[ zawgyi ]
" အေလးျပဳ "
"သက္သာ ဗိုလ္မႉးေရွာင္း "
ေ႐ွာင္းက်န္႔တပ္ရင္းတဲစခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အစည္းအေဝးလုပ္ေနျက စားပြဲခံုတန္း႐ွည္ရဲ႕ထိပ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးက ဖိုင္တြဲတစ္ခ်ိဳ႕ကို ေကာက္ကိုင္ဖတ္ရင္း ထိုင္ေနတာေၾကာင့္ ေ႐ွ႕ကေနသတိနဲ႔အေနအထားနဲ႔ရပ္လို႔ အေလးျပဳႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။
"ထိုင္ပါ "
"ဟုတ္ကဲ့ "
သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးၫႊန္ျပတဲ့ေနရာမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ သူတို႔တပ္စခန္းထိေတာင္ေရာက္လာလဲမသိတဲ့ သူ႔ေ႐ွ႕ကဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးကို ထိုင္ရင္းခိုးၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ ျပသနာေတာ့မျဖစ္ဘူးထင္ပါရဲ႕!
"မင္း အိမ္မျပန္လာေတာ့ဘူးလား "
မတ္တပ္ထရပ္လို႔ခါးကိုင္းလိုက္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးေ႐ွ႕စားပြဲက ေႂကြခြက္ထဲ ေရေႏြးထည့္ေပးဖို႔ျပင္ေနတဲ့ သူ႔လက္ေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးေ႐ွာင္းခ်န္ရဲ႕ စကားအဆံုးမွာရပ္တန္႔ကုန္တယ္။
"မင္း မားက မင္းကိုေတြ႔ခ်င္ေနတယ္ ၊ အိမ္မျပန္လာတာ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ရိွၿပီလဲ "
ေရွာင္းက်န္႔ မတ္တပ္ထရပ္ေနရာက ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး သူေရေႏြးထည့္ေပးဖို႔ျပင္ေနတဲ့ ေႂကြခြက္ကိုလည္းအသံမက်ယ္ေအာင္ စားပြဲေပၚအသာေလးေဆာင့္ခ်လိုက္တယ္။ ၿပီးေနာက္မွ အလိုမက်သလို မ်က္ခံုးေတြတြန္႔ခ်ိဳးလို႔ သူ႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာထိုင္ေနတဲ့ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးကို ေပေစာင္းေစာင္းနဲ႔ ၾကည့္လိုက္တယ္။
" သံုးႏွစ္ထဲရိွေသးတာေလ "
"ေအး..ငါ႔အိမ္နဲ႔မင္းရဲ႕တပ္ရင္းက ႏိုင္ငံေပါင္းဆယ့္ေျခာက္ႏိုင္ငံေဝးေနတယ္ ၊ သားတစ္ေယာက္ထဲရိွလို႔သာ ေတာ္ေတာ့တယ္ "
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးရဲ႕ ထိုစကားအဆံုးမွာေတာ့ အေစာပိုင္းကထိ
႐ိုေသေလးစားေနတာက သူ မဟုတ္တဲ့အတိုင္း ထိုင္ေနရာကေနခ်က္ခ်င္းထလို႔ တဲစခန္းတစ္ခုလံုးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္က်ီးကန္းေသာင္းေမွာက္လိုက္ျကည့္ၿပီးမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းကို သူ႔လက္နဲ႔လွမ္းပိတ္ေနတဲ့ေ႐ွာင္းက်န္။