Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
KÖRDÜĞÜM "VII"
Kördüm...
Gerçekleri göremeyecek kadar kör...
Bazen gözlerimi aralıyor karanlığa gözlerimi alıştırarak bir şeyleri görmeye çalışıyordum ama olmuyordu.
Ya ben etrafımda olanları göremiyordum ya da gerçekten kördüm...
Mert buraya benim için geldiğini söylemişti, peki neden?
Onu o gün deniz kenarında arkamda bırakıp Emir'le gitmiştim, bir kere bile aramamıştım bile gerçi arayamamıştım ama o bunu bilmiyordu. Peki neden buradaydı?
Gerçekten çok iyi biri miydi? Çevresine yardım etmeye çalışan biri miydi? Yoksa altında başka bir şey mi vardı?
Elif can arkadaşım, dostum, sırdaşımdı ama Emir ona güvenmemem gerektiğini söylüyordu ilk başlarda Emir'e hak vermesemde son olaylar kafamı karıştırmıştı. Emir'e attığı mesaj aniden ortadan kaybolmaları bir anda çıkıp gelmesi.
Peki ya Mert? Denize düştüğüm de onun arkadaşının beni bulup kurtarması Emir'den kaçırmaya çalışması... niyeti gerçekten beni Emir'den kurtarmak mıydı? Yoksa başka planları mı vardı?
Bu hikâyenin kötü karakterleri kimdi?
Emir mi? Mert mi? Elif mi? Şükran mı? Yoksa ben mi?
Emir mutfağa yaklaştığın da Mert'i arkamda bırakıp Emir'e koşmaya başladım o mutfağa gelmeden boynuna sarıldım.
Derin nefes alıp verdiğim de gözlerimi kapattım, kolları belime dolandığın da daha sıkı sarıldım.
"Iyiyim sadece uzun zamandır konağı böyle sessiz görmedim ya tek kalınca biraz ürperdim."
Tek nefeste sarf ettiğim sözlerle ciğerlerime derin hava çekip içimde tuttum. Emir hâlâ gözlerimin içine bakıyordu, yalan söylediğimi kesin anlamıştı çünkü hiç inanmışa benzemiyordu.
"Hadi gel şu kekini yiyelim çok güzel koktu."
Biraz çekilip elimi tuttuğunda yürümeye başlamıştı, bu hareketiyle de yalanıma inanmadığını göstermiş olmuştu. Gerçi kim olsa inanmazdı, gözlerimle her şeyi belli ediyordum bu yüzden Emir hep gözlerime bakardı.
Mutfağa girdiğimiz de nefesimi tutup Mert'in az önce oturduğu sandalyeye baktım, gitmişti... içimde tuttuğum nefesi rahat bir şekilde verdiğim de Emir elimi bırakıp Mert'in oturduğu yere oturmuştu.
"Burada mı oturuyordun? Sandalye hâlâ sıcakta." Arkasına yaslandığın da gözlerini tekrar gözlerime çıkartmıştı. "Gerçi aradan bayağ da zaman geçti şimdiye kadar soğuması gerekirdi."
