•Ιωάννα*•
Άκουω τραγούδια της εποχής του μπαμπά μου εδώ και λίγη ώρα οκευ πρέπει να κάνω κάτι...
"Μπαμπά να αλλάξουμε τραγούδια;"
"Μπα... μου αρέσουν!"
Ναι φυσικά και σου αρέσουν εφόσον είναι της εποχής σου!
"Μπαμπά εγώ προτείνω να τα αλλάξουμε εξάλλου τώρα θα έρθει και η Μυρτώ δεν νομίζω να της αρέσουν και πολύ αυτά τα τραγούδια" φυσικά και της αρέσουν...μόνο και μόνο για να με νευριάσει θα πει ότι δεν έχει θέμα
"Δεν νομίζω να έχει η Μυρτώ θέμα"
"Μπαμπά σταματά εδώ είναι μας περιμένει"
"Γεια σας κύριε Δημήτρη" λέει μπαίνοντας στις πίσω θέσεις.
"Γεια σου Μυρτώ μου"
"Τι κάνετε;"
"Ακούω τραγούδια της ΕΠΟΧΗΣ μου όπως λέει η κόρη μου" και λίγο πιο δυνατά κοντά στο αυτί μου για να είναι σίγουρος ότι θα τον ακούσω...
Φυσικά και ακούω μαζί τα γέλια της Μυρτώς από πίσω
"Εντάξει μπαμπά ακούω δεν είμαι κουφή!" λέω έχοντας βάλει τα γέλια.
"Μυρτώ μήπως να αλλάξουμε μουσική;" της λέω κλείνοντας το μάτι και βλέπω ότι το είδε μέσα από τον καθρέφτη
"Εμμ εγώ δεν έχω θέμα!"
ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟ ΗΞΕΡΑ
Έξι χρόνια τώρα έχω μάθει την Μυρτώ καλύτερα από όσο ξέρει η ίδια τον εαυτό της...
"Οκευ έχω εγώ οπότε το αλλάζω" λέω και το κάνω βάζοντας τον αγαπημένο μου σταθμό
Δεν κρατάει για πολύ όμως...
Ο μπαμπάς μου το ξανά αλλάζει!
Τον κοιτάω και το αλλάζω ξανά!
Και ναι αυτό γινόταν για αρκετή ώρα κοιτάζοντας η Μυρτώ μια εμένα και μια τον μπαμπά μου που τελικά έχασε!
"ΚΑΙ Η ΝΙΚΗΤΡΙΑ ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ Η ΙΩΑΝΝΑ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ" λέω πανηγυρίζοντας
Και τώρα όλοι με κοιτάνε σοκαρισμένοι...
Μα καλά μόνο εγώ έχω κέφια;
Η ώρα περνάει και η σιωπή είναι το μόνο που επικρατεί μέσα στο στο αύτοκινητο.
"Ιωάννα" λέει η Μυρτώ και επιτέλους σπάει αυτός ο πάγος που υπήρχε χωρίς καν να ξέρω τον λόγο
"Ναι;"
"Και δηλαδή εσύ τώρα θα μείνεις Κοζάνη νοικιάζοντας σπίτι μαζί με τον Μάνο;" μου λέει;
Αμάν τον είχα ξεχάσει αυτόν.
Δεν μπορούσα να νοικιάσω μόνη μου; Έπρεπε να έχω και τον βλάκα;
"Φυσικά και θα είναι μαζί με τον Μάνο, Μυρτώ, δεν θα την άφηνα να μείνει μόνη της σε μια ξένη πόλη χωρίς κάποιον δικό της άνθρωπο εκεί"
"Ναι βλέπεις Μυρτώ ο μπαμπάς μου δεν με αφήνει να ζήσω την φοιτητική μου ζωή μόνη μου. Πρέπει να έχω και τον πίθηκο μαζί μου..."
Ναι ναι πολύ δικός μου άνθρωπος που από τότε που είχαμε κάνει κάτι ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΦΟΡΑ ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ σταματήσαμε να μιλάμε... ΚΑΙ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΠΩΣ ΤΑ ΕΡΙΞΕ ΠΑΝΩ ΜΟΥ
στην πραγματικότητα αυτός έκανε την βλακεία και απλά μετά το μετάνιωσε...
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Η Επιλογή
Teen Fiction~"Νόμιζα ότι ανάμεσα μας εγώ ήμουν το πειραχτήρι!" "Ε τελικά είμαι κι εγώ λίγο!" ~"Δε τον ζηλεύω δεν έχει τίποτα παραπάνω από εμένα!" "Ίσως! Αλλά σίγουρα αυτός έχει το προνόμιο να με έχει στην αγκαλιά του!"
