Nagising ako sa mga halik ni Isaiah sa leeg ko. Inaasahan ko ng sasakit ang katawan ko sa ginawa namin kagabi pero hindi ko inakalang mas may ikakasakit pa pala nu'n kaysa sa una.
Mas malala yata ang ngayon dahil hindi niya ako tinigilan hangga't hindi nauubos ang lakas niya.
Ganito ba palagi kapag mag aano kami.
"Good morning..."
I remained not moving dahil bukod sa masakit ang katawan ko ay kailangan ko pa ng tulog. Inuga niya ang katawan ko nang hindi pa rin ako magmulat.
Ano ba, nagpapahinga ako! Gusto kong isaboses ngunit natutuwa ako sa reaksyon niya. Matripan nga minsan.
He tapped my cheek lightly and slightly panicky.
"Baby... wake up."
He was breathing heavily and concern was very evident on his voice. Gusto kong sumabog sa tawa nang ilapit niya ang mukha sa'kin sa paraan na parang tinitignan niya kung humihinga pa ako.
He shook my body harshly na halos humiwalay na ang kaluluwa ko sa ginawa niya. What the hell!
"Red, stop playing around!" Tumaas ang boses niya bumalik sa pagtapik sa mukha ko.
"Red!"
He probably realized it na hindi ako gumagalaw kaya binuhat niya ako habang may tinatawagan.
"Call an ambulance immediately--Fucking right now! Palabas na--"
Naputol siya sa pagsasalita nang hindi ko na napigilan ang sarili at sumabog na ang tawa ko. He stared at me unbelievably habang nasa tenga pa rin ang cellphone. He took a sigh of relief and put me down.
"No, it's nothing. We're fine, thanks."
Tumalikod siya at iniwan akong nakatayo sa gitna ng living room. I was with his white button down shirt at buhaghag pa ang buhok. Nang sumulyap ako sa kanya ay itim na boxers lang ang saplot sa katawan.
"Were you really gonna go outside wearing only that?" Turo ko sa suot niya habang natatawa.
Dahan dahan akong naglakad sunod sa kanya at makirot ang gitna ko. Hindi niya ako pinansin at hinanda nalang ang pagkain na tingin ko ay galing sa restaurant.
Wala naman kasing lutuan dito.
Hindi niya ako kinibo at parang dinamdam niya ang nangyari. Siya ang naghain ng pagkain ko habang ako naman ay nakatuon lang sa kanya ang atensyon.
Ang aga naman para kumunot ang noo niya. Bigla akong dinalaw ng konsensya. Did he really believed that? Bakit ang sabi ni Kuya ay hindi ako marunong umarte at nabubuko pa.
"I'm sorry... I was just playing with you." Ihiniwalay ko ang magkadikit niyang kilay nang hindi makatiis.
He decided to let me rest after our breakfast kaya habang abala siya sa phone ay lumapit ako.
He glanced at me and sighed.
"You think it's funny? You scared the crap out of me,"
"I know... that's why I'm saying sorry!" Giit ko.
For nth time, he sighed and scooped me closer."Don't ever pull that stunts again, please."
"Oh, my god! Finally, you're home!"
Nagmamadali si Mom na naglakad pasalubong sa akin at nakalahad na ang dalawang braso para sa isang yakap.
Dad was smiling habang inaalalayan si Mom sa mabilis na lakad. Her shoes ticking on our marbled floor.
"Be careful, honey."
"I missed you, our princess!"
I laughed when she hugged me too tight na parang ngayon lang niya ako nakita.
