The Simulations

Hoofdstuk 25

Ik zit overdwars op een bankje in de kerk. Er is hier niemand en de zon schijnt door een raam recht op mijn bankje. De woede is wat gezakt maar het verdriet niet. Ik kan niet geloven dat zij het was. Al die tijd wist ze het, en ze heeft me niks vertel. Ik sluit mijn ogen en denk terug aan de afgelopen dagen. De eerst keer dat ik haar zag, ze kwam binnen en vertelde mij haar broeken verhaal. Ik kon er zo hard omlachen. Zou ze toen al verliefd zijn geworden? Ik denk verder. De eerst keer van de kliften samen met Maya dat we eraf doken. Zij ging als eerst. Een traan rolt over mijn wang. het voelt alsof ik net een van mijn beste vriendinnen heb verloren. En dat is ook zo. Ze heeft me misbruikt voor mij. 'Sorry, stoor ik?' Een galm van een jongensstem onderbreekt mijn gedachte. Ik kijk naar de deur. Mijn hart maakt een sprongetje als ik zie wie er binnenkomt. Matteo. 'Gaat het?' Hij komt met een versnelde pas na mij toe. Ik draai me weer om en veeg snel mijn tranen weg. Hij staat naast me. 'Ja, het gaat wel.' Hij gaat op de bank zitten en ik ga normaal naast hem zitten. 'Het komt wel goed,' ik wenk mijn gezicht naar hem toe. 'Hoe bedoel je?' Vraag ik. 'Met de simulaties, je komt er wel levend uit. Als ik heb gekeken naar je technieken de afgelopen dagen, lukt het je makkelijk.' Glimlachend kijkt hij me aan. Ik begin te blozen. 'Dat was eigenlijk niet de reden waarom ik hier ben.' Ik kijk naar het raam. Waarom zeg je dit Luna! Je moet hem niet lastig vallen met je problemen! 'Wat is er dan?' Hij draait met zijn handen mijn hoofd naar zich toe. Bij de gedachte alleen al krijg ik waterige ogen. 'Sorry,' zeg ik schor. 'Ik moet je hier ook niet mee lastig vallen.' Het blijft even stil. 'mijn jeugd in Italië was niet bepaald een pretje, mijn moeder is op jonge leeftijd overleden en mijn vader werd een alcoholist. Hij sloeg me dagelijks en ik kwam regelmatig met blauwe plekken op school,' hij sluit zijn ogen. 'Ik verbergde de pijn door een glimlach. Niemand had ooit wat aan me gemerkt tot dat ik op een dag ik thuis kwam, mijn vader vertelde me dat ik mijn spullen moest pakken. Na enkele tijd kwam er een vrouw aan de deur. Mijn vader zei dat ze me tante was en me tijdelijk bij haar liet logeren. Dit was niet waar, ik werd eigenlijk gebracht naar een nieuwe familie. Daar heb ik het nu goed, ze hebben geld, kunnen alles kopen maar de liefde die ze me geven is... Anders.' Hij kijkt me aan. 'Het is bijvoorbeeld niet het zelfde als bij jou.' Ik bloos. 'WoW, wat heftig voor je! Dan is mijn verhaal er niks bij.' Ik denk terug aan het strand, de eerste keer dat ik hem ontmoette. Dat moment dat ik zijn levensverhaal in zijn ogen zag. 'Het spijt me, maar ik vond dat je het moest weten,' zegt hij en hij leunt langzaam achterover. 'Ik ben verkracht.' Ik sla een hand voor mijn mond en ik begin te snikken. Hij trekt me naar zich toe. 'Shhtt, stil maar.' Zijn geur drinkt diep mijn neusgaten in en het ruikt vertrouwd. Ik ga rechtop zitten en ik kijk hem aan. Hij glimlacht het veegt mijn tranen weg. Dan komen we dichterbij. De wereld om me heen begint te draaien en net als ik mijn lippen de zijnen raken, wordt ik weer in de werkelijkheid getrokken. Ik trek me weg. 'Het spijt me,' ik sta op en ren richting de deur. Zodra ik weer in de buitenlucht sta besef ik me pas wat voor doms ik heb gedaan.

Hee, hopelijk vonden jullie het een beetje leuk hoofdstuk! Dit was mijn eerste inspiratie voor het verhaal. Verder heb ik besloten geen vaste upload dag te hebben. Gewoon omdat ik dan het gevoel heb dat ik dan meer stress krijg. Ik doe het minimaal 1x in de week uploaden! :-)