Η Επιλογή

65.Μισάνοιχτη

•Ιωάννα•

'Βικτώρια'

Ιχχχ Όχι τώρα ρε Βικτώρια πάνω στο καλύτερο!

"Δεν θα το σήκωσεις;" με ρωτάει με αγωνία

Ε δεν θα το σηκωσω; Θα το σηκώσω!

"Φυσικά και θα το σηκωσω!" λέω και φεύγω από το τραπέζι

"Ναι;"
"Τι έγινε τελικά;"
"Εε ακόμη τίποτα με έκοψες πάνω στο καλύτερο!"
"Τι εννοείς; Πόσο θα το τραβήξεις;"
"Όχι πολύ ακόμη αλλά Ναι... Θέλω λίγο ακόμα!"
"Να κλεισω;"
"Όχι! Αστον να πιστεύει ότι μιλάω με τον Αχιλλέα"
"Ιωάννα;" λέει διστακτικά

Ξέρω τι θα μου πει...

"Ναι;"
"Ιωάννα νιώθεις ακόμη κάτι για τον Μάνο;"
"Όχι Βικτώρια. Τον Μάνο τον νοιάζομαι αλλά με τον Αχιλλέα είμαι ερωτευμένη" λέω ειλικρινά

"Ναι αυτό το ξέρω απλά το λέω να επειδή ο Μάνος είναι εδώ και μένετε μαζί ενώ ο Αχιλλέας είναι στην Θεσσαλονίκη!"
"Δεν έχει για μένα σημασία η απόσταση Ριάκι μου!"
"Ναι ναι ξέρω έχω δει πως λιώνεις όταν τον κοιτάς!"

Αυτό το κακόγουστο αστείο πρέπει να το σταματήσουν όλοι τους!

"Καλά καλά ότι πεις φεύγω τώρα!"
"Εντάξει τα λέμε να προσέχεις!"
"Εντάξει και εσύ. Και καλά να περάσεις εκεί που είσαι!" λέω και το κλείνω

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και πάω προς το σαλόνι.

Ο Μάνος κοιτούσε αδιάφορα το κενό μέχρι που άκουσε τα τακούνια μου.

"Όλα καλά;" λέει χαλαρός
"Ναι όλα τέλεια!" λέω και κάθομαι να συνεχίσω το γλυκό μου

"Εγώ θα φύγω!"

ΤΙΙΙ;

"Ααα! Εμ και που θα πας;" του απαντάω τρώγοντας μια κουταλιά από το τέλειο αυτό θαύμα που έφτιαξα

"Θα πάω μια βόλτα με την Ειρήνη" λέει καθώς πείραζε το κινητό του

Μάλιστα...

"Τέλεια! Χαιρετίσματα να της δώσεις!" λέω και σηκώνομαι από το τραπέζι και περπατάω στο στενό χολ του σπιτιού πηγαίνοντας στο μπάνιο

Τα τακούνια μου χτυπούσαν τοδάπεδο με δύναμη, σπάζοντας την ηρεμία που επικρατούσε τόση ώρα.

Ξαφνικά ένιωσα ένα χέρι να με τραβάει γυρνώντας με προς το μέρος του. Τα μάτια του καρφωθηκαν στα δικά μου και οι αναπνοές του άρχισαν να γίνονται πιο έντονες.

"Γιατί εφυγες;" λέει τελικά
"Γιατί θα φύγεις οπότε είπα να μην σε καθυστερώ!" λέω και κάνω αναστροφή για να φύγω αλλά με ξανατραβηξε προς αυτόν