Η Επιλογή

51.Ήταν τα μάτια μου

•Ιωάννα•

"Μυρτώ;;"
"Ναι ναι εγώ ειναι αυτή!"
"Όχι ρε γαμώτο πάλι αυτή!" Ακούω τον Μάνο να λέει χαμηλόφωνα και τον αγριοκοιτάω

"Σε άκουσα μικρέ γέλια!" Λέει η Μυρτώ και ο Αχιλλέας γελάει κλείνοντας την πόρτα

"Μυρτώ τι κάνεις εσύ εδώ;"
"Ήρθα να δω την φίλη μου εσύ;"

WHAT????

"Μυρτώ εγώ εδώ μένω!"
"Α ναι σωστά!" Την πιάνω από το μπράτσο και την πλησιάζω

"Θέλεις να πάμε να μιλήσουμε μμόνες μας;"
"Όχι όχι καλά είμαι!" Λέει αλλά δεν την πιστεύω

"Μάνο!"
"Ναι!"
"Πάρε τις βαλίτσες λίγο και πάντες στο 'δωμάτιο' μου" του λέω και το κάνει

"Βρε μαλακα κάτσε κάτω!" του λέει ο Πάνος
"ΑΥΤΟΣ ΠΑΛΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ!" Λέει αγριεμένη η Μυρτώ

"Εεεε Μυρτώ Μυρτώ ξεκόλλα κορίτσι μου ο ξάδερφος μου είναι!"
"Ε και γιατί μπλέκεται;"
"Ποια είναι αυτή ρε Ιωάννα;"
"Αυτιά να βγάλεις γύρω γύρω που θα με πεις εμένα αυτή!" Αρχίζει να φωνάζει η Μυρτώ και έτσι κάνω νόημα στον Μάνο να πάρει πιο εκεί τον Πάνο και έτσι με την σειρά μου παίρνω και εγώ την Μυρτώ πηγαίνοντας της προς το δωμάτιο του Μάνου

"Έλα τώρα μεταξύ μας λέγε τι έγινε και ήρθε Μυρτώ γιατί αυτά περί του Γιάννη και καλά ότι ζήλεψε δεν τα τρώω εγώ και το ξέρεις πολύ καλά!"
"Το κατάλαβες εε;" λέει διστακτικά

"Ε ναι ρε Μυρτώ τόσα χρόνια σε ξέρω!"
"Απλά να..."

Ωχχχ

"Να εμμ εγώ..." λέει και βάζει τα κλάματα

Αωωω έλα τώρα τι έχει γίνει και η Μυρτώ ποτέ δεν κλαίει!

Αρχίζω να τρομάζω...

Δεν θα την πιέσω...

Μόνο αγκαλιά θα την κάνω και δεν θα την αφήσω μέχρι να ηρεμήσει...

Έτσι την έχω στην αγκαλιά μου και την ακούω να κλαίει όσο πιο αθόρυβα μπορεί...

Μη χέσω είναι και περιφανη σιγά μην αφήσει τους άλλους να την ακούσουν να κλαίει...

Και το χειρότερο είναι ότι δεν πιστεύει καν ότι είναι κακό να κλαίει ο άλλος απλά δεν θέλει να την βλέπουν...

Τι κακό χούι και αυτό... σε όλα δηλαδή έπρεπε να ταιριάζουμε;

Μετά από αρκετή ώρα τελικά καταλήγει να κοιμάται έτσι σιγά σιγά σηκώνομαι και πάω προς τα έξω χωρίς να την ξυπνήσω.

Όταν βγαίνω πέφτω μούρη με μούρη με τον Μάνο.

