•Ιωάννα•
"Όχι"
"Αυτό;"
"Όχι!"
"Αυτό;"
"ΟΧΙ! Ε Ιωάννα συγκεντρώσου σε μπαράκι θα πάμε τι είναι αυτά;" λέει η Μυρτώ και στριφογυρίζω τα μάτια μου
Τίποτα δεν της αρέσει. Να δω τι θα βάλει αυτή...
"Αν δεν θέλεις να βάλεις φόρεμα μπορείς να βάλεις παντελόνι! Απλά διάλεξε εγώ πάω να βάλω το δικό μου και σε περιμένω έξω"
"Ε καλά θα περιμένεις πολύ γιατί δεν έχω βαφτεί καν!"
"Δεν το χρειάζεσαι" λέει και με ξανακούσει όταν της δείχνω το πρόσωπο μου που ήταν κουρασμένο
"Ε ντάξει ίσως και να χρειάζεσαι αλλά τελείωνε! Ο Μιχάλης θα περιμένει με τα παιδιά..." λέει και κλείνει την πόρτα φεύγοντας
Ξαπλώνω στο κρεβάτι της αδερφής μου και απλά κοιτάζω το ταβάνι... Καλά είμαι εδώ!
"ΣΗΚΩΩ!" φώναξε η Μυρτώ και το έκανα
Έχει βάλει σίγουρα κάμερες στο δωμάτιο μου ή στο κεφάλι μου δεν είναι σίγουρη που αλλά ξέρω ότι έχει βάλει!
Ψάχνω στην ντουλάπα για τίποτα καλό αλλά τίποτα δεν μου αρέσει σήμερα.
ΓΙΑΤΙ ΆΡΑΓΕ;
Βλέπω το αγαπημένο μου άσπρο φόρεμα.
Ουυ αυτό είναι καλό! Αλλά θα χωράω;
Κάνω μια προσπάθεια και βγαίνω κερδισμένη! Βάφονται λίγο απλά και Βλέπω το είχαν ήδη περάσει περίπου 2 ώρες.
Ντάξει η Μυρτώ είχε νευριάσει και η αλήθεια είναι πως ακουγόταν από τον τόνο της φωνής της και ας ήθελε να με καλοπιασει επειδή χώρισα...
Βάζω βιαστικά τις γόβες μου και βγαίνω έξω.
"Τι φωνάζεις ρε Μυρτώ ορίστε έτοιμη είμαι!" λέω και γυρνάει να με δει
"Επιτέλους! Νόμιζα ότι θα γεννήσω εδώ!" λέει και σηκώνεται να φύγουμε αλλά μας σταματάει η αδερφή μου
"Επ για που το βάλατε εσείς;"
"Να εδώ με την Ιωάννα και τα παιδιά που ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΔΥΟ ΩΡΕΣ είπαμε να πάμε για ένα ποτό!" λέει λίγο δυνατά η Μυρτώ και με κοιτάει
Ε μωρέ πως κάνει έτσι τι ήθελε να πάμε από τις 9;
"Άντε καλά να περάσετε" λέει η Δανάη βάζοντας μια μπουκιά από την σαλάτα της στο στόμα της
"Ευχαριστούμε Δανάη!" λέει η Μυρτώ
"Θα μας πράξουν τα αγόρια"
"Θα ζήσουν!"
"Εγώ θα πω πια άργησε!"
"Ε θα πεις ότι άργησες εσύ δηλαδή!" λέω και γελάω
"Την αλήθεια θα πω"
"Η αλήθεια είναι αυτή!" λέω και με σπρώχνει
"Μη σπρώχνεις φοράω τακούνι και δεν είναι κάνεις να με κρατήσει" λέω ανοίγοντας την πόρτα
"Θα σε κρατήσω εγώ!"
"Μπράβο ρε Μιχάλη!" λέω και τον πιάνω αγκαζέ
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Η Επιλογή
Teen Fiction~"Νόμιζα ότι ανάμεσα μας εγώ ήμουν το πειραχτήρι!" "Ε τελικά είμαι κι εγώ λίγο!" ~"Δε τον ζηλεύω δεν έχει τίποτα παραπάνω από εμένα!" "Ίσως! Αλλά σίγουρα αυτός έχει το προνόμιο να με έχει στην αγκαλιά του!"
