•Ιωάννα•
Αχχ και ακόμα κοιτάει τι στο καλό; Πολλά κέφια έχει αυτός!
"Τελείωσες;" με ρωτάει ο Σταύρος
"Ναι ναι πάμε;" λέω και γυρνάω να τον δω
Τελικά είναι ωραίο παιδί... Εύχομαι να έχει καλύτερη τύχη από μένα τουλάχιστον... Κρίμα είναι... είναι και καλό παιδί!
Έρχεται να πληρώσουμε και προσπαθώ να σηκωθώ ενώ δίνω τα λεφτά στην υπάλληλο.
"Πονάς;" μου λέει και βλέπω το βλέμμα του να είναι μαλακό και ειλικρινές
"Λιγάκι"
Καλά ίσως και πολύ αλλά θέλω να το παίξω σκληρό καρύδι μπροστά του!
Παίρνουμε τα σκέιτ και φεύγουμε.
"Και για πες Σταύρο!"
"Τι θες να πω;"
"Δεν ξέρω! Ίσως κάτι για σένα ή την ζωή σου ή την σχέση σου ή κάτι. Τέλος πάντων πες κάτι!"
"Χαχαχα εντάξει λοιπόν. Εμ αρχικά δεν έχω κοπέλα..."
ΤΙΙΙΙΙΙ;;;
Ε ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΚΑΛΑ!
ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟΣ ΤΟΤΕ ΠΟΙΟΣ;
"ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ;" λέω λίγο πιο δυνατά από όσο θα ήθελα είναι η αλήθεια απλά φρικαρα
"Όχι γιατί;" λέει γελώντας
"Ε δεν ξέρω απλά μου φάνηκε περίεργο!"
Ίσως να φταίει το γεγονός ότι είσαι κούκλος αλλά ντάξει...
"Εσυ;" ρωτάει και με κοιτάει με τα τίμια μάτια του
"Εγω τι;"
Να το έρχεται το νιώθω...
"Εσυ έχεις αγόρι;"
"Έλα μου ντε!"
"Δεν ξέρεις;"
"Αν δεν είχε εξαφανιστεί θα ήξερα...!"
"Γιατί δεν τον παίρνεις τηλέφωνο;"
"Δεν το σηκώνει"
"Ε τότε είναι μαλακας!" λέει και γελάει αλλά... αλλά νομίζω το πιστεύει
"Είναι!" λέω και ούτε κατάλαβα πότε φτάσαμε στην οικοδομή μου
"Θα τα πούμε κούκλα!" λέει και μου κλείνει το μάτι φεύγοντας
Εμμ αυτό να το πάρω για καλό;
Εγώ θα το πάρω και ας μην είναι!
Μπαίνω στην πολυκατοικία, κοιτάω το κινητό μου αλλά κανένα μήνυμα ούτε όμως και κάποια αναπάντητη...
Ανεβαίνω αργά και βασανιστικά τα σκαλοπάτια προσπερνώντας το διαμέρισμα των αγοριών πηγαίνοντας στο σπίτι μου.
"Ιωάννα;" ακούω κάποιον να λέει και καταλαβαίνω αμέσως την φωνή του
"Αχιλλέα;" λέω γυρνώντας προς το μέρος του απότομα με πολλά νεύρα
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Η Επιλογή
Teen Fiction~"Νόμιζα ότι ανάμεσα μας εγώ ήμουν το πειραχτήρι!" "Ε τελικά είμαι κι εγώ λίγο!" ~"Δε τον ζηλεύω δεν έχει τίποτα παραπάνω από εμένα!" "Ίσως! Αλλά σίγουρα αυτός έχει το προνόμιο να με έχει στην αγκαλιά του!"
