Η Επιλογή

30."Συγγνώμη"

•Ιωάννα•

Φεύγει και έτσι μπορώ να βάλω αθόρυβα τα κλάματα.

Δεν ξέρω αν κλαίω από τα νεύρα μου που πίστεψε μια άκυρη ή από την στεναχώρια μου που πίστεψε ότι θα έλεγα εγώ ψέματα.

Σταματάω να κλαίω όταν πλέον έχω κοιμηθεί.

~Την επόμενη μέρα~

'Αχιλλέας ειδοποίηση'

"Εγώ θα έρθω σε μια ώρα να συνεχίσω το βάψιμο. Αν θέλεις έλα να μου κάνεις παρέα. Καλημέρα μικρή!"

Το κοιτάω και χαμογελάω.

Νιώθω τα μάγουλα μου όμως υγρά.

Βάζω τα χέρια μου στο πρόσωπο μου και σκουπίζω τα δάκρυα.

Μάλλον δεν είχα σταματήσει να κλαίω όλο το βράδυ.

Σηκώνομαι γρήγορα γρήγορα και πάω να ετοιμαστώ αλλά για γυμναστική.

Είναι 9 και σε μια ώρα θα έρθει. Άρα πολύ πιθανόν να έχουν ξυπνήσει οι άλλοι και δεν θέλω να τους δω.

Παίρνω τα ρούχα μου στο χέρι και κατευθύνομαι προς το μπάνιο.

Φοράω λοιπόν ένα από τα πιο άνετα μου σύνολα, βάζω τα αθλητικά, παίρνω τα κλειδιά μου, το κινητό μου και τα ακουστικά μου και πάω για τρέξιμο.

Έχω τέρμα την μουσική τραγουδώντας και εγώ σιγανά το αγαπημένο μου τραγούδι αλλά νιώθω ένα χέρι να με αγγίζει στον ώμο. Έτσι τρομάζω και πετάγομαι γυρίζοντας να δω ποιος είναι.

"Ειιι ηρέμησε. Όλα καλά! Εγώ είμαι!"
"Γεια σου Σταύρο! Δεν σε κατάλαβα"
"Το κατάλαβα βασικά αυτό. Τι κάνεις;"
"Καλά είμαι. Εσύ;"
"Καλά. Θέλεις να συνεχίσουμε μαζί;" μου λέει και κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου σαν χαζό με αποτέλεσμα να τον κάνω να γελάει

Περπατάμε αρκετή ώρα και έχουμε μιλήσει για διάφορα θέματα.

"Σταύρο σοβαρά σταματά! Κουράστηκα!" λέω λαχανιασμένη και έχω κάτσει σε ένα παγκάκι

Γυρνάει, με κοιτάει και έρχεται προς το μέρος μου δίνοντας μου νερό.

"Ευχαριστώ!" λέω και το παίρνω
"Πρέπει να έχεις περισσότερες αντοχές. Κόψε το τσιγάρο επιτέλους!"
"Χα χα χα γελάσαμε. Αφού ξέρεις ότι δεν καπνίζω!" του λέω ειρωνικά
"Αμάν. Άρα είναι το φυσικό σου. Γέρασες Ιωάννα!" λέει και γελάει
"Αν έρθω εκεί θα σου πω εγώ" λέω και γελάμε
"Για να ερθεις πρέπει να σηκωθείς και έπειτα να με φτάσεις! Αλλά μάλλον θέλεις να κοιτάς την ωραία μου πλάτη!"
"Ε αυτό ήταν έρχομαι!"