Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
UYANIŞ "XI"
Beni dünyaya getirdi diye anneme ve babama çok kızgındım. Bir canı dünyaya getirmek marifet değildi o cana sahip çıkmaktı asıl mesele.
O gün beni de götürselerdi, o arabada bende olsaydım şimdi bunların hiçbiri olmazdı.
Bu kadar acı çekmezdim, onlarla beraber buhar olur yükselirdim gökyüzüne.
Ama ben buhar olmak yerine yağmur olmuştum. Yükselmek yerine daha çok düşmüşüm, hemde sağanak şeklinde. kendime ve başkalarına zarar vererek.
Gözlerimi araladığım da etrafı inceledim odamdaydım, başımı cama çevirdiğim de Emir'i gördüm.
Sırtı bana yüzü cama dönüktü. Elleri cebinde hareketsizce duruyordu.
En son ne olmuştu?
Emir'e hamile olduğumu söylemiştim, Emir çocuğun kendinden olmadığını söylemişti. Sonra Mert gelmişti... çocuğun kendinden olduğunu söylemişti ve Elif'te yanındaydı, ondan sonrası karanlıktı. Şimdi ise odamdaydım.
Ben bayıldıktan sonra ne olmuştu? Onlara ne olmustu? Ben buraya nasıl gelmiştim? Kaç saattir uyuyordum? Saat kaçtı? Hiçbir fikrim yoktu ama hava hafif aydınlanmaya başlamıştı.
Pikeyi üstümden itip ayağa kalktığım da üzerimdekilere baktım, hastaneye giderken giydiğim kıyafeteler hâlâ üzerimdeydi.
Emir'e doğru yavaş temkinli adımlar atarak yanına geldim. Yan profiline baktığım da kaşları çatık gözleri keskindi, düşünüyordu. Yanına geldiğimin ya farkına bile varmamıştı ya da benimle muhatap olmak istemiyordu, gözünün ucuyla bana bakmamıştı bile.
"Emir..." ismini fısıldamamla başını yavaşça bana çevirip bakışlarını yüzüme indirmişti.
Gözleri gözlerime değdiğinde damarlarımda ki kan akmayı bırakmıştı sanki. Ellerim buz kesmişti ama içim alev alevdi.
"Ben, yemin ederim bir şey yapma..." baş parmağını dudağıma bastırdığın da kelimelerim ağzımın içinde yok olmuştu.
"Asıl sorman gereken soruyu sormadın?"
Sesinde ki soğukluk saç diplerimi diken diken yapmıştı, sorduğu soruyu bile anlamam birkaç dakika mı aldı. ama neyden bahsettiğini anlamamıştım. O da bunun farkında olmalı ki konuşmaya başladı.
"Bebeğinin babasına ne olduğunu?"
Sözleriyle gözlerimi kapatıp gözümden yaşlarımın akmasına izin verdim. Bu yaşananların kâbus olmasını o kadar çok isterdim ki. Ama gerçekti hemde hiç olmadığı kadar.
Emir'in şuan ne yapmak istediğini de çok iyi anlamıştım. Mert'i sormamı istiyordu, zor zapt ettiği sinirini bu soruyla patlatmak istiyordu. Yoksa bu kadar sakin kalmasının başka bir açıklaması olamazdı.
