happening?! Mabilis nyang pinaandar iyong sasakyan. Natataranta na ako dahil may tama sya sa bewang nya! Ang daming dugo, nanginginig ko iyong hinawakan.

"P- Pietro! P- Pietro, you're b- bleeding!" Hinawakan nya aking mga kamay. May shooting ba? Umiiyak na ako habang tinitignan sya.

"I said, duck alessa! Damn." Sigaw nya kaya yumuko ako. That's the first time i saw him mad! Please...

"Baby, i'm gonna protect. Do you trust me?" Sabi nya sa akin, tumango lang ako sa kanya habang nakayuko at umiiyak.

"Keep calm, call your brothers." Kalmado nyang sabi, tumango ako habang naginginig na kinukuha iyong phone ko sa bag, napamura si pietro ng may sumusunod na sasakyan sa amin, i dialed kuya sandro's number.

"Please, kuya. P-Please answer." Umiiyak kong sabi, nagulat ako nang may kinuha si pietro sa likod, he's holding a gun now! Nagtama ang paningin namin. Lumapit sya sa akin para bigyan ako ng halik sa labi.

"Call your brothers for help. Keep calm, i love you." Tumango ako sa kanya tsaka idinial ang number ni kuya lexius dahil hindi sumasagot si kuya sandro. Paano sya nagiging kalmado sa ganitong sitwasyon! Sinagot ni kuya lexius ang tawag ko, napatili na lang ako nang may nagpaputok ng baril. Napamura si pietro, i dropped my phone sa sahig ng sasakyan, nanginginig ko iyong kinuha.

"K- Kuya." I cried, nagmumura na sya sa kabilang linya.

"I'll trace you, princess. Please calm down. Papunta na kami dyan." Tumango ako sa kanya kahit hindi nya ako nakikita. Isang putok ng baril and my gazed turn into black. When i woke up, nasa hospital na ako. Nakaupo si kuya xander sa upuan malapit sa bed ko, samantalang nasa couch naman ang tatlo kong kapatid. What happened? Nagtama ang tingin namin ni kuya xander kaya lumingon siya kila kuya.

"Kuya, alessandra's awake!" Napatayo din ang tatlo kong kuya. Inutusan ni kuya sandro si kuya lessio na tawagin ang doctor. Hinahaplos ni kuya ang buhok ko.

"What do you feel?" He asked be gently, umiling lang ako. Akmang tatayo but i groaned in pain, napahawak ako sa waist ko. What happened? Mabilis kong tinignan sila kuya nang maalala ang nangyare.

"K- Kuya, si pietro?" Nakatitig lang sila sa akin, may tama din sya ng bala. I wonder who's behind it, may nagawa ba ako sa kanila, may nagawa ba si pietro sa kanila. Sa sunod sunod na putok ng baril na iyon, they want us dead!

"He's fine now." Umiling ako kay kuya habang umiiyak, they don't understand! Mas madaming tama ng bala sa akin si pietro! Tinatahan ako ni kuya xander.

"He's not! Kuya, mas madami syang tama sa akin!" Humahagulgol ako sa iyak, hindi ko pa iyon nararanasan sa buong buhay ko. Bakit nila kami babarilin?

Tinatahan ako nila kuya but hindi ko sila naririnig, naalala ko iyong tunog ng mga bala. Kung paano iyong tumama sa sasakyan namin. Hindi ko na namalayan na naitulog ko ang pag iyak, naitulog ko nga ba? Paggising ko, nasa tabi ko na si mommy.

"A- Anak, kamusta ang nararamdaman mo?" Inaayos nya ang buhok ko, sa itsura nya ngayon, alam kong kakatapos nya lang umiyak. Tahimik ang mga kapatid ko sa likod nya at si daddy.

"M-mommy, si pietro?" I asked her, i want to see pietro.

"Where is he, mom?" I desperately ask my mother, pinunasan nya ang luhang bumabagsag sa aking mga mata. Ni hindi ko namalayan na umiiyak na ako.

"He's in recovery room, anak. He's fine now. If you want to see him, we will. Pero kailangan mo munang magpahinga dito kahit isang araw, anak. Okay?" Tumango ako sa kanya, she kissed my forehead.

"We'll see him tomorrow." Tumango ako kay mommy. "I- I was scared mom." Umiiyak kong sabi.

"I- I was scared that my life will end up there. I- i do-.. i don't want that happen again." I sobbed, she's wiping my tears away.

"Hindi na mangyayare iyon anak, pangako. Mahal na mahal kita, mamamatay ako kapag may nangyareng masama sayo."

Tahimik lang ang mga kuya ko sa upuan, nilapitan kami ni daddy pero tinabig sya ni mommy. Kunot noo ko silang tinignan, what's the problem. Lumapit agad si kuya xander kay mommy.

"Mom, please. Magpahinga din muna kayo, kakarating nyo lang. I will buy food." Lumingon sya sa akin tsaka sya tipid na ngumiti sa akin at lumapit. Hinaplos nya ang buhok ko.

"What do you want princess?" Tanong nya sa akin, i just want to go home but hindi ko mabibisita si pietro kapag umuwi na ako, i don't like the smell of the hospital.

"I'm thirsty." Sabi ko sa kanya, kinuha nya iyong tubig sa table tsaka dahan dahan akong pinaupo, tinignan ko ang tatlo ko pang kapatid pero nakayuko lang sila pare-pareho. Anong meron? Kinuha ko iyong bottled water tsaka ininom.

"I will buy you fruits but what do you want for dinner?" Malambing na sabi ni kuya xander sa akin. Sinabi ko ang gusto ko sa kanya bago siya umalis para bumili. Ang tahimik ng hospital room ko, mommy seems so mad.

"This is your fault." Madiing sabi ni mommy kay daddy kaya nagtaka ako. Lumapit na si kuya sandro sa kanya pero isang sampal ang nakuha nya kay mommy.

"Mom!" Sigaw ko, pinilit ni mommy na h'wag mag salita pero tila hindi nya ito natigilan.

"Kayong tatlo, kasama ang ama nyo. Hindi ba't sinabi kong tumigil na kayo sa kahibangan nyo! Sabi nyo aalis na kayo doon!" Sigaw nya kila kuya. Sinubukan kong ibaba ang mga paa ko pero pinigilan ako ni kuya lexius.

"Kuya..." mahina kong sabi sa kanya, malungkot syang ngumiti sa akin tsaka umiling.

"Don't worry about us." Mahina nyang sabi sa akin. Umiiyak na si mommy sa harap namin, kuya lessio tried to hug her pero isang sampal din ang natamo nya.

"Gustong gusto nyo ng nasasaktan?!" Umiiyak na din ako, ang makitang ganyan kagalit ang ina namin sa mga kapatid ko ay ang sakit tignan. My mom's always carring!

"Mommy, please... stop it." Sabi ko sa kanya, lumapit sya sa akin tsaka ako hinalikan sa noo. Ayaw kong nasasaktan ang mga kapatid ko, pero mas ayaw ko ding masaktan si mommy. Wala akong maintindihan sa mga sinasabi nila pero ayaw kong ganito kami.

"H'wag na tayong magsisihan, please. Walang may kasalanan." Ang taong gumawa noon sa amin ang may kasalanan, hindi ang mga kapatid ko, hindi rin si daddy.