"Εεεε που πας εσύ;" λέω ψιθυριστά

"Στο δωμάτιο μου;"
"Α τώρα δεν είναι δικό σου!"
"Και ποιανού είναι;"
"Σήμερα είναι δικό μου και της Μυρτώς!"
"Τι λες ρε;!" Λέει και πάει να μπει μέσα

"Άλτ!" Του λέω και του χτυπάω το χέρι που ακουμπάει το πόμολο

"ΑΟΥΤΣ!"
"Σους!"
"Τι έκανα πάλι;"
"Σταμάτα να φωνάζεις παιδί μου η Μυρτώ κοιμάται δεν είναι καλά!" Λέω και απλά με κοιτάει

"Καλά... κοιμηθείτε εσείς στο δωμάτιο μου!"
"Δεν περίμενα να με αφήσεις για να το κάνω... Θα το έκανα αλλά Ευχαριστώ!" Του λέω και κάνει μια γκριμάτσα

Πάω στην σαλοκουζίνα και βλέπω τον Πάνο να έχει αράξει στον καναπέ λες και δεν υπάρχει αύριο...

Αλλά μετά από κάτι δευτερόλεπτα τον ακούω να ροχαλίζει.

"Εγώ θα φύγω"
"Εντάξει Μάνο.... απλά ο Πάνος;"
"Θα έρθω σε λίγο μην αγχώνεσαι!"
"Εντάξει όπως θέλεις!"

Ακούω το κινητό μου να δονείται και έτσι κλείνω γρήγορα το ξυπνητήρι...

Παίρνω μια κουβέρτα σκέπαζε τον Πάνο και ετοιμάζω στην Μυρτώ να φάει κάτι αν και είναι αργά.

Έτσι μπαίνω μέσα με τον δίσκο που είχε κάνω τα κρουασανακια και την ζέστη σοκολάτα γιατί ο καιρός άλλαξε απότομα και την ξύπνησα.

"Μυρτώ κορίτσι μου ξυπνά 8 πήγε" λέω και μουγκρίζει

"Σήκω καλέ!"
"Καλά καλά σηκώθηκα!" Λέει και σηκώνεται

Της δίνω τον δίσκο και κοιτάει έξω

"Θα μου πεις το έγινε επιτέλους;"
"Μαλώσα με τον μπαμπά μου..."
"Γιατί τι έγινε;"
"Ε είπε πολλές μαλακιες δεν τον άντεξα και έφυγα αυτό!"

Μάλλον δεν θα θέλει να το συζητήσουμε οπότε δεκτό!

"Πώς άλλαξε έτσι ο καιρός καλέ;" λέει και με κοιτάει
"Ε λογικό ήταν χειμωνιασε ασχέτως που εμείς ακόμη κυκλοφορούμε με κοντομάνικο!"
"Ο Γιάννης;"
"Δίπλα!"
"Ο πίθηκος;"
"Βόλτα!"
"Ο ξα σου;"
"Έξω κοιμάται!"
"Τέλεια! Ξερνα πως περνάς με τον Αχιλλέα;"

Είπα και εγώ δεν θα ρωτήσει;

"Ε βασικά είχε εξαφανιστεί για κάποιες μέρες και Ναι όσο αυτός ήταν χαμένος εγώ βγήκα με τον Σταύρο!"
"Οπα;"
"Μην χαίρεσαι για σκέιτ και για φαγητό πήγαμε!"
"Και για φαγητό εεε;"
"Ε αφού έπεσα και σκοτώθηκα για να μην κλάψω με πήγε για φαγητό!"
"Ου τι καλό παιδί ρε!" Λέει και την κοιτάω

"Καλά σκάω!"
"Μυρτώ το περίεργο δεν είναι που πήγα με τον Σταύρο για σκέιτ και για φαγητό!"
"Αλλά;"
"Αλλά το ότι στην σχολή έβλεπα το μπλοκ ζωγραφικής του και είδα ότι είχε κάνει κάτι μάτια!"
"Ε και που είναι το περίεργο; μάτια έκανε Όχι τίποτα άλλο!"

Πώς της το λέμε τώρα;

"Μυρτώ ήταν τα μάτια μου!" Της λέω μια και έξω ναι πνίγεται