7.Bölüm"Şok" part-2

9.3K 726 235
                                    

Hafize teyze hemen yanımda oturuyordu. Beni hain Ayfer'den korumak için bir yanıma o, bir yanıma Elif yerleşmişti ama bir sorun vardı.

Ayfer bu sefer de Baran'ın yanına yerleşmişti. Masa yuvarlak ve bayağı genişti. Elif'in hemen solunda Baran oturuyordu. Onun yanındaysa Ayfer...

Günlerdir yer sofrasında yemeğe o kadar alışmıştım ki masada yemek tuhafıma gidiyordu. Hatta belimin ağrıdığını söylemek abartı olmazdı. Çorbamdan bir kaşık daha alırken eve geldiğimizden beri gözlerini benden kaçıran ela gözlü adama diktim. Elbet bakacaktın ulan bana, elbet...

"Ee doktor çocuğum, hiç var mı bi sözlün, nişanlın?" Ayfer'in annesi olduğunu öğrendiğim kadın, tam karşımda oturup kızına aday olur muyum olmaz mıyım onu öğrenmeye çalışıyordu, buna emindim. Kaşığımı kasenin içine bırakıp kibarca gülümsedim. İlk günki gerginliğim gittiği için insanlara daha az agresif davranıyordum.

"Yok teyzecim ama uzunca bir süre evlenmek nasip olmayacak gibi." Kadın dediklerimle iyice gülümserken "Aa neden yavrum?" Dedi sahte bir merakla. Onun için asıl önemli olan sözlü olmamamdı. Ela gözlüye bir bakış attım.

"Sevdiğim var teyze." dedim dertli bir sesle. Pekala, gayet iyi oyuncuydum ama şu an benim bile kafam karışıktı. Sanki gerçekler dusaklarımdan dökülürmüş gibi bir hava vardı. Ya da gelecekte olacakları...

"Ama umutsuz bir sevda, anlarsın ya..." kafamı kaseye eğdim sonra tekrar kadının yüzüne baktım. Biraz keyfi kaçsa da hala umudu varmış gibi duruyordu. Ee o zaman hodri meydan teyze !

"Bir ela gözü var... Görsen için geçer." Cümlemin sonuna geldiğimde sol taraflarımda bir bardak masaya düştü ve onun devamında bir ses yükseldi. "Ay abiii, napıyosunn yaa!!" Elif çığlık çığlığa ayağa kalkarken başımı hafifçe aşağı eğip sırttım.

Kafamı Baran'a çevirdiğimde telaşla sandalyesini geri çekmiş, Ayfer'in yanındaki peçetelikten peçete alıyordu. Ayfer de fırsattan istifade Baran'ın koluna elini attı. Bu kadın harbi yılandı amına koyayım.

Sırnaşık seni.

Baran rahatsız olup geri çekilirken bakışlarım ela gözlerine kaydı. Uzun bir aradan sonra elalara bakarken yutkundum. Özlem miydi bu his? Neye özlemdi? Günlerdir doğru düzgün göremediğim bir çift göze mi?

Kaşlarımı çatıp masaya baktım. Ben değil miydim tepki versin de bana baksın diye öyle konuşan? Ne diye kaçırıyordum peki ben yeşillerimi ondan ? Elim sağımda bulunan bardağı gitti ve büyük bir yudum içtim.

Aynen öyle, anca üstüne soğuk bir su iyi gelirdi bu olaya.

Elif yanımdan kalkmış tuvalete gitmişti üstü için. Bu olaydan sonra hızlıca yemeğimi yemiş ve ağzımı açmamıştım zorunlu olmadıkça. Tabi kadın beni pek rahat bırakmıyordu ama ela gözlüye olan sevdam keyfini kaçırmıştı. 

Şimdi ise yemek masasının yanındaki koltuktalara geçmiş oturuyorduk. Baran ise burada değilmiş gibiydi. Hafize teyze Baran'daki değişimi fark etmişti ama anlamadığım şekilde endişeli bakıyordu oğluna. Daha 4 gündür tanıdığım aileyle çok yakın olmuştum ama yine de bilmediğim çok şey vardı. İçimden bir ses yakında bir şeylerin kokusu çıkacaktı ortaya diyordu.

Kendimi övmek gibi olmasın ama çok nadir yanılırdım. Gerçi şu an yanılmak için airpodslarımı feda edebilirdim. Hiç de hoşuma gideceğini sanmıyordum.

Önüme konan çayla bakışımı Ayfer'e çevirdim. Yeni gelin gibi utangaç utangaç bakıyordu bana.

Kızımm aloo, sen sabah götünü açmak için dil döken kadın değil misinn?

NEFES BİLE ALMADAN (GAY)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin