Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
KÂBUS "X"
Aradan saatler, ardından günler geçmişti. Emir sözünü tutuyor, ben izin vermediğim sürece yaklaşmıyor, bana dokunmuyordu.
Geçen bu süre zarfında hiç odadan çıkmadım. Emir de canım sıkılmasın diye bana kendi kitaplığında ki kitapları getirmişti. onları okuyordum hepsi de sürekleyici kitaplardı okurken dünyadan soyutlaşıyordum. arada ders kitaplarına da bakıyordum, ilk başlarda Emir derslerde bana yardımcı olmaya çok çalışmıştı ama aldığı her itirazdan sonra ısrar etmeyi bırakmıştı.
Gözyaşlarım içinde bitirdiğim kitabın kapağını kapatıp yatağın kenarına koydum. Okuduğum her kitabın etkisinde kalırdım hep simdi olduğu gibi. "Ah Dilber, o kadar bensin ki."
Arkama yaslanıp ağlamaya başladım çok etkilenmiştim. Hiç kimse bunları yaşamamalıydı, küçük yaşta köle olmamalıydı, oyun oynuyor diye şiddet görmemeliydi, ah Dilber ah.
Odanın kapısının açılmasıyla gözyaşlarımı silip bakışlarımı kapıya çevirdim Emir gelmişti. Kapıyı kapatıp yanıma geldiğin de yatağın köşesine oturmuş yatağın kenarında ki kitabı eline almıştı.
"Sergüzeşt." Kitabın ismi diline vurduğun da bakışlarımı Emir'e çevirdim. kitabı elinden bırakmayarak bakışlarını gözlerime kaldırmıştı. "Bitirdin mi?" Sorduğu soruyla başımı salladım.
"Çok güzeldi, Dilber..." Adını andığım da tekrar gözlerim dolmuştu.
"Şşş tamam." Avuç içini yanağıma bastırıp göz yaşlarımı silmeye başladı ardından konuşmaya devam etti. "Bu kadar üzüleceğini bilseydim, sana bu romanı getirmezdim."
Başımı sallayıp elinden kitabı alıp göğsüme bastırarak konuşmaya başladım. "Üzüldüm evet ama neden biliyor musun?" Gözlerimi Emir'in gözlerine diktim. "Bana benzediği için ikimiz de satılmıştık ama o şanslıydı peki neden biliyor musun? Kısa bir anda olsa gerçek aşkı yaşadı, sevdi sevildi benim aksime."
Başını sola doğru hafif eğip bakışlarıyla gözlerimi yakmaya devam ediyordu. "Seviyor musun bilmiyorum ama, seviliyorsun.
Bakışlarımı ondan çekip önüme döndüm. "Sevginin ne demek olduğunu bilmeyen bir adam mı söylüyor bunu bana?
"Haklısın." Sözleriyle başımı tekrar Emir'e çevirdim o da sırtını yatağın başlığına yaslamış karşıya bakıyordu. "Sevmeyi bilmiyorum, ben öğrenmedim Derin... öğrenmedim işte öğrenemedim, kimse de öğretmedi, benim başımda... Ya işte neyse ne bilmiyorum."
Emir'i incelediğim de cümlelerini toparlayamamanın siniri vardı yüzünde. Ama ben çok iyi anlamıştım onu. Emir'in annesi doğum sırasında vefat etmiş Emir bir kadının sevgisi olmadan büyümüştü. Bende annemi çok küçük yaşta kaybetmiştim ama ondan daha şanslıydım ben annemin kokusunu, gülüşünü, sesini biliyordum. Ama Emir annesine ait hiçbir şey bilmiyordu.
