•Ιωάννα•
Η φωνή της μαμάς μου με βγάζει από τα όνειρα μου. Δεν θέλω να σηκωθώ ακόμα από το κρεβάτι.
Μέχρι που...
Νιώθω δάχτυλα στα πλευρά μου έτοιμα να με γαργαλήσουν. Και ναι! Το κάνουν!
"Μπαμπά σταματά σοβαρά γαργαλιέμαι"
"Αν δεν σηκωθείς δεν σε αφήνω" μου λέει χωρίς να σταματήσει
"Αν με αφήσεις θα σηκωθώ" του λέω όσο πιο καθαρά μπορώ γελώντας.
"Δημήτρη άσε το παιδί σήμερα είναι η μεγάλη μέρα" λέει η μαμά μου στον μπαμπά μου που αποφασίζει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να σταματήσει να με γαργαλάει λες και είμαι 5 χρο...
"Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΕΡΑ" ΤΟ ΞΕΧΑΣΑ
"ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΜΑΜΑ" μου χαμογελάει καθώς εγώ κατεβαίνω γρήγορα από τα σκαλιά του κρεβατιού μου αρπάζοντας τα ρούχα που έχω στην καρέκλα.
"ΈΞΩ ΈΞΩ ΈΞΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΣΤΩ" λέω καθώς τους σπρώχνω να φύγουν από το δωμάτιο μου.
Ένα παραπονιαρικό μουγκρητό ακούστηκε κάτω από τα στρώματα της αδερφής μου
"ΞΥΠΝΑ ΔΑΝΑΗ ΞΥΠΝΑ"
"τι έγινε;" μου λέει χουζουρεύοντας
"ΉΡΘΕ Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΕΡΑ"
"κιόλας; Πότε πρόλαβε σαν χθες θυμάμαι που έδινες πανελλήνιες..."
"Ναι καλά ότι πεις. Θα σηκωθείς ή θα φύγω χωρίς εσένα;" την ρωτάω όσο προσπαθώ να κουμπώσω το σορτσάκι μου.
Μάλλον έβαλες κιλά Ιωάννα και πρέπει να τα χάσεις... Ναι ναι φτάνει ο μονόλογος μου.
ΠΑΛΙ ΚΟΙΜΑΤΑΙ Η ΔΑΝΑΗ;
Πάω σιγά σιγά δίπλα στο αυτί της
"ΔΑΝΆΗ ΞΎΠΝΑ"
"καλά καλά σηκώνομαι οχου πως κάνεις έτσι"
"Ετοιμάσου" της φωνάζω καθώς παίρνω τα πράγματα μου και βγαίνω από το δωμάτιο.
"ΜΑΜΑ ΜΠΑΜΠΑ;;" μα καλά που έχουν πάει όλοι; Οκευ μάλλον θα είναι στο αύτοκινητο.
Ναιιι εδώ είναι!
~Μετά από λίγη ώρα~
"Όλα έτοιμα;" ρωτάω κάνοντας τσεκ άλλη μια τελευταία φορά το πορτ μπαγαζ
"Όλα έτοιμα Ιωάννα άντε να ξεκινήσουμε καμία ώρα" λέει ο μπαμπάς μου.
Τον αγριοκοιταώ και μου βγάζει την γλώσσα κοροϊδευτικά.
"Σταματά να με κοροϊδεύεις!" Του λέω και βάζουμε τα γέλια και οι δύο.
"Έλα να σε χαιρετίσουμε" λέει η μαμά μου με δάκρυα στα μάτια.
"Να προσέχεις, να μην γυρνάς αργά, να ακούς τον Μάνο εντάξει;"
"Ναι ναι μαμά φτάνει όμως θα την σκάσεις" λέει η Δανάη. Αχ η Δανάη παντα με σώζει!
Πάω στην αδερφή μου
"Σου χρωστάω!" Της λέω σιγανά
"Το ξέρω! Σ'αγαπάω να προσέχεις!"
"Και εγώ σ'αγαπάω" της λέω ειλικρινά
Κόρνα ακούγεται και τρέχω να μπω στο αύτοκινητο. Ο μπαμπάς μου ξεκινάει βάζοντας μουσική της εποχής του...ανοίγω το παράθυρο χαιρετάω ξανά και παίρνω μια βαθιά ανάσα.
Επιτέλους έτοιμη για το μεγάλο βήμα...
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Η Επιλογή
Teen Fiction~"Νόμιζα ότι ανάμεσα μας εγώ ήμουν το πειραχτήρι!" "Ε τελικά είμαι κι εγώ λίγο!" ~"Δε τον ζηλεύω δεν έχει τίποτα παραπάνω από εμένα!" "Ίσως! Αλλά σίγουρα αυτός έχει το προνόμιο να με έχει στην αγκαλιά του!"
