Gecenin Parıltısı

6. Bölüm "Gitme."

Bölüm Şarkısı: Ve Ben

İyi Okumalar...

DÜNYA MARAL...

"Keşke benden öğrenseydin."

Anlayamıyordum. Benimle konuşmak istemeyen, tanışmak istemeyen o değil  miydi? Ben mi yanlış anlamıştım? 

"Anlamadım ben şimdi sen benimle tanışmak mı istiyorsun?" 

Söylediğim şeyle gözlerimden  çekti gözlerini. Ama ben böyle iyiydim. Soğuğa rağmen sımsıcak ellerimle yanaklarına dokundum ve yüzünü bana çevirdim. Kaşlarını çatmış ellerime baktığında ellerimi kaşlarına çıkardım ve baş parmaklarımla düzelttim çatık kaşlarını. 

Gözlerini gözlerime çevirdi tekrar. Sonra ellerimi yanaklarından çekti.

"Yapma şöyle şeyler." 

Kırılgan bir insandım ve ben onun hayatında özel bir yere sahip olmak isterken onun beni her defasında itmesi beni kırmıştı. 

Ellerimi kucağımda birleştirdim. Bir elimle saçımın önüme gelen kısmını kulağımın arkasına sıkıştırdım. Sonra her zamanki gibi saçmaladım.

"Şey ben şey yapayım şey yani, gideyim." 

Bir mimik bile oynamadı yüzünde. Daha fazla dayanamadım ve ayaklandım. Çantamı bıraktığım yerden aldım ve tam arkamı dönmüş gidecekken bana seslenmesiyle durdum.

"Maral!" 

Arkamı dönüp gözleriyle birleştirdim gözlerimi. O da ayağa kalkıp yanıma geldi. Hatta gelmekle kalmadı konuştu. 

"Bak nasıl söylenir bilmiyorum ama..."

Devam etmesini istemedim o an. Hazır değildim hayatımdan çık demesine. Ama bu kadar gurursuz olamazdım da. 

"Tamam anladım." 

Tekrar konuşacakken elimle kapattım ağzını.

"Tamam hayatından çıkacağım. Hiç girmemiş gibi sessizce çıkacağım hatta. Bunu senden duymak istemiyorum bu yüzden konuşma." 

Arkamı döndüğümde kolumdan tutup çekti. Gövdesine çarptığımda konuştu.

"Gitmeni istemiyorum Dünya. Bu zamana kadar kendi isteğimle tanıdığım insanların çoğundan hayır gelmedi. Bu sefer tercihimi tuhaf ve ansızın karşıma çıkan bir kızdan yana kullanacağım." 

Size yemin ederim o an kalbim yerinden çıkacak sandım. Hem mutlu olmuştum hem de çok  heyecanlanmıştım. Gerçi o bana tuhaf demişti değil mi ? Ah, her neyse!

Gülerek "Yani şey mi?" diye sordum. Ne dediğimin farkında değildim de. Yakınlığı beni fazlasıyla heyecanlandırıyordu. 

Kolumu bıraktı ve geri çekildi. "Yani, ne anladıysan o."  Ne diyeceğimi bilemedim. 

"Yani ben şimdi gitmeyeyim mi?" 

Ellerini ceplerine soktu. "Gitme." 

O an kalbim durdu sandım. İstediğim şey olacaktı. Bir anda gülmeye başladım. Kaşlarını çattı gülmem ile. Yaklaşıp eliyle ağzımı kapattı. 

"Kızım sussana ya!" Gözlerimi gözlerine çıkardım ve başımı aşağı yukarı salladım. Elini ağzımdan çekti ve arkasını dönüp tekrar banka oturdu.

Ben de yanına oturdum. Deniz havası beni acıktırmıştı. Hep aç bir insandım. 

Özgür yine konuşmadan denizi izliyordu. Ona dönüp "Neden belirli günlerde gelip denizi izliyorsun?" diye sordum. Merak ediyordum ve artık onun  yanında durmama izin vermişti.