Kabanata 27

18 1 0
                                    

Burning Red

Pain

The beeping sound of different machines sorrounded my ears. I can't move my body and everything hurts lalo na ang ulo ko.

I heard muffled voices and consecutive creak of a door. I tried to lift my hand but it seems impossible for me kaya daliri ko lang ang gumalaw.

"M-Mommy..." Malat ang boses ko at nanghihina.

I saw Mom's puffed eyes widened in shock at sa hindi malamang dahilan ay humagulgol.

"Oh my god! You're awake, thank goodness! Sylver!" Pumikit ako sandali at kumuha ng lakas doon. Pakiramdam ko ay wala akong lakas kahit sa matipid na kilos lamang.

Bumukas ang pinto at iniluwa nu'n si Dad at Kuya kasama ang babae na parehong may pag aalala ang mukha. My other cousins surge inside at lahat sila ay nakahinga ng maluwag ng makita akong gising.

What's happening? Why am I here?

"Get the doctor!"

Si Mommy ay hindi alam kung saan ako hahawakan habang si Dad naman ay nagpatawag ng doctor. Kuya slowly approach the couch and covered his face. Sumunod ang babae na hindi matanggal ang mata sa akin at inalo si Kuya.

Napahawak ako sa ulo nang kumirot iyon. Doon ko napagtanto na may benda pala ang ulo ko.

"Red, what's wrong? Sylver, call the doctor please!" Natataranta ng ani ni Mom. Dad went beside her to calm her down.

Sakto namang bumukas ang pinto at iniluwa noon ang doctor. He just ask me things before the incident happened and all the basic questions na hindi ko makuha ang iba.

I've been in an accident?

Pagkatapos ng tanong ay bumaling siya sa parents ko."Her vitals were normal. She had suffered a serious head injury and was in coma for half a year and based on her response, she couldn't recall some details and informations before the accident, I assume, she's suffering an amnesia that was caused by brain damage. A selective amnesia. Magpasalamat nalang po tayo na gumising siya ng mas maaga sa inaasahan." Pormal na anunsyo niya.

Suminghap si Mommy at natutop ang bibig. Umaalpas ang luha sa mukha. She glanced at me before bringing it back to the doctor.

"M-May pag asa bang bumalik ang alaala niya? For how long, doc?"

"Hindi natin masasabi. It may take a day, week, month, a year? It depends on her brain's capability..."

Habang tinititigan ko ang doctor ay biglang kumirot ang ulo ko kaya napaungol ako sa sakit. Fragments of a white coat, a guy, the same bed, white room. All of it transitioning fast in my head. I grip the sheets hard at pumikit sa hilo. My head throbbed in utter pain that I scream just to ease the pain.

Nataranta sila at huli kong narinig ay ang hagulgol ni Mom at nag aalalang tinig ng nasa loob bago ako nawalan ng malay.

It took me a couple of weeks before I get used of the surroundings. Maya't maya ang dalaw ng mga kakilala ko, pinsan at kamag anak. All of them were expressing how glad they were na gising na ako at medyo masigla.

Madali pa rin akong mapagod. Siguro dahil ilang buwan akong tulog at kinailangan ko lang ng kaunting exercise tulad ng ginagawa ko tuwing umaga.

No one dared mention the said accident at hindi ko rin naman inaabuso ang katawan ko. I was told to just relax whenever a flash of memories came. Simula nung gumising ako ay wala pa namang ganoong pangyayari. The last time I had head ache was the first time I woke up.

But there's one thing that I can't ignore for the past weeks. Whenever I had the chance to be alone in the room, pinapakiramdaman ko ang sarili at napapaisip kung para saan ang mabigat na pakiramdam.

Burning RedWhere stories live. Discover now