[ zawgyi ]
"ကေလးေလး.. ကိုကိုက ျပန္ခ်ိန္မသတ္မွတ္ႏိုင္တဲ့
ခရီး႐ွည္ႀကီးတစ္ခုကို သြားရမယ္ "
" ႐ု႐ွားဘက္က စစ္ကို စခဲ့ၿပီ .. ကိုကိုတို႔ နည္းနည္း အလုပ္႐ႈပ္မယ္"
ရိေပၚ အခန္းထဲဝင္ၿပီး လိုအပ္တဲ့ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕ကို ျမန္ျမန္ေျပးယူလို႔ ထည့္ေပးတယ္။ သူတင္မက ကိုကိုေရာ က်ိေဝပါ မ်က္ႏွာမေကာင္းေနတာေၾကာင့္ သူအတတ္ႏိုင္ဆံုး သူ႔စိတ္သူထိန္းတယ္။ သူငိုလိုက္ရင္ ကိုကိုတပ္ရင္းသြားရမွာ စိတ္ေျဖာင့္မွာ မဟုတ္ဘူး..
"က်န္းမာေရး ဂ႐ုစိုက္.. ကိုကို
တစ္ပတ္တစ္ခါ ကြၽန္ေတာ္ ကိုကို႔ဆီလာခဲ့မယ္"
နဖူးေလးကို ဖြဖြေလး အနမ္းေပးလို႔ ဝဲတဲတဲမ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ စကားဆိုေတာ့ ကိုကိုက တင္းၾကပ္ေနေအာင္ ဖက္ထားေပးတယ္။ ျခံေ႐ွ႕မွာ ကိုကို႔ကားနဲ႔ အဆင္သင့္ေစာင့္ေနတဲ့ က်ိေဝကို အခ်ိန္ခဏေလာက္ေပးပါဦးလို႔ ေတာင္းဆိုလို႔ ေနာက္ထပ္ ဘယ္ႏွစ္လထပ္လို႔ခြဲရမည္မွန္း မသိသည့္အေျခအေနမွာ ရင္ေငြ႔ေႏြးေႏြးကို အျပည့္အဝ ခိုလွံုခ်င္ပါေသးတယ္။
"ခဏခဏ မလာနဲ႔.. ကိုကို႔ဝမ္လံုးေလးလာတဲ့ေန႔ ကိုကို Richmondက တပ္ရင္းမွာ မရိွေနတဲ့ေန႔ဆို ကိုယ့္ကေလး
အလကားေနရင္း ပင္ပန္းလိမ့္မယ္"
"အင္း သိတယ္ဆို"
မြ..
"အလုပ္ေတြေျဖးေျဖးလုပ္ မေလာနဲ႔ေနာ္"
"ကိုကို အားတဲ့ေန႔တိုင္း စာပို႔လိုက္မယ္"
"မဖ်ားေစနဲ႔ေနာ္"
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္နဲ႔ စကားေတြမွာလို႔ မၿပီးႏိုင္ ..
ေနာက္ဆံုးအေနႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးကို အသာဖိကပ္ နမ္း႐ွံု႔လို႔
ရိေပၚလက္ေလးထဲက ကိုကို႔လက္ေလးက ထြက္ခြာသြားေလၿပီ။ ကိုကို ထြက္သြားမွပဲ အိမ္ေပါက္ဝမွာထိုင္လို႔ ကိုကို႔ေ႐ွ႕ထိန္းခ်ဳပ္ထားခဲ့သမ်ွ ရိေပၚမွာ ခ်ံဳးပြံခ်ငိုေတာ့တယ္။
"ေဘးကင္းပါေစ ကိုကိုရယ္"
.... ☄
- အေျခအေနေတြ ပို႐ႈပ္ေထြးေနၿပီ ကိုကို႔ဝမ္လံုးေလး..
ကိုကိုျပန္လာလို႔ မရေသးဘူး -
![Take Me Home [ Complete ]](https://img.wattpad.com/cover/222266823-64-k404006.jpg)