Take Me Home [ Complete ]

[0.3]

[ zawgyi ]

" ဒါနည္းနည္းေသးတယ္ ဒါယူလိုက္ "

ေမွာင္မဲၿပီး အလင္းေရာင္နည္းနည္းသာရိွေနတဲ့ ဂိုေထာင္ေပါက္ဝမွာ သူတို႔အားလံုး မတ္တပ္ရပ္ေနၾကတယ္။ ဆန္အိတ္
ထမ္းရမယ္လို႔ေျပာေတာ့ အကုန္လံုးက သူ႔ေ႐ွ႕ကိုယ့္ေ႐ွ႕ရိွတာ ​ေကာက္မ,သြားျကေပမယ့္ ဂ်င္မီက သူ႔ကို ေစာင့္ထား
ခိုင္းၿပီး ​ေသးတဲ့အိတ္တစ္အိတ္ ႐ွာေပးေနတယ္။

"ရတယ္ ဒီနားကဟာဘဲ မ,သြားေတာ့မယ္"

သူ ဂ်င္မီကို သူ႔ေ႐ွ႕မွာရိွေနတဲ့ အိတ္ကိုၫႊန္ျပျပီး ​ေျပာလိုက္
တယ္။ သံု႔ပန္းဆိုၿပီး ကြၽန္ေတြလို မထားေပးတာနဲ႔တင္ ေက်းဇူးတင္ရပါၿပီ။ သူတို႔ေလာက္ လြတ္လပ္ခြင့္ရတဲ့ အက်ဥ္းသား
​ေတြဆိုတာ ရိွပါဦးမလား။ ဆပ္သင့္တဲ့ ေက်းဇူးေတာ့
ဆပ္ရေပဦးမယ္။

"ငါ အလကား ​ေရြးေပးေနတယ္လို႔ မင္းထင္ေနတာလား ၊
မယံုရင္ မင္းမ,ခ်င္တဲ့ဟာကို မ,ၾကည့္ေလ "

ဂ်င္မီက ေစတနာနဲ႔ေျပာတာမွန္ေပမယ့္ သူကေခါင္းမာတယ္။
သူ ​ေခါင္းမာခဲ့လို႔ ဒီအေျခအေနထိ ေရာက္လာတာေတာင္
ေနာင္တရယ္လို႔ သူဘယ္ေတာ့မွ မရဖူးဘူး။ အခုထိလည္း သူ ကေလးဆိုး,ဆိုးခ်င္ေနတုန္း။ စမ္းၾကည့္ေလဆိုတဲ့ မ်က္
ႏွာေပးနဲ႔ ၾကည့္ေနတဲ့ ဂ်င္မီကို မ်က္ေစာင္းလွမ္းထိုးလို႔
ဆူပုတ္ပုတ္နဲ႔ သူ ဆန္အိတ္ကိုမ,တယ္။

တစ္ေခါက္.. မရဘူး။ ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္မ,တယ္။ ဆန္ အိတ္မရင္း သူပါပစ္လဲမသြားတာ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာရမယ္။ ျကာရင္ ဆန္အိတ္ပိၿပီး ေသတဲ့ မသာဆိုၿပီး ေက်ာ္မ
​ေကာင္း ၾကားမေကာင္းျဖစ္လာေတာ့မွာမို႔ ကိုင္ထားတဲ့ ဆန္
အိတ္ကိုလြတ္ခ်ၿပီး ေဘးမွာဆူပုတ္ပုတ္နဲ႔ ရပ္ေနလိုက္တယ္။
့ဂ်င္မီကေတာ့ သူ႔ကိုခိုးၾကည့္ၿပီး ေခါင္းငံု႔လို႔ တိတ္တိတ္ေလး ခိုးရယ္ေနတယ္။

"ဖယ္.. ဒါပဲ ယူသြားေတာ့မယ္"

ေ႐ွ႕တည့္တည့္ကေနၿပီးမွ လာရယ္ေနတဲ့ ဂ်င္မီကို စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ တြန္းဖယ္ၿပီး ဂ်င္မီ ​ေရြးေပးတဲ့အိတ္ကို မႏိုင္မနင္း ထမ္းလို႔ အျပင္ထြက္လာလိုက္တယ္။ ေနာက္ကေန ဂ်င္မီက ရယ္ခ်င္ပက္က်ိ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ သူ႔ကိုေစာင့္ဦးဆိုၿပီး ေျပးလိုက္လာတယ္။ အက်င့္မေကာင္းတဲ့ေကာင္စုတ္!