•Μάνος•
Βγαίνω έξω μετά από αρκετή ώρα που είμαι κλεισμένος στο δωμάτιό μου.
Σταυρώνω τα χέρια μου και ακουμπάω στον τοίχο κοιτάζοντας την.
Η μικρή μεγάλωσε και έγινε γυναίκα.
Ωραία γυναίκα!
"Θα κατεβάσεις τα ποτήρια;"με ρωτάει
Όχι έχω ωραία θέα από εδώ. Ειδικά έτσι όπως σκύβεις να στρώσεις το τραπεζομάντιλο!
"Δεν φτάνεις;" της λέω
"Όχι!" απαντάει
Ναι λογικό το ξέχασα!
"Γιατί γελάς;" με ρωτάει
"Έτσι θέλω! Πολλά Ρωτάς!" της κόβω λίγο απότομα τον αέρα
Καθόμαστε τρώμε και αφού τελειώσουμε κοιτάω το ρολόι
Άργησα!
Πρέπει να πάω στο πάρτι και μετά από εκεί να πάρω την Ειρήνη
Μάλλον πρέπει να πω την Ιωάννα
"Θα πας κάπου σήμερα;" ας μην φανεί ότι θέλω να φύγει
"Δεν έχω κανονίσει κάτι! Γιατί;"
"Απλώς ρώτησα"
Χτυπάει το κινητό της
Το κοιτάει, σηκώνεται και απομακρύνεται.
Μετά από λίγο επιστρέφει με ένα χαμόγελο
Μάλλον ευχάριστο τηλεφώνημα... μη ξεράσω θα ήταν από τον ξανθό τυπάκο!
"Μάνο τελικά θα βγω οπότε μην με περιμένεις το βράδυ"
YESSS
ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΣΠΙΤΙ
Την βλέπω μαζεύει το τραπέζι οπότε πάω να ξαπλώσω στο δωμάτιό όταν τελικά αποφασίζω να κάνω ντουζ για να είμαι περιποιημένος μιας και θα έρθει η Ειρήνη σήμερα!
"Πάω για μπάνιο" της λέω και την βλέπω να είναι ξαπλωμένη στον καναπέ διαβάζοντας.
Έχει ωραία πόδια!
Και ακόμα την κοιτάω!
Συνεχίζω απτόητος να την κοιτάω!
Ωχ τώρα με κοιτάει και αυτή...
"Εντάξει Μάνο" μου λέει
Και συνεχίζω να κοοταω τα πόδια της.
Εντάξει έχει ωραία πόδια δεν φταίω εγώ!
Τελικά γυρνάω και πάω στο μπάνιο.
Το καυτό νερό πέφτει στο σώμα μου και νιώθω ότι με χαλαρώνει.
~Μετά από ώρες~
"Τι λες μήπως να πηγαίνουμε Ειρήνη;" της λέω και αυτή έγνεψε καταφατικά.
Όταν φτάνουμε μπροστά από την πόρτα αρχίζει να με φιλάει και μπαίνουμε μέσα στο σπίτι.
Κατευθυνόμαστε στην κρεβατοκάμαρα και μου βγάζει την μπλούζα.
Η διαδρομή μας σταματάει όταν ξαφνικά πέφτουμε καταλάθος πάνω στην Ιωάννα.
ΜΑ ΚΑΛΑ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΘΑ ΕΒΓΑΙΝΕ;;
ΓΥΡΙΣΕ ΑΠΟ ΤΩΡΑ;
2 ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ
ΤΙ ΞΕΝΕΡΩΤΗ
"Συγγνώμη!" λέει και γυρνάω να την κοιτάξω έτοιμος να την κράξω αλλά δεν μπορώ.
Η Ιωάννα είναι αυτή;
ΟΥΑΟΥ
Φοράει μαύρα υπερβολικά ψηλά τακούνια ανοιχτά μπροστά, ένα κολλητό κόκκινο φόρεμα που εφαρμόζει τέλεια πάνω στο σώμα της και έχει ίσια κάτω τα μαλλιά της.
"Τώρα τώρα φεύγω!" λέει προσπαθώντας να βάλει το σκουλαρίκι της
Όχι μην φύγεις!
Δεν πειράζει!
Κάτσε λίγο μαζί μας!
"Άντε όμως!" της λέει η Ειρήνη λίγο νευριασμένα
"Εντάξει μην δαγκώνεις!" της λέει και απομακρύνεται
"Που πας;"
"Σου είπα θα βγω. Καλά να περάσεις Μάνο και εσύ κοπελιά" λέει και φεύγει.
Και όχι απλά φεύγει.
ΦΕΥΓΕΙ ΤΟΣΟ ΣΕΞΥ ΝΤΥΜΕΝΑ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΘΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΝΕ
ΕΙΔΙΚΑ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΚΟΝΤΟ ΤΟ ΦΟΡΕΜΑ. ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΤΩΝ ΜΥΡΩΝ ΉΤΑΝ ΤΟ ΕΙΔΑ
"ΜΑΝΟ!" λέει η Ειρήνη
"ΤΙ ΘΕΣ;" λέω απότομα
ΦΑΚ με κοιτάει περίεργα τώρα
"Αυτή είναι η συγκάτοικος σου;" με ρωτάει
"Ναι αυτή" λέω και δεν μπορώ να καταλάβω με ποιον θα βγει που αξίζει να φοράει τέτοιο φόρεμα και που θα πάει
"Εμ ντάξει όπως την είπες κοριτσάκι είναι" λέει
ΚΟΡΙΤΣΑΡΟΣ ΕΙΝΑΙ
Αλλά που να το πεις εσύ που την είδες και άλλαξες 100 χρώματα από την ζήλεια σου
"Ναι ναι κοριτσάκι!" λέω γιατί δεν έχω όρεξη να μαλώσω
"Που είχαμε μείνει;" με ρωτάει
Εκεί που σκεφτόμουν πόσο όμορφη θα ήταν αν την είχα κολλήσει πάνω μου με αυτό το φόρεμα...
"Δεν θυμάμα" της λέω
"Θα σου θυμίσω εγώ!" λέει και με φιλάει...
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Η Επιλογή
Teen Fiction~"Νόμιζα ότι ανάμεσα μας εγώ ήμουν το πειραχτήρι!" "Ε τελικά είμαι κι εγώ λίγο!" ~"Δε τον ζηλεύω δεν έχει τίποτα παραπάνω από εμένα!" "Ίσως! Αλλά σίγουρα αυτός έχει το προνόμιο να με έχει στην αγκαλιά του!"
