6-INESPERADO

6.2K 900 242
                                    

Xiao Zhan caminaba observando las vitrinas y a la gente que corría de un lado a otro de la plaza, buscando las mejores ofertas y conversando.

Delante de él, iba un muchacho alto y apuesto que miraba sin emoción alguna los trajes de los maniquíes. Su cabello castaño caía revoloteado sobre su rostro, en el que muchas veces se perdía últimamente.

— ¿Cuánto más vamos a seguir?...Ya van tres horas y no compras nada—rompió el silencio Xiao Zhan

—Estoy buscando la tienda que me gusta. No te quejes... Si te portas bien te daré cariñitos—respondió Yibo coqueto

— ¡Vete a la mierda!—se paró delante de él—. Tengo trabajo que hacer. Ordenar todo para cuando Jackson regrese y además ver a tus abuelos

—Jackson... Jackson... Jackson. Tódo es Jackson. ¿Puedes relajarte un poco? Él es mi hermano, no tu hijo para que te desvivas por él—dijo tomándolo de la mano

—Aunque te parezca pronto, Jackson se ha robado mi corazón. Es un niño muy lindo—respondió con obviedad

— ¿Y qué hay de mí?

—También eres un niño... ¡Pero uno malcriado y caprichoso!

— ¿Enserio?—insistió sujetándolo fuerte de la muñeca, y lo arrastró hasta un pasadizo que estaba solitario. Wang Yibo lo puso contra la pared y sujeto sus mejillas alzando sus labios—. Puede que me veas como un niño...Pero no sabes lo que soy capaz de hacerte. Por ahora me estoy controlando...pero no te pases de la raya. No querrás conocer al león fuera de control

Wang Yibo acerco su rostro despacio, dándole la oportunidad de alejarse. Pero al ver al contrario quieto, le dio un beso en los labios de forma suave, hasta que al sentir como éste trataba de zafarse y empujarlo, lo arrinconó más con su cuerpo y el beso se profundizó, mordiendo sus labios y metiendo su lengua a la boca de Xiao Zhan jugando con la de él.

El azabache trato de reaccionar, pero la falta de oxígeno y el sabor exquisito de los labios del menor lo hicieron temblar. Al notar que estaba dejándose llevar, Yibo lo soltó dándole una sonrisa victoriosa.

—Cada vez que te portes mal, te besaré—amenazo relamiéndose los labios

Xiao Zhan lo miro molesto y sonriéndole le dio un rodillazo en el vientre, y al doblarse por el dolor le susurro—La próxima vez que me hagas algo... te voy a castrar mientras duermes

Sin decir más, Zhan se alejó y regreso al camino entre las vitrinas y la multitud, buscando calmar su propio corazón, que latía como loco por el reciente beso, y golpeo sus mejillas para recuperarse de la notoria vergüenza.

—Vas a ser mío Zhan...—susurro Wang Yibo enderezándose

El castaño salió detrás de Xiao Zhan y comenzó a caminar a su costado como si nada hubiera pasado. Nuevamente el silencio y la tensión entre ellos despertaban a causa de su conducta.

De pronto, un muchacho pelirrojo salió de una de las tiendas, llevando consigo unas bolsas de compra, y al ver al mayor no dudo en correr hacia él animado.

— ¡Zhan Zhan!—Yubin salto abrazando al azabache mientras este le correspondía

— ¡Yubin! ¡No sabes cuánto te e extrañado!—exclamo al separarse un poco

— ¡Yo te extrañe más mi querido Zhan! Los días sin ti son eternos... Dime, ¿Cómo sigue tu mamá? ¿Está todo bien? ¿Qué pasó con la deuda? Vamos. Dime, ¡Cuéntame todo!

—Oh...Yubin es todo un enredo...Mi madre está mejor, se fue a vivir con mi tía a Estados Unidos. Sobre la deuda...la estoy pagando con trabajo. Justo ahora estoy acompañando al hijo mayor de la familia Wang—volteo a mirar a Yibo y noto como los fulminaba con una mirada felina—. Él es Wang Yibo. Yibo, te presento a Yubin, mi mejor amigo desde la infancia

—Hola ¿Qué tal?—Yubin le saludo con una sonrisa amistosa—. ¿Qué tal si nos tomamos un café?

—Zhan-ge, ya se hace tarde—instó Wang Yibo tomándolo del brazo—. Ya nos vamos, fue un gusto

El más alto arrastro al contrario metros más lejos, con el azabache que se retorcía para que soltara mostrando su descontento con la situación.

— ¿Cuál es tu problema?—pregunto logrando quitar la mano de Yibo

— ¿Por qué andas todo cariñoso con ese tipo? Para ser tu amigo te habla como si fueras su novio... No quiero que lo vuelvas a ver—gruño el castaño

— ¿Pero qué carajos?—salto indignado—. Tú no eres mi novio como para estar haciéndome escenas de celos... Yubin es mi amigo y punto

—Ten por seguro que no dejaré que lo vuelvas a ver

—¿Sabes qué?...No quiero pelear...Me largo—gruño caminando con pisadas firmes

Xiao Zhan avanzó más rápido hasta llegar cerca del auto. Suspiro tratando de relajarse y controlar su enojo, pero repentinamente sus ojos se desviaron por alguna extraña razón en dirección al final del estacionamiento. Parpadeo con la respiración agitada al ver un hombre alto, de cabello negro azabache y mirada oscura, que estaba parado hablando por celular mientras golpeaba con su pie el suelo con furia.

Un dolor intenso en su cabeza hizo que Xiao Zhan se agachara, aferrando sus manos en su cabello apretándolo.

Imágenes venían a su mente como un ataque visual, su hermana discutiendo con el hombre frente a él y siendo golpeada por éste. Gritos de ellos y de su madre al llegar y escuchar la discusión. Golpes...rabia...

Sintió que su cabeza podía explotar allí mismo, diciendo con amargura la palabra que no creyó que diría. Y es que el hombre era el mismo que apareció en sus recuerdos...

—Papá...—balbuceo con la vista nublada

El cuerpo de Xiao Zhan comenzó a temblar y sintió que perdía las fuerzas dejándose caer hacia atrás, con las manos de Wang Yibo sujetándolo con fuerza y mirándolo asustado.

— ¿Zhan? Mírame... ¿Qué te pasa? ¿Estás bien? ¡Responde!—insistió el castaño

Sin poder evitarlo, Xiao Zhan se desmayó en sus brazos.

.
.
.
.
.
.

Holissssssss.  Espero les este gustando la historia. Aviso que empezará un poco de drama para Zhan ya que recordará cosas de su pasado que no son muy bonitas. Con mucho cariño me despido hasta la próxima actualización que si no es mañana será el martes 19/01/2021🤗♥️♥️♥️

 Con mucho cariño me despido hasta la próxima actualización que si no es mañana será el martes 19/01/2021🤗♥️♥️♥️

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
ME PERTENECESTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon