CU: Taming The Gang Leader [On Going]

Chapter 22: Knight And His Princess

I was unconsciously pacing back and forth on that room, unable to forget the look on his face when he left. Why am I the one who's always being conscientious here?

Hindi ko na muling nakita si Dark hanggang sa makabalik kami ng campus, neither did he got home before we headed back. Dumating ang hapon ngunit wala akong makitang Dark na gumagala sa paligid. Umiling ako, hindi malaman ang gagawin.

"Nahihilo na ako sayo ha. Maupo ka kaya rito at tumulong," singit ni Kayne sa gitna ng aking pag-iisip.

Tumigil ako at tinaponan siya ng tingin. Abala si Kayne at ang kaniyang mga kasama sa pag-aayos ng mga artificial na bulaklak na gagamitin nila bilang disenyo sa kanilang wedding booth. Long wooden chairs were already there and of course the judge's stand. Hindi ko alam kung paano iyon inaprobahan ng head, we aren't undertaking a Valentine's day!

Napakaraming pagpipilian. We have school sports, games and organizations. May ambag ba ito sa sports fest? Or, does it applies health and welfare? Siguro, siguro dahil hahabulin nila yung mga ikakasal? I don't know!

I heaved a deep sigh and fixed my glasses.

"Okay?" giit ni Kayne at malapad na ngumiti.

I slowly nodded and looked down at my wrist watch. It's already 3:57 pm.

"Good. Now, sit here and-" bago pa man iyon matapos ni Kayne ay tumakbo na ako patungo sa pinto ng silid na iyon.

I have to do something. Unti-unti akong kinakain ng konsensya ko habang hindi ko nalalaman kung nasaan siya. Tumakbo ako sa malawak na field ng walang hustong patutungohan. Makalipas ang ilang sandali ay natagpuan ko ang sariling nakatayo sa tapat ng headquarters, the haven to VU's pride.

Napakurap ako at tumalikod na para umalis. And why must I be here? Humugot ako ng malalim na hininga at bahagyang nailing. Nababaliw na talaga ako.

"Gray?" turan ng isang boses sa likuran ko.

My eyes widened, mabilis ko itong hinarap. Sumalubong sa akin ang nagtatakang mukha ni kuya, he was about to get in. Ngumiti ako sa kaniya ng napakalawak.

"Naparito ka?" tanong niya. He cocked his head on the side suspiciously.

"Ah... kasi. Ano, ahm..." pasimple kong inayos ang suot na salamin, hindi makatingin sa mga mata niya.

"If you don't have anything to say. I'll get going-"

"Can I know where's Dark?" diretsong tanong ko.

Kumunot ang noo ni kuya. "And why are you asking his whereabouts?" he asked me.

"Eh, kasi-Bakit hindi pa kasi siya bumabalik?" frustrated na turan ko.

"Are you worried about him?" he downrightly asked. My goof of a brother smirks, taunting me.

I sneered. "Siya? Mag-aalala ako sa kaniya? Naririnig mo ba iyang sarili mo? Over my dead body!" wika ko at nameywang sa kaniyang harapan.

He slowly nodded, as if something had dawned to him. "Well, I can't tell you then," sinabi niya at tinalikuran na ako. Binuksan niya ang pinto at akmang papasok na siya nang hilahin ko ang hem ng damit niya.

"Oo na! Oo na! Alam kong kasalanan ko 'yon. Kung hindi dahil sa 'kin hindi siya mapapagalitan ng mama niya," I gave in.

"Me too..." he trailed off before glancing back at me. "Also, a little tip here. Do not mention ANYTHING about his childhood. And sorry, I can't still tell you. Women are forbidden in that place... especially you," he whispered the last sentence. "Kilala ko siya at sa mga oras na 'to ay tiyak na ayaw niyang makakita ng isang katulad mo," he added.