Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
FİRAR 'XX'
Panikle Emir'e dönüp baktığım da tüm dikkatiyle Mert'e bakıp parmaklarıyla direksiyonu sıkıyordu, önümüzü ve arkamızı tamamen kapatmıştı, şuan tam olarak kapana sıkışmıştık.
"Emir napıcaz?"
Panikten nefes ritmim bozulmuştu ellerim Emir'in elinin altında deli gibi titriyordu, elimi hafif sıktığın da vitesi öne doğru itmişti.
"Her zaman yaptığım şeyi yapıcaz."
Elimin üstüne ufak bir buse kondurup elimi bıraktıktan sonra iki eliyle direksiyonu kavramıştı.
"Sıkı tutun."
Dediğini yapıp ellerimi koyabildigim yerlere koyup tüm gücümle tutunduğum da gaza yüklenmişti, son süratl Mert'in üzerine doğru gittiğimiz de yolun ortasında dikilmeye devam ediyordu.
Biraz daha orada durmaya devam ederse Emir onu altına alıp ezer geçerdi, Emir'in bunu yapamayacağını mı sanıyordu? Ama bilâkis yapardı, hemde zevkle.
Sırtımı koltuğa yaslayıp gözümü kırpmadan karşıya bakmaya devam ediyordum ki Mert'e çarpacağımız saniye panikle gözlerimi kapattım.
Birkaç saniye sonra gözlerimi araladığım da telaşla arkaya baktım, yolumu kesen iki araç kenarlara doğru savrulmuştu Mert de Emir'in durmayacağını anlayıp kendini yana doğru atmış olmalıydı ki birilerinin yardımıyla ayağa kalkıp arkamızdan bakıyordu. Tekrar önüme dönüp Emir'e baktığım da yüzünde ufak bir galibiyet sırıtışı vardı.
"Bu odun kafaya çok üzülüyorum biliyor musun?" Başını çevirip bana baktığın da gözlerini gözlerime kenetlemişti. " Senin için neler yapacağımı daha bilmiyor."
Sözlerine gülümsediğim de o da bana aynı şekilde karşılık verip önüne dönmüştü. "Başka zaman olsa bu yaptığını asla onaylamaz hatta sana çok kızabilirdim ama o iblise her şey müstehak."
Tekrar elimi ona doğru uzattığım da elimi tutup parmaklarının arasına alıp hafif sıkmıştı. Emir'in yan profilini incelemeye başladığım da yüzünde ki derin yaralar içimi burkmuştu ve en kötüsü de her şeye rağmen ben olanlardan Emir'i sorumlu tutuyordum. onları hayatımıza o almıştı onun yüzünden bu durumdaydık. O gün o olayları yaşamasaydık ne ben istanbula gidecek onları hayatımıza alacaktım ne de bu olanları yaşayacaktık.
Aklıma gelen bu olasılıkla elimi Emir'in elinden çekip sakince arkama yaslandığım da başımı yana çevirip dışarıyı izlemeye başladım.
Belki de şuan böyle düşünmem son olaylardan sonra bencillikti ama her defasında kalbimin kırılan parçalarının içime batmasına engel olamıyordum. Kırılmıştı bir kere en ufak bir sarsıntı da tekrardan dağılıyordu.
Emir bende ki bu ani ruh değişimimi fark etmiş olacak ki elini bacağımın üzerine koyup parmağını yavaşça üstünde gezdirmeye başlamıştı.
