♀️Έρωτας♀️

4ο Κεφάλαιο

ΔανάηςPOV

Έχει περάσει μια εβδομάδα από τότε που πρώτο είδα την Ιωάννου για πρώτη φορά. Δεν έχω σταματήσει να την σκέφτομαι δεν μπορώ να συγκεντρωθώ ούτε στα μαθήματα ούτε σε τίποτα. Σκέφτομαι συνέχεια την Ιωάννου. Πως μπορώ να μην την σκέφτομαι. Όμως έχω παρατηρήσει ότι με κοιτάζει και αυτή αλλά μόλις καταλάβει ότι την βλέπω γυρίζει απότομα το κεφάλι της και κοιτάζει αλλού. Γιατί το κάνει αυτό? Γιατί με κοιτάζει? Πρέπει να παραδεχτώ επιτέλους ότι μου αρέσει ότι κάθε φορά που την βλέπω νιώθω ένα κόμπο στον στομάχι μου. Όμως εμένα ποτέ δεν μου άρεσαν οι γυναίκες τι έχω πάθει. Αλλά η αλήθεια είναι ότι η Έλενα δεν είναι απλά μια γυναίκα. Είναι πανέμορφη. Είναι τόσο σεξυ που τρελαίνει το μυαλό μου. Την θέλω πολύ κάθε φορά που την βλέπω θέλω να την ακουμπήσω να βάλω τα δάχτυλα μου πάνω της και να εξερευνήσω όλο της το σώμα. Θέλω να ακουμπήσω τα χείλη της. Γαμώτο πρέπει να την ξεχάσω είναι καθηγήτρια μου και σιγά μην ασχοληθεί μαζί μου. Έβγαλα αυτές τις σκέψεις από το μυαλό μου πρέπει να ηρεμήσω. Ευτυχώς σήμερα είναι Κυριακή και δεν έχω σχολείο. Σηκώθηκα από το κρεβάτι έκανα ενα μπάνιο βούρτσισα τα δόντια μου και κατέβηκα στην κουζίνα.

'' καλημέρα κοριτσάκι μου'' είπε ο μπαμπάς μου και μου έδωσε ενα τρυφερό φιλί στο μάγουλο.

'' καλημέρα μπαμπά μου η μαμά? ''

"έχει πάει στην θεία σου δεν νομίζω να αργήσει.

'' εντάξει εγώ θα φύγω έχει πολύ ωραία μέρα σήμερα θα πάω για καφέ με την Μελίνα φιλάκια '' είπα και χαιρέτισα τον μπαμπά μου. Στο δρόμο πηγαίνοντας σπίτι της Μελίνας για να την πάρω να πάμε βόλτα σκεφτόμουν τι έπρεπε να κάνω. Να της πω ότι μου αρέσει η Ιωάννου η όχι? Και αν θυμώσει? Αν νομίζει ότι γουστάρω και αυτήν? Εαν δεν μου ξανά μιλήσει? Εαν το πει κάπου? Τρομάζω και μόνο στην σκέψη ότι μπορεί να μάθει κάποιος το ενδεχόμενο να είμαι bi. Η μήπως είμαι λεσβία. Δεν ξέρω ούτε εγώ. Πότε ξανά δεν μου άρεσε καμία κοπέλα στο παρελθόν ούτε ένιωσα ποτέ κάτι διαφορετικό. Η μόνη που μου έχει κλέψει το μυαλό είναι η Ιωάννου. Επιτέλους έφτασα έξω από το σπίτι της Μελίνας . Χτύπησα το κουδούνι και περίμενα. Άνοιξε η πόρτα και βγήκε η Μελίνα αγκαλιαζοντάς με.

"καλημέρα μικρό που πάμε?" είπε η φίλη μου και ξεκινήσαμε για το μετρό.

"όπου θέλεις όμορφη. Θέλω απλά να πιω καφεεε δεν μπορώ" είπα και γελάσαμε και οι δύο. Τελικά αποφασίσαμε να πάμε σε μια καφετέρια στο Μοναστηράκι. Ερχόμαστε συχνά εδώ μας αρέσει που έχει πολύ κόσμο. Κάτσαμε και αρχίσαμε να μιλάμε πίνοντας τον καφέ μας